საქანელა (თავი 4)

დილის 5 საათი ხდებოდა, ნიკოლოზმა მანქანა სახლის ეზოში, რომ შეიყვანა, გვერდზე მჯდომი მარიამი თვალებს ძლივსღა ახელდა, ერთი სული ჰქონდა საწოლში როდის დაწვებოდა და დაიძინებდა

...რომ არ უნდა გიყვარდეს (25 თავი)

თითქოს თავს მარიდებდა და თუ ჩემთან იყო, სულ იმაზე მელაპარაკებოდა, რომ ჩემს დაკარგვას ვერ გაუძლებდა და რაც არ უნდა მომხდარიყო არ მიმეტოვებინა... გიჟს ვგავდი მისი ასეთი ცვლილებით. ბევრჯერ ვცადე მიზეზის გარკვევა, მაგრამ არ მეუბნებოდა... მეც მასთან

ნაცრისფერი {12}

მასზე მიშტერებულ ქალს გამოსაფხიზლებლად დაუძახა, ისიც მაშინვე მოეგო გონს და გარეთ გასული ბავშვების დანახვისას მათკენ დაიძრა. - ტუჩებს ნუ იწვალებ, ნერვებზე მოქმედებს. - ჩვეული ტონით ჩაილაპარაკა, ქალმა კი კბილებში მოთავსებული ტუჩი გაუაზრებლად წამსვე

ჩამომყვები ჯოჯოხეთში? (1)

სამყარო რომელიც ყველას თვალში ერთი და იგივეა და სამყარო ,რომელიც მის უკან იმალება და რომელსაც ბევრი ვერ ხედავს. ლუნა ობოლი თავის თავში ჩაკეტილი გოგონაა, რომელსაც სიცოცხლეც აღარ უნდა,იმის შემდეგ რაც ოჯახი დაკარგა.

ჩემო პატარა

შენზე ფიქრებმა ჩემო პატარა მთელი მსოფლიო შემომატარა ბოლოს მე ისევ მოვედი შენთან მუხლებზე ვიდექ მე შენს ფეხებთან ეს სილამაზე ვერ დავივიწყე შენ კარგად იცი თუ მე ვინცავარ მაგრად მიყვარხარ სულ შენთან მინდა

ჩემზე უნდა დაგელაპარაკო... (თავი1)

"დღეს ლეოს უნდა შევხვდე, ამ ზაფხულს შევრიგდით. შვიდი თვე დაშორებულები ვიყავით. მაბედნიერებს, დედოფალივით მექცევა, შენსავით. თუმცა, იმ განსხვავებით, რომ ლეო მიზიდავს, აღმაგზნებს. შენთან კი ეს არ მემართებოდა. ლეოსთან მომავალი მაშინებს, ბევრი რამის

იძულებითი ქორწინება 12 თავი

მიასთვის სახლში დაბრუნება იმაზე რთული და მძიმე აღმოჩნდა ვიდრე წარმოედგინა, იმის გააზრება რომ ამიერიდან ვეღარაფერს გააკეთებდა დამოუკიდებლად რაც სურდა

ჩაძირვა

ქვეყნის ერთ პატარა კუთხეში გავიზარდე, ჩვენი ქალაქი არც ისე დიდია, უმეტესობამ მისი ნამდვილი სახელიც კი არ იცი, ყველა სიყვარულის ქალაქს ეძახის. ყოველ ზაფხულს აქ წყვილები დასასვენებლად ჩამოდია, რამდენიმე დღე რჩებიან, უკვე ყელში ამოსული რომანტიკით

ფული,სიყვარულის სანაცვლოდ (ნაწილი15)

ექიმს გავესაუბრეთ, დედა კომაშია. თავში აქვს ჩარტყმული ბლაგვი საგანი. ახლა უფლის იმედად ვართ.

შეიყვარე

ადამიანის მოთმინებას და გაძლებას საზღვრები არა აქვს,რომ თუ მოგატყებენ კი არ უნდა დაეცე არამედ უნდა იდგე მყარად ფეხზე და დაიწყო ახლიდან ყველაფერი ე.ი არაფასეულისგან შექმნა ფასეული რამ.ყველა ადამიანის ცხოვრებაში