მიტოვებული 8 თავი

ვერაფერი გავიგე ძმაო რას დავრბივართ ხანწავიდე ხან წამოვოდეთ შუაგზიდან უკან მაბრუნებ ეხლა ჩამოყალიბდი რა. -მოკეტე თემო რა და მაცადე - კარგი ბატონო დემეტრე მოაბრუენთ წავედიტ როგორც იტყვიტ მერე იქიდან ტქვი აბა დავაი დაახვიეთ წავედით და ასე ტუდაბრატნა

სხვისი ცოლი (8 თავი)

ლაშა სიჩარეს უმატებდა და უმატებდა თითქოს ასე ცდილობდა, რომ მოწოლილი ბრაზი და ბოღმა ჩაეხშო აჯანყებულ სულში რომელიც შურისძიებას ითხოვდა

სასრულეთი (თავი 8) +18

ლეა, რომლის წყალობითაც ჩემი ცხოვრება კვანტურ საწყისამდე დავიდა... არ მესმის მათი, ვისაც სიამოვნებას ანიჭებთ სიყვარულით მოპოვებული ტანჯვა, აიდეალებენ ტანჯვამდე აყვანილ სიყვარულს, ტანჯვაში პოულობენ კმაყოფილებას... თითოეული კოცნა აქამდე განუცდელ

მგლის გული(4-მთვარის შვილები)

მეზიზღები! შენი შვილი არ გაჩნდება,მოვკვდები და არ გაავაჩენ! ვუთხარი ბოღმით და მრისხანებით დააბრმავებულმა,რაზეც ძაალიან სახიფათო გამოხედვით მიპასუხა. -შენ არ მოკვდები სანამ ამას მეთვითონ არ მოვინდომებ..საფლავიდანაც კი ამოგთხრი თუ ოდნავადაც მაწყენინებ

როგორ ვაკეთოთ სიკეთე,რას მივიღებთ სანაცვლოდ?

ზოგჯერ ისეთ ტალღაზე ვარ, რომ ზეცას ვუყურებ ვიღიმი და მინდა რომ რაღაც ისეთი გავაკეთო რაც სხვას ბედნიერებას მიანიჭებს.

ჩიხი III

- მაშინ, ისმის კითხვა... - წელში გაიმართა და ქალს მზერა გაუსწორა - თუ „მონარქი“, არა, ვის შეიძლებოდა ეს გაეკეთებინა? - მკვლელის ხელწერის დეტალები არავინ იცის, „მონარქისა“ და პოლიციის გარდა! შეშფოთებულმა, ოთახს თვალი მოავლო. რაღაც ძალიან

დროის სასჯელი (მეორე თავი)

ზაქარია აფორიაქებული და დაძაბული ზის დიმიტრის ავტომობილში, ეს მისთვის რაღაც უცხოა, დიმიტრი კი მას მოუწოდებს რომ აქ საშიში არაფერია... ამ დროს დიმიტრის მობილურ ტელეფონზე გაისმა ზარის ხმა, რამაც აფორიაქებული ზაქარია იმდენად შეაშინა რომ სახეზე ხელები

ორ სამყაროს შორის (თავი 3)

მასწავლებლის წასვლის შემდეგ რაღაც არაამქვეყნიური ენერგია მქონდა, მაინც. სასწავლი მხოლოდ ქართული მქონდა, რადგან ახლა გავაცილე მასწავლებელი, ეგ კი ცოტა არ იყოს აღარ მინდოდა და სხვა დროისთვის გადავდე. ვშიშობ ასე თუ ვიყავი, მთელი ღამე მეღვიძება. ასეთი

ნაჩუქარი გული (თავი IV)

უბრალოდ ვერ ავეწყეთ,უცნაური მეგობრები გაიჩინა ,ყურადღებას აღარ მაქცევდა,მე კი ვეღარ ვუძლებდი დარდებს ეულად.

ჩიხი II

მჭიდი გადაამოწმა. ყელსახვევში ფრთხილად გადაახვია და უკან გამობრუნდა. ბოლოჯერ მოავლო თვალი სახლს - რამე, ხომ არ მრჩებაო? მანქანის გასაღებს ხელი წამოავლო და კარი გაიხურა.