არ გაგიშვებ! (2)

კლასში თამამად შემოაბიჯა და ადგილი ჩემს გვერდით დაიკავა. მაქსიმალურად ვეცადე მისგან შორს ვყოფილიყიავი, მაგრამ კედელთან ვიჯექი და ვერც იქით გავიწეოდი. ეს იდიოტი მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის! ჯანდაბა, ჩემკენ უფრო და უფრო იწეოდა. -იქნებ შეწყვიტო!-ცოტა

სანდროს მკვლელი ვიპოვე (თავი 1)

-შენთან მინდა -იქ კარგი არაა -შენთან ერთად ყველაფერი კარგია -ნუ მაბრაზებ, შენ აქ იქნები -მე შენს გარეშე არ მინდა არაფერი -მაპატიე ჩემო კარგო, ხო იცი ეს გარდაუალია ... -კი მაგრამ... -უბრალოდ შემპირდი რო კარგად იქნები -არ შემიძლია! -შეხედე ამ

გაზაფხული

დანამდვილებით ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ იმ დღეს ალბათ 6 საათზე გამეღვიძა, უფრო სწორედ ექვსს რომ ათი აკლდა. 10 წუთით ადრე გავახილე თვალები ვიდრე მაღვიძარა დარეკავდა და მზერა ნესტით დალაქავებულ კედელს გავუსწორე. იმ დილით ჩემი ფანჯრიდან მზემ ამოჰყო თავი

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 6-7)

-მეგონა უფრო ადრე მიხვდებოდი ყველაფერს…_ღმერთო ჩემო, არ მჯერა! ამდენი წლის შემდეგ... "ნაცრისფერი მზერა"! -შენ იყავი! შენ ხარ! _დენდარტყმულივით წამოვხტი სკამიდან. რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი უკან დაბნეულობის ნიშნად და გაყინული მზერით მივაჩერდი

მსოფლისოს.. ბექა კოლხიტაშვილი

აჩუქეთ პატარებს იმდენი ბუშტები, გაბერონ და მერე აფრინდნენ ზეცამდე.. უთხარით მოჩხუბრებს: დაწიონ მუშტები, დამყარდეს მშვიდობა სულ ყველგან, ეცადეთ. ჩაიცვით იმდენად პატარა კაბები და მოკლე შარვლები, რომ თქვენზე იცინონ.. მოყევით იმდენად „უაზრო" ამბები,

ფულზე ღირებული 4 თავი

ალბათ დაგაშინეთ არა ბედისწერავ?! ხო დაგაშინეთ და ამიტომ გაიმეტე სანდრო... ის ვინც ეკოს მართლა დაეხმარება, მე მჯერა მისი!... დილით მზის სხივები აკიაფდნენ მძინარე სხეულებზე...მოეალერსა ორივეს და გაუთბო ისედაც თბილი სხეული... ეკოს მზემ დასწრო

დამთხვევა(3)

გათენდა უკვე დილის 8 საათი იყო.. მზიანი დღე იყო.. მზის სხივებმა მარიამი გააღვიძეს.. მარიამიც ღიმილით ადგა მიუხედავად გიოსთან გუშინდელის კამათისა არაჩვეულებრივ ხასიათზე იყო.. მზიანმა დღემ თავისი გააკეთა.. მაგრამ საათს რომ შეხედა "ჯანდაბა ჯანდაბააა,

ის, რაც შეუძლებელი მეგონა!!! (6)

ჩანთა ავიღე და გზას ფეხით დავუყევი. მალე ერთ-ერთ პარკს მივუახლოვდი კიდეც, შესვლა გადავწყვიტე. წყნარი ადგილი ჩანდა. ძირითადად სულ წყვილები იყვნენ ან მოხუცები ნა თუნდაც ჩემსავით მარტოსულები. არანაირი გასართობი ატრაქციონები. სიმწვანე, სიმყუდროვე

ქაოსური გრძნობები (10)

-მოიცა....შენ რა მართალს მეუბნები-თითქოს ეხლა გამოერკვაო ელენე და მსუბუქად წამოიკივლა. ის რასაც ახსნა ვერ უპოვა ეხლა ყველაფერი გასაგები გახდა. რატომ დააპირა დიმამ დაბადების დღის კოჯორში გადახდა,რატომ აუჩემა ნანომ აქ წამოსვლა,მერე მისი უეცარი

უსაზღვროდ სიმპათიური და ნახევარად შიშველი მეზობელი (2 თავი)

ისე მიღიმოდა,სულ დამავიწყდა ვინ ვიყავი, რა მინდოდა და საერთოდ რატომ ვიდექი აქ ასე გამოშტერებული მის წინ. გონზე მისმა ხრინწიანმა ხმამ მომიყვანა.-რაო ლამაზო, კიდევ დიდხანს უნდა მომაშტერდე , თუ დამდებ პატივს და მეტყვი რა გინდა?...._საშინლდ