მე - ორი [ თავი VIII ]

- არა. იმისთვის, რომ ერთი მაინც იყოს ბედნიერი, მეორე უნდა მოკვდეს და ეს მეორე შენ იქნები! - რატომ ასეთი რადიკალური დასკვნა. - ტუჩები გავაწკლაპუნე. - ასეა ბედი დაწერილი! - თქვა და წამის მეასედში ყელზე ხელები შემომაჭდო. - ჯან-და-ბა! - ვცდილობდი მისი

კიტის (თავი XI)

-ბევრი ვერაფერი გავიგე, რადგან გოგონა გამუდმებით ითვლიდა, თქმით კი არაფერს ამბობდა. -ითვლიდა? - სახე მოერყა ლუკას. -დიახ, ბატონო. ერთიდან ასამდე და ასე დაუსრულებლად. დაჭრილს აიძულებდა მასთან ერთად დაეთვალა, რომ არ მოდუნებულიყო და გონი არ დაეკარგა.

უსასრულობაში დაკარგული ( თავი 5)

დილით გაბრუებული თავით მივიდა , ისევ თავის ადგილას. ერთი სული ქონდა აქციები დასრულებულიყო , აღარ შეეძლო ამდენი არეულობის ყურება. - რა გჭირს რა გამოუძინებელი სახე გაქვს_ კითხა იქვე მდგაარმა რიგითმა პოლკოვნიკმა

განთიადი (მეშვიდე თავი)

მიუახლოვდა ქალს, ჩამოუსვა ლოყაზე საჩვენებელი თითის ზურგი. მოწმინდა ცრემლი, სიხარულს და მადლიერებას რომ დაედინათ ქალისთვის. გაუნაწილა გულში მყოფი, ყველაზე დიდი გრძნობა.

მთვარის ბნელი მხარე (სრულად)

-შენ ეგ ნამდვილად არ უნდა გიკვირდეს -დახლს მკლავებით დაეყრდნო, გაღიმებული -სტუმრების ნახევარზე მეტს, შოპენი და ბეთჰოვენი მაგრად კ’იდია. მხოლოდ შენი ყურებით ტკბება -ნუ ცანცარებ რაა

ზოგჯერ წინ გვყავს ის ვისაც მთელი ცხოვრებაა ველით (8)

-ჯანდაბას შენი თავი ჩაჩავა,რისი მიღწევას გცდილობ არ მესმის?! ამას სპეციალურად მიკეთებ არა, რადგან გითხარი გაუჩინარდი მეთქი შენც ადექი და გადაიკარგე. ზარებზე მაინც მიპასუხე ნუ მაფიქრებინებ იმას, რომ რაღაც შეგემთხვა. - ჩემ თავს ვესაუბრებოდი.

უსასრულობაში დაკარგული ( თავი 4)

ძალიან გაუჭირდა დილით ლოგინიდან თავის აწევა და წამოდგომა, ყველაფერი სტკიოდა , ფიზიკურ ტკივილზე მეტად სულიერი ტანჯავდა, ხალისს ვეღარსად და ვერაფერში ხედავდა, ახლა ცხოვრება მისთვის ერთ შაურადაც კი არ ღირდა.

ვდგავარ, მოველი ზაფხულს

ვდგავარ მოველი ზაფხულს! ყინვა სიცივე არ მსურს, ნუ მიმატოვებ კარგო, მე შენი გულის მსახურს….

112 და ბებო (სრულად)

ნუ მოკლედ სირენების ხმა მოგვიახლოვდა და შემოვარდა ეზოშო სასწრაფო, სამაშველო, პატრულის ერთი მანქანა, მეორეც, კრიმინალურის ჯერ ერთი ჯგუფი, მოყვა მეორე. ჩამოდგა ეზოში ექვსი მანქანა.

კიტის (თავი X)

-შენი სტუმრობის შემდეგ, კატერინას სახლიდან ნივთები გაქრა! - კიოდა ნინო. მე სხეულში ელვამ დამიარა და ელენეს დავეყრდენი. -რა ნივთები, ვერ გავიგე, ყველაფერი რატომ გადმომიყარე? - კიტი ასეთი დაბნეული აქამდე არასდროს მენახა. -იმიტომ რომ ნივთებს ვეძებ,