ალექსანდრეს ალექსანდრა შეუყვარდა (თავი II)

დილით, ასე თორმეტ საათზე კარზე ვიღაცამ ზარი დარეკა. მაშინვე წამოვხტი, გოგონები არ გამიღვიძებია. ჩაცმა დამეზარა და იქვე მიგდებული თეთრი პლედი შემოვიხვიე. სირბილით ჩავიარე კიბე და პირველ სართულზე აღმოვჩნდი. სწრაფად გავაღე კარი და... ჩემდა გასაკვირად

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მეოთხე)

დილით თვალები რომ გავახილე,ოთახში მზის სხივები ირეკლებოდა მერე რა რომ ზათარი იყო , დღე არაბუნებრივად თბილი გათენდა,ვფიქრობდი,ალბათ ბუნებაც იზიარებდა ჩემს ბედნიერებას მერე კი ჩემს თავზე მევე მეცინებოდა მაინც რა სულელი ვარ

მისაკუთრებული ბედნიერება 3

-არ შემიძლია-წავიჩურჩულე დამნაშავესავით..ორივემ ნაღვლიანი თვალებით გამომხედა,დავითს ჩემს გარეშე არუნდოდა წასვლა ლევანს მისი დატოვება არუნდოდა ჩემთან-მხოლოდ ცოტახნით-მითხრა მამაკაცმა-არ შემიძლია,არ ვარ მიჩვეული დიდ ოჯახში ცხოვრებას-ყველანაირ პირობაზე

ორმაგი თამაში.. (ნაწილი X)

თბილისიდან როგორც კი ჩამოვედით, ერეკლემ გადაწყვიტა, რომ ჩემი მშობლებისთვის ხელის სათხოვნელად მოსულიყვნენ ის და რატი, მე კი არ ვიცოდი ეს როგორ მეთქვა ჩემი მშობლებისთვის, ჩემთვის მოულოდნელი იყო და წარმომიდგენია მათთვის რა იქნებოდა.

ზურა სალუქვაძე -ყინვის ყურძნის მტევნები

ყინვა გამეფებულა სამყაროში მალულად, თბილისური თითები წერენ გულს დაფარულად. ძალა გადარჩენისთვის ერთი ნაპერწკალია, ერთი კოცნით მომხდარი თავგადასავალია.

ბაჩო ზაქაიძე - ჯინსივით დახეული კრიტიკა

მე ჩემს თავს ვაძლევ ჩაცმის უფლებას, სახეს ღიმილის ეფექტი მივსებს, როცა მიზღუდავთ თავისუფლებას. შენ რომ გაპრანჭული სადღაც მიდიოდი,

უიმედოდ

ისე დავიღალე, ისეთი მოსაწყენი გახდა ცხოვრება, ისე უსაღვროდ მენატრები.. მენატრება შენი ხმა. ყოველი სიტყვა ბედნიერება იყო, ყოველი შენი ნათქავამი ფრაზა ცხოვრებას მასწავლიდა. ძალიან მიყვარდი. მიყვარდი ისე როგორც არავინ მყვარებია არასდროს, მიყვარდი

ეგოისტი..19..

,,მეც მინდა მქონდეს უფლება შენი ჩახუტების სადაც მინდა“ ,,გინდა თქვა რომ მე შენ არ გეხუტები?“დილით ტელეფონის ზარმა გააღვიძა, ყურმილის აღება და უპასუხო დიალოგის დაწყება ერთი იყო. –დილამშვიდობისა ძვირფასო რომეო, როგორ გეძინაა? ბოდიშს გიხდით ბატონ

მოულოდნელობა (2)

აბაა ესეც მეორე თავიი,ველი შეფასებაასსს ელენეს ცრემლები წამოუვიდა...ისეთი ცხარე რომ ღაწვებს სწვავდა...ნერვიულობდა თავის თავზე კიარა მშობლებზე მეგობრებსა და ბიჭებზე,რომლებიც საშინელ დღეში იქნებოდნენ,თავისი თავი არ ადარდებდა,კარგად იყო მაგრამ რომ

დამიფიცე

გარეთ უშენოდ მონაბერი ქრის ცივი ქარი, მზეში ვზივარ და უმზეობით შენსკევ ვიჩქარი. მე მენატრები, შენც მინატრო იქნებ ამაღამ და სხვა ნანახი ამიცხადო ცივი სიზმარი. ახლა უშენოდ ყველაფერი ბინდისფერია, თითქოს ყველაფერს უშენობის ატყვია სევდა.