მოგონებებში

მოგონებებში სულ ჩემთან ერთად შენც ხარ,ოცნების ზღვაში.

მელნისფერი სხივი (სრულად)

-ჩემი არ არის და მორჩი ბევრ ლაპარაკს. ამას გირჩევნია საღამოსთვის რამე გემოვნებიანი სამოსი აარჩიო, რათა იმ გოგოსთან არ შერცხვე. იცოდე, ვარსკვლავური ომების მაისურით მისვლა არც გაბედო! -კარგი, კარგი, გპირდები -ხმამაღლა გაეცინა -მოკლედ, შენ ლექციას

კოწახურის კანფეტები II

სერიოზულად? რამდენი წლის ხარ კი მაგრამ! - ოცდაცამეტის... - რა? - ყბა მოეღრიცა კატოს. - ხო რა იყო, ეხლა გაიგე? - კი, ეხლა გავიგე! შენ რა, პედოფილი ხარ? - აბა ახლავე ენა დაიმოკლე, პედოფილებს ბავშვები მოსწონთ, მე კი აქ მასეთს ვერავის ვხედავ! - ღმერთო!

როდის მიხვდი,რომ შეგიყვარდი? (თავი I )

-კარგიიი,დღეს პირველი დღე გაქვს წარმატებები!!!   სარკის წინ მდგარი ნიაკო თავს იმხნევებდა და თან უნივერსიტეტისკენ მიიჩქაროდა..

...რომ არ უნდა გიყვარდეს (26 თავი)

ხელში ამიყვანა, საწოლზე დამაწვინდა , გვერდით მომიწვა და მთელი ძალით მიმიკრა. ვერც სინაზეს იჩენდა, ვერც ძალას ზომავდა. ისე მიხუტებდა თითქოს უკანასკნელი იყო. თითქოს ჩემს სითბოსა და სურნელს იმახსოვრებდა. ძალიან მეუცნაურა, მაგრამ ფიქრი არ დამცალდა,

იძულებითი ქორწინება 15 თავი

გაგიჟებულ სანდრო მეათასეჯერ კითხულობდა ნათიას დატოვებულ წერილს და მისი გონება მაინც ვერ აცნობიერებდა იქ დაწერილი სიტყვების მნიშვნელობას

გარიგება {სრულად}

-ქმრობას მთხოვ ? ანუ არ მომეჩვენა -ასე გამოდის ... შენ და მე ვიქორწინებთ! -მართლა გგონია , რომ დაგთანხმდები? -ისევ ისე უყურებდა. უცვლელი გამომეტყველებით და ანთებული თვალებით

კოწახურის კანფეტები I

- გამარჯობა, - გონს მოეგო კატო და სახეში შესცინა. - იცით, კარი ღია იყო და შემოვედი. - ნელ-ნელა წამოდგა და ვითომ აქ არაფერიო ონკანისკენ წავიდა ხელების მოსაბანად. - კარი დაკეტილი იყო! - რა უცნაურია... მე ღია დამხვდა... თანაც გამოღებული იყო,

პროტაგონისტი (მეორე ნაწილი)

გონებაში დაწერილი, უხილავ სცენაზე გადმოტანილი და შემდგომ არანჟირებული სპექტაკლების მთელი კასკადი. ფანტაზიით დახუნძლული გონების თამაში საკუთარ მესთან. სპექტაკლები ყველაფერზე: წარსულზე, მომავალზე, აწმყოს შესაძლო განვითარებაზე, ქალაქებზე, ვარსკვლავებით

სულსაც კი,სტკივა ნაიარები...

სასაცილოა როცა ადამიანები სილამაზეს ვერ აფასებენ... ზოგს ცხვირი, ზოგს ყური ან წონა აღელვებს... ოჰ!რომ იცოდეთ,რა ბედნიერი ადამიანები ხართ! ამ ბედნიერებისთვის კი, Ყოველდღე უნდა უხდიდეთ მადლობას გამჩენს!.. ახლა ოცდახუთი წლის ვარ, მაშინ კი, თხუთმეტი