"შენ არავინ გგავს!"

სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ? ისმის კითხვა, მაგრამ არ არის პასუხი... შენშიც გაიდგა ზამთრის სუსხმა საძაგლად ფესვი, შენც მიდიხარ და მიტოვებ მხოლოდ მოგონებებს. მოგონებები, რომელიც ყოველ ღამე ასველებს ფუმფულა ბალიშს... არ მოველოდი.. შენგან ღალატს არ

ეკლესის სიყვარული - გიორგი ბაზოიანი (41 სტროფიანი ლექსი)

ეკლესის სიყვარული: - ეკლესის სიყვარული შეყვარებული გულის ფიქრები შენზე მილის ფიქრებით ისევ შენზე დღები უკვე მირბის. - ბზობის დღის დანახული „გულია დანაღმული“ სიტყვები გულშია „ჩამალული“ ვერ ვთქვი ვერაფერი და გრძნობა „გახდა მიმალული!!“

- შეიცვლები? -მოიცა რა ! 3

-ერაძეს თანაში უყვარს- თქვა ჩაფიქრებულმა ელემ- ყველას ეთამაშება, ხალხს, პოლიციას, თბილისს და ქვეყანას.. სულ ყველას! - წესით უნდა შეემჩნია რომ არ ვარ მაგ კატეგორიის გოგო- მეც ჩაფიქრებულმა შევხედე ელეს. - მეც მანდ ვარ ზუსტად, მისნაირები ეთამაშებიან

შურისძიება თუ...?!(თავი IX)

-ესე იგი ბალიშიც მე გგონივარ არა? -დიახ!-წელში გასწორდა ნატალია,თუმცა სიამაყე წამებში გამწარებამ შეუნაცვლა,როდესაც მოხვდა რომ გაყინულ აუზში ცურაობდა,სიმწრისგან წამოწითლდა და ხმაურიანად ამოუკურთხა ჯიში მიმავალ ერისთავს,რომელსაც ყველაფერი ესმოდა და

გამყრელიძე (9)

-გამარჯობა-მითხრა და თავიდან ქაფი გადამიყარა -რადაგიშავე? -ვკითხე და მისი ხელებო მოვიშორე-მთელიდღა რაღაცეებს მიშავებ ეხლა სახლშიც შმომივარდი და ჩემს "საკუთარ" აბაზანაში ჩამაყუდე. -კაი ბოდიში რაიყო. გვერძე გადმოვედი საცხოვებლად ბარგი რო ამომქონდა

ქარს გატანებულს

არ მინახიხარ კარგა ხანია, ვგონებ გამიშრა სევდით კალამი. როცა შენ გხედავ ისე მახარებ, ქვეყნად არ მინდა იმ წამს არავინ. არ მინახიხარ თან რახანია, სევდამ იპოვა გულში ადგილი, ძალიან მიჭირს იმის გაძლება, როგორ იზრდება ჩვენში მანძილი.

ტკბილი ტუჩები (ანუ შენს კოცნას ვერ დავივიწყებ) *თავი 1*

საშინლად გავწითლდი ვერც კი მივხვდი ისე ვიყავი მასზე ტკიპასავით აკრული,მხოლოდ ახლა შევამჩნიე მისი გარეგნობა მაღალი რომ იყო მივხვდი,რა სიმპატიურია ტუჩი მოვიკვნიტე და ასე უბრალოდ ავიწიე და ტუჩებში ვაკოცე,მანაც კოცნითვე მიპასუხა... -არვიცი ვინ ხარ

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი VI)

- ჰო, ჩვენ ვართ, - სწრაფად უპასუხა ჯორჯმა. - აუ, რა ცუდ დროს მოვსულვარ, - დაიკნავლა ფრედმა. - დანარჩენები როგორ არიან? - წაუყრუა ლოყებაწითლებულმა სემმა და თმები გაისწორა. - კარგად, თქვენ გეძებდით. შეშინებულები "ბუნაგში" დაბრუნდნენ, მაგრამ ოცნებებით

სამეფო კარზე [4]

საღამოს ათი საათია, გაბელია ბაღში, საქანელაზე ზის და გულუბრყვილო მზერით ათვალიერებს გარემოს. უკვე მეორედ იწვნია მარცხი. როგორ ვერ იტანს ასეთ სიტუაციებს, არადა რა მრავლად აქვს.

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი 2) 2

-ჰო მარა ჯერ კიდე მიყვარდა რო დავშორდი, ნუ ისე აღარ როგორც ადრე მარა მაინც, თან მივეჩვიე, არ ვიმჩნევდი მაგრამ მიჭირდა მასთან განშორება ვცდილობდი არ მეფიქრა, როგორც იქნა დავივიწყე აღარ მხვდებოდა ახლა კიდევ იმასთან შემხვდა.- თან ხელი ავიქნიე თითქოს იქ