სვანი და ეკუნა (3/3) დასასრული

- რა ცხენი და ლაქშერული ცხოვრება ოუტყდა, - არც ნიკუშა აკლებდა. - რა უნდა ვქნათ ახლა? - თავი ხელებში ჩარგო ნინიკომ, - მაგას ვინ ეძებს ახა, რა იცი სად წეიყვანა იმ ცხენმა. - ყოველ შემთხვევაში, რო არაფერი უჭირდეს, უეჭველი მიაკითხავდა ტელეფონს, ან

მე - ორი [ თავი II ]

ნუთუ, გული რეჩხს არ უყოფდა ამ საზიზღრებს და არ სტკიოდათ? ნუთუ, ათი წლის ნანატრ შვილს რომ აცლიდნენ დედის ძუძუს და მათი განწირული კივილი ესმოდათ, არ აწუხებდათ სინდის-ნამუსი? განა, რა სინდისზეა საუბარი, როცა ადამიანს უბრალოდ აზრად მაინც მოგივა, პატარა

ბოშა ქალი

უჩვეულო შეგრძნება მეუფლება, როდესაც სიცივე კანს მისერავს. მთელი ძალით ვებღაუჭები ქურთუკს და სითბო მაინც არ მოდის. მივაბიჯებ ვიწრო ბილიკებზე და ვუყურებ ჭიანჭველებივით არეულ ხალხს.

შეუძლებელი სიყვარული (თავი 2)

რამოდენიმე სიტყვას ვცვლით, დავითი რქმევია და ცოტასაც ვფლირტაობთ. ცოტახანში მოსაწევად გადის, მე ისევ მაგიდასთან ვზივარ და ღვინის ჭიქას ხელში ვათამაშებ.. მარჯვნიდან ნაცნობი ხმა მესმის და თავს ოდნავ ვაბრუნებ...

სვანი და ეკუნა (2/3)

- ეუჰ. არა არა რავა გეკადრება. შანელის მოსაცმელი არ დაგესვაროს. - შანელი არააა. ეგეც რო არ იცი ბანძო. - გადი გოგო მომეშვი. აღარ შემიძლია ისედაც. - ჰე დაწყვიტეთ ახა ერთმანეთი და საქმე მოგვარდება ეგაა, - ტაში დავუკარი მოკინკლავეებს.

ჩაკეტილი სივრცე 18 თავი

გგონია უფლებას მოგცემ რომ ბედნიერი იყო?- ცინიკურო ტონით მკითხა და სიგარეტის ლურჯი, მწველი კვამლი ჩემსკენ მომართა- ნიცას წაგართმევ- დამემუქრა და ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია ჩემი აწყლიანებული თვალებისთვოს ზედ ტუჩებთან დამიჩურჩულა- ან ახლავე

AND THEN WE MET(IV)

-ამდენ ხანს სად იყავი?-ანერვიულებული მივარდა მეგობარს კოსტა, იცოდა მასზე ნაკლები საფრთხე რომ ემუქრებოდა, თუმცა მაინც გამუდმებით ღელავდა იმაზე რომ ვინმე რაიმეს დაუშავებდა მაშინ, როცა მის გვერდით არ იქნებოდა..

ჩვენი ჩრდილები 2 თავი

მილა და თომა დარბაზში დაბრუნდნენ, განსხვავებით მეორე სართულისგან აქ ისევ მოციმციმე ჭაღები და არეულობა დახვდათ. - აქ ჩვენი ნებით მოვედით, ხო? მილამ საპასუხოდ თვალები მხიარულად აატრილა. დეტექტივმა გარემოს გადახედა, ვიქტორი არ ჩანდა. მილას ხელი მოჰკიდა

დრო! ( ნაწილი 2) დასასრული

- როგორი განსხვავებაა მე და შენ შორის, მობეზრებულად აატრიალა თავი მაშოს სიტყვებზე მამაკაცმა, რომელიც ზღაპრებში ჩაუთვალა, - მართალია შენ სიბნელიდან ახლა გამოანათე საყვარელო და მე ისედაც ნათელში ვცხოვრობდი, ჭყანვით ახედა თუ არა რატიმაც ღიმილით

მე - ორი [ თავი I ]

- რა გქვია? - უხერხულად ვკითხე. - ოჰ, გაგვახსენდა, რომ ერთმანეთის სახელები არ ვიცით? - ჩაიხითხითა. - ნუ მიშლი ნერვებს, ბავშვო და მითხარი შენი სახელი. - საჩვენებელი თითი ავწიე და სახესთან დავუტრიალე. - კაი, კაი, ბებერო დეიდა, ოღონდ არ დამტუქსო!