-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 6

მხოლოდ მარწყვის და კივის ნაყინი ვჭამე მერე კი ნიკას თავი დავადე და ეგრევე ჩამეძინა დილით კი მზის სხივებმა მომჭრა თვალი და ავდექი ვიბანავე და ჩავიცვი ჩემი ლამაზი სულ სწორი შავი კაბა შუაში მთელ ჩაყოლებაზე ლამაზი შავი ბრჭყვიალები ქონდა იმავე ფერის

damn he's hot (1)

–სალო, კარი დაკეტე მივდივართ ჩვენ!–მომძახა დედამ შემოსასვლელიდან. –დე შენც მიდიხარ? –ხოო, ნინოსთან გადავალ ახალი სამსახური დაუწყია!–სიხარულით განაცხადა დედამ. –გაემზადე და მერე მოვალ თორე შენი ამბავი რო ვიცი… სიტყვა შემაწყვეტინა კარის მიჯახუნების

ეკლესია მაცოცხლებელი ძალა!(3)

მოგესალმებით ყველას! ძალიან მინდა რომ გაგიცნოთ, როგორც მივხვდი კომენტარებს მაშინ აკეთებთ როცა რომელიმე ნაწერი მოგწონთ არ ვიცი შეიძლება ვცდები. ..მოკლედ თხოვნა მექნება რომ თუ არ შეგეზარებათ თქვენი აზრი გამოხატოთ კომენტარებში ....შეიძლება არ დამიჯეროთ

ვიღაცას უყვარდი შენ (თავი 11)

სად გადის ზღვარი,რეალურსა და არარეალურს,ბედნიერებასა და უბედურებას შორის? ან არსებობ კი ასეთი გამყოფი ხაზი?! ეს საორჭოფოა მაგრამ არსებობს ბედნიერება და უბედურება,ცვალებადობა კი თავისთავად ხდება,მაგალითად,ხარ ბედნიერი და მალე გააცნობიერებ რომ რაღაც

სულელი მე- 2

-ბიჭუნა შენ ხარ?- მიყურებდა და მიღიმოდა - გოგო ვარ მე - მკვახედ ვუპასუხე და თავი გვერძე გავატრიალე , ვითომც იქ არავინ მდგარა -კარგად ვიცი ვინც ხარ- რეებს ბოდიალობს. - სახელს ვერ ვიხსენებ , მოკლედ ალექსანდრე ვარ -მერე? -მოჭუტული თვალებით გავხედე-

... ცივი საღამოებიდან ...

ეს ბოლო პერიოდია განსაკუთრებულ მკაფიო კრიტიკას განვიცდი უსამართლობის მიმართ.. რაღაც ვერაფერზე ვეღარ ვხუჭავ თვალს.. მეზიზღება ეს ვითომ მაგარი საზოგადოება.. სადაც "მაგარი ტიპი" ხარ თუ "გლავნ" სასტავთან ერთად "ჩითავ". სადაც შენი ინტელექტი შენი ჩაცმით

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეშვიდე)

საერთოდ ასეთი რაღაცეები არ მაშინებს ,მაგრამ ისე ახლოს აღმოვჩნდი მანქანასთან გული რამის იქვე გამისკდა.ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე და ჩემ სახეზე ურცხვად მოთარეშე წვიმის წვეთები ხელის მოძრაობით მოვიწმინდე.

თბილისლები(3)

გილოცავთ 8 მარტს ესეც შემდეგი თავი.მის ბაგეებს ნაზად ეხებოდა მის ტუჩებს ასე რომ უყვარდა მუცელში პეპლები კიარა დინოზავრები სპილოები და საერთოდ ყვა ცხოველი დადიოდნენ ნიაკოს ვერც კი წარმოედგინდა ასეთი გრძნობა თუ არსებობდა თითქოს სხვა სამყაროში

სამწუხაროა

ორი სულიერი ცხოვრობდა ერთად სიყვარულს აღმერთებდენ ბოდვამდე ერთხმად გოგოს ბიჭი უყვარდა სიცოცხლეზე მეტად არასდროს დატოვებენ ერთმანეთს კენტად გოგოს გულის ცემა ისმოდა ხმამაღლა სიყვარულის აფრები ჩაიძირა ამაყად ბიჭმა სიხარულისგან

დარჩი ჩემთან... (თავი მეორე)

უკვე ოთხის ნახევარი იყო, ოთახიდან გამოვედი და დედაჩემს ვუთხარი რომ ნუცასთან მივდიოდი. სახლიდან გამოვედი, კიბეები ჩავირბინე და ავტობუსის გაჩერებაზე დავდექი. 10წუთში იქ ვიყავი და ქალბატონ ნატოს დავურეკე-ქალბათონო ნატო, გამარჯობა, ანუკი ვარ-ხო