სკოლა #147 (დასასრული)

-როგორ შეცვლილხარ - თავი დანანების ნიშნად გადავაქნიე მე და რაღაც უჩვეულო სისუსტე ვიგრძენი. ასე მაშინაც არ ვყოფილვარ, როცა საქართველოდან წავედი. ეს იყო ყველაზე საშინელი დიალოგი, ვისთანაც კი ოდესმე მქონია. მინდოდა უბრალოდ გული გამსკდომოდა და იქვე

უცნობი

იცით? მასე ერთი ბიჭი მოსწონდა მისი საოცრად ლამაზი თვალები მოსწონდა თვალი თვალს უსწორდებოდა და წამით ორივეს გული რაღაც საოცარს გრძნობდა

უბრალოდ მიყვარხარ (13)

გამოუშვა... სასწრაფოდ ექიმები შეოვარდნენ და ოთახიდან გამიყვანეს.. ვტიროდი... ბოლოხმაზე ვტიროდი.. დმეტრეს რამე რომ მოსვლოდა ჩემ თავს ვერ ვაპატიებდი.... უშედეგოდ ცდილობდნენ ექიიმები მის გონზე მოყვანას... არაფერი გამოდიოდა.. აპარატი ისევ იმ გამაყრუებელ

ჩემი გულის ქურდი ხარ 13

-სოფი რამე მოხდა?უნივერსიტეტში არ უნდა იყო ?-მკითხა შეშნიებულმა დედამ და ჩემსკენ წამოვიდა. -გადაწყვეტილება მივიღე,არ დამჭირდება ერთი კვირა,ახლავე დამიჯავშნეთ ბილეთები.ხვალ მე და დანი ამერიკაში მივდივართ!

მოუშუშებელი ტკივილის მომშუშებელი...(სრულად)

არ იცი განგება. რას გიმზადებს! არ იცი რა მოგელის! მაგრამ ცხოვრებაში რაც არ უნდა მოხდეს სიცოცხლე უნდა გავაგრძელოთ,ცხოვრეება ძღვენია ,ძღვენი ღმერთისგან!დაფიქრებულხართ რატომ ქვია წუთისოფელი ჩვენ ყოფას?! იმიტომ ,რომ წუთს შეუძლია შეცვალოს ყველაფერი.

ბედნიერი ვარ...

ბედნიერი ვარ ! არ მადარდებს მთელი სამყარო, მხოლოდ შენ მყავხარ,ესეც მყოფნის,სხვა რა ვინატრო, მსურს შენს თვალებში სიხარულის ცრემლი დავთვალო და შენთან ერთად ამ ცხოვრების გზები გავკვალო... ბედნიერი ვარ! და არ ვჯავრობ ქვეყნად არაფერს, ქვეყნად არაფერს

-რით მოგხიბლა? -თვალებით [2]

დიდი ბოდიში შეცდომებისთვის და მადლობა იმისთვის რომ კითხულობთ . ეს თავი ცოტა ცუდი გამოვიდა მარა შემდეგს აუცილებლად განსხვავებულს დავდებ ..... კომენტარები დაწერეტთ რას ფიქრობთ.. შეწყვეტას არ ვაპირებ იმიტომ რომ განსხვავებული დასასრული მაქ მოპიქრებული

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 5

მეორე დილას გახარებულმა გავიღვიძე, მიხაროდა რომ მალფოისთან სიტუაცია გავრკვიე და მასთან დაპირისპირება აღარ მომიწევდა. პირველი შხამ წამლები მქონდა,წიგნები ავიღე და სწრაფად გავემართე საკლასო ოთახისკენ.ჯერ ადრე იყო მაგრამ საერთო ოთახში ვეღარ

მკვლელობის საღამო(6)

ბოლო დღეების გახსენება ძალიან მაბნევს,მოხდა რა:დედამ ნათლად დამანახა რას ფიქრობს ჩემზე,მაქქსმა პირდაპირ მითხრა ჩემი შეყვარება კარგი აზრი არააო..ყოველ შემთხვევაში მე მეტი დასკვნა ვერ გამოვიტანე.ამ დღეების შემდეგ,მაქსმა ვითომ არაფერი ვახშამზე კვლავ

ამ 3 მარტს,დედილო!

თავს ძლივსღა ვიკავებ , არ გითხრა მართალი 3 მარტს რომ დედის დღე აღვნიშნოთ ერთად და ტყუილი გავაქროთ,გვინდა სამართალი! თავს ვეღარ ვიკავებ,ხომ იცი რაც მინდა!შენს სიყვარულზე რა მეთქმის?!-ერთია-ჩემია!ჩემი სულის ხომ საკვები-ცისფერი ღმერთია,შენთვის კი