ზღარბუნა ზღარბუნა

- რა კარგია ერთმანეთს რომ ვყავართ! შენ უბრალოდ წარმოიდგინე: მე არ ვარ, შენ ზიხარ მარტო და არავინაა ისეთი, რომ დაელაპარაკო. - შენ სად ხარ? - მე არ ვარ. - ასე არ ხდება... - მეც ასე ვფიქრობ, მაგრამ ვთქვათ და მე არ ვარ, საერთოდ არ ვარ და შენ მარტო ხარ.

იდეალური აზროვნება 2

ძალიან ადრე იყო, მზეს ძლივს გამოეშვა დედამიწაზე პირველი სხივები ნინა უკვე ფეხზე რომ იყო. სულ ტყუილად ნერვიულობდა თურმე თავს ბავშვებთან ერთად არაჩვეულებრივად გრძნობდა. მოწყენის დროს უბრალოდ არ უტოვებდა და იცოდა, რომ ამ დღეების ემოცია კიდევ დიდხანს

Мои сокровища. (სრულად)

- შენ მხოლოდ გასართობად გინდოდი ხომ ასეა? შენ არ გიყვარდი არა! მე კიდევ მე კიდევ შენი მჯეროდა მე სულელს როგორ დავიჯერე შენი სიყვარულის. როგორ მომატყუე როგორ აბუჩად ამიგდე. არასდროს გაპატიებ! თქვა და ფეხზე წამოდგა წვიმაში გაიქცა უყვარდა წვიმა

პეკინის ქუჩა (2)

გოგონა მოტრიალდა და წამოვიდა ბიჭმა კი ისევ ახედა ცას,შეხედა ვარსკვლავებს და გაიმეორა მარიამი..... ისე გავიდა დრო ბიჭმა ვერ იგრძნო,ახლა მთვარე მზემ შეცვალა და პოზიციას დაუბნუდა. დილის 7 საათი იყო ბიჭს სკამზე ჩასძინებოდა სავარჯიშოდ გამოსულმა მარიამმა

შენს გამო კიბბოსაც დავამარცხებ! (ნაწილი2)

კიბო ეს ის დაავადებაა რომელიც სუსტ ადამიანს კლავს,ძლიერს კი ასუსტებს.მაგრამ ვიცი რომ გავუმკლავდები ვიცი რომ მეშევძლებ ამ ყველაფრის გადატანას...გაუთავებელი ტკივილი და ტანჯვა როდესღაც მოეღება ბოლო და მაშინ ვიტყვი -მე დავამარცხე კიბო!მე შევძლებ

სადღაც გულის სიღრმეში (2)

დილით ადრე გამეღვიძა მაგრამ მამა სახლში არ დამხვედრი. არც დამირეკია რადგან ვიცოდი რომ საქმეები ჰქონდა.სახლში დარჩენა არმინდოდა ამიტომ გადავწყვიტე ქალაქში გამევლო. ჯერ შხაპი მივიღე, შემდეგ ჩავიცვი გავემზადე, სახლის კარები მოვიხურე და თბილის ქუჩ ებში

ქორწილების ორგანიზატორი 3

ერთი კვირის განმავლობაში ნიკა არ მინახავს,მას თავისი საქმე ჰქონდა მე ჩემი, ნისათან და დათოსთან ერთად მოვიარე რესტორნები -დიდი დარბაზი რათქმაუნდა კარგია მაგრამ, პატარა სჯობს ნაკლები ხარჯიცაა და უფრო ადვილია გალამაზებაც თან პატარა დარბაზი დიდად არ

გულისამრევია დღევანდელობა

მიმოიხედე,ყველაფერი აბსურდია,ყალბი,ისეთი ყალბია,როგორიც ბევრის სიყვარული... მტკივა უსამართლობა,ისე მტკივა,როგორც მოხუცს სიკვდილი,ხო მართლა,სიკვდილზე გამახსენდა,ერთ დღეს ისიც გეწვევათ,ხოდა,დარწმუნებული იყავით რომ სამოთხე ყველას არ

ვატო არაბული (7 თავი)

ვატომ ხელები შემოიხვია და გულზე მიიკრა, გოგომმ ნაცნობი სურნელი რომ იგრძნო გაიტრუნდა და ხელები შემოხვია მის წელზე შემოლაგებბულა დიდ ტორებს. ასე უხმოდ ისიტყვოდ იჯდდნენ და ერთმანეთის სირნელით ივსეებდნენ ფილტვებს, ბოლოს ვატო

წვიმს, წვიმს, მასველებს...4

დილით ცოტა უკეთესად ვიყავი, სააათის ნახვა მინდოდა და ამღვიძარას ხელი მოვკიდე, დასუსტებული ვიყავი, საათი დაბლა დამივარდა, ხმაურზე დედა შემოვარდა და მითხრა: -საყვარელო გაიღვიძე?შენთან სტუმარია.-იმის გაფიქრებაც ვერ მოვასწარი ვინ იყო რომ ოთახში ანდრო