სტატუსები

1.სიტყვები ხანდახან ვერაფერს ამბობენ, მე წავალ, ჩემს შემდეგ სინათლეს დავტოვებ. 2."ჩემი სიმღერა კვლავ,მინდა მივუძღვნა მთას ალბათ ოდესმე მეც, აქ ავიშენებ სახლს"

სიმპატიური უფროსი (2)

ზუკა ჯოხაძე... 21 წლის, მაღალი, შავგვრემანი, კუპრივით შავი თვალებით, პატარა, მაგრამ მამაკაცური ცხვირით და სქელი მოვარდისფრო მოწითალო ტუჩებით.. ცნობილი ბიზნესმენის, მამუკა ჯოხაძის შვილი... ბავშვობიდან გათამამებული და თავში ავარდნილი ტიპი...

წითელი ფეხსაცმელი [2]

ნია დაიძაბა. რაღაც ხდებოდა მათ შორის და ეს განსაკუთრებით მაშინ გახდა შესამჩნევი, როცა მამაკაცმა იგი კაზინოში მიიპატიჟა. ბარიერი, რომელიც ერთმანეთისგან აშორებდათ, თანდათან გაქრა, ალბათ გიგიმ დაიჯერა, რომ ნია მთლად ქუჩის ქალი არ იყო… თუმცა ამწუთას მის

უბანში [2]

–ძალიან გთხოვთ წარსულში აღარ ისაუბროთ, თორემ მგონია, რომ ლევანი გარდაიცვალა. – სახეზე ხელი მოისვა აკობიამ და განაგრძო – ვერ გეტყვით, ამაზე საჯაროდ არასდროს საუბრობს დონღვანი, მაგრამ ანა კანდელაკთან აქვს რაღაც სხვანაირი ურთიერთობა. არ ვიცი, ერთად

ჩემი ლამბერსექსუალი [2]

მისაღებ ოთახში თითქმის სირბილით შევედი.მამაჩემის გაფითრებულმა სახემ სინამდვილეს მთელი ძალით შემანარცხა.ნელა მივუახლოვდი და ხელები შემოვხვიე.ტკვილისაგან ძალიან იტანჯებოდა,მაგრამ მაინც ახერხებდა ღიმილს.ასეთ მძიმე მომენტშიც კი არ უფიქრია თავისი

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი X)

ამბრიჯმა მასწავლებლების შემოწმება დაიწყო. სემის კურსს პირველი შხამ-წამლები შეხვდა. ამბრიჯმა სნეიპი დაკითხვა, ის კი ცივად ჩაშტერებოდა ერთ წერტილს, და ზიზღით პასუხობდა კითხვებზე. მოსწავლეებს ამორტენტია უნდა მოეხარშათ. - პროფესორო, შეიძლება..? - ხელი

ელიტარული უბანი (3)

-კარგი გიქნია მაგრამ მასეთ რა ბრძანებებს გაძლევდნენ?-ლევანიკო -რას და წადი იმ მაღაზიიდან რაიმე მოიპარეო და მოგვიტანეო ანდა წადი იმას შეაგინეო და მერე მე ვეხვეოდი მაგათ გამო შარში-ნიკა -შენ დააცადე მაგათ. სხვებს თუ შარში ახვევენ მერე თითონ უარეს

"მარტოობის რითმია"

სიმარტოვის ათი წუთის განცდა,ვერ შევძელი მე ფიქრების დაცლა,სიმარტოვე უაზრობის ნაცვლად,იყო მუზა და რითმების დასტა.მე არ მინდა ვისაუბრო ბევრზე,რასაც წერენ ინტერნეტში სხვებზე,მე მინდა რომ ვუპასუხო თემას,რომელიც ზრდის და უსაზღვროდ ბერავს.ბერავს, სანამ

და მაინც.. ცხოვრება მშვენიერია!(2)

მივუყვებოდი ქუჩებს და ტკივილი მახრჩობდა. ერთ სიცოცხლედ მიღირდა ცრემლების შეკავება.. როგორ მინდოდა დედიკოს ჩახუტება და გამხნევება, მაგრამ მას ჩემი არ ესმოდა, მე კი საყვედურის უფლება არ მქონდა. ამ პერიოდმა უთქმელი სევდით განვლო, მას მერე კი მთელი 13

–ქურდი შეგიყვარდა? (ნაწ. IV)

სასიამოვნო აღნაგობის მამაკაცი შეხვდათ აეროპორტში. ისე გადაეხვია ლაშას, თითქოს საუკუნე არ ენახოსო, მაგრამ ვინ იცის?! –მასე უნდა დავიწყება, ? – გადაეხვია ძმაკაცს და ზურგზე ძლიერად დასცხო ხელი.–კაი, ნუ მცემე, – გაეცინა ლაშას, – ბილეთები უნდა გაგვიჩითო