მომკიდე ხელი - თავი მეთერთმეტე

მეორე დღეს წინა დღის განწყობა შერჩენოდა და იგივე ელფერი გადაჰკრავდა. სკოლაშიც ყველაფერი საათივით აწყობილიყო. აღარც გვერდზე მჯდომს ჰქონდა ისეთი უხეში გამომეტყველება, როგორც ადრე და აღარც ისე ვუფრთხოდი მის ლურჯ თვალებს.

ცხოვრება აჭარაში (მე-2 თავი)

რადგან ამ სამაყროში ერთადერთი ქალია, რომელმაც შეძლო და ის ბალანსი შეექმნა, რომელიც ვერცერთ კაცს ვერ გამოუვიდა.

რამდენიმე ნაბიჯში [სრულად]

უბრალოდ, სანამ რაიმე სხვის სწავლას მოსთხოვ საკუთარ თავს შეცდომების დაშვება ისწავლე დე, იმის მიღება ისწავლე, რომ ისე ვერ იარსებებ ადამიანი შეცდომების გარეშე როგორც რაღაცის უწყვეტი ანალიზის, ფიქრის გარეშე. „ათას ფაქტორს“ და შენივე შიშებს ნუ შესწირავ

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 9)

-უჩა გთხოვ...-მხოლოდ მაშინ შევძელი რაიმეს თქმა, როცა კისერთან ჩაასრიალა თავისი ტუჩები. -მილა... -უჩა გაჩ... გაჩერდი...-სიტყვებს ვერ ვაბამდი ერთმანეთს და გონზე მოსვლა, სულ არ მინდოდა. -რა ნაზი ხარ... რა გემრიელი...-ხმა ჩამწყდარი ლუღლუღებდა გაუგებრად.

წარსულიდან მომავლამდე (ნაწილი მერვე)

წადი. დანახვაც არ მინდა შენი. არ მჯერა შენი. ავარიაში რომ მოვყევი, იმიტომ გადამარჩინე, რომ მერე შენ მოგეკალი? მეზიზღები! აღარ ახსენო ჩემი სახელი! - განაჩენს ჰგავდა ქეთას სიტყვები. შებრუნდა და შევიდა სახლში

ჩაკეტილი სივრცე 29 თავი

-ლევან გთხოვ -ნინი! მანქანაში ჩაჯექი! -არ შემიძლია -ნინი! -ლევან, მინდა რომ წახვიდე!- ვუთხარი გაუბედავად და ოდნავ უკან დავიხიე

მომკიდე ხელი - თავი მეათე

ორმა დღემ ერთნაირად, მდორედ და უსიცოცხლოდ ჩაიარა. აღარც ის დასწრებია გაკვეთილებს. განა რა უნდა მომხდარიყო გასაოცარი... დაკრძალვას მდუმარედ დავესწარი. როგორღაც მოვახერხე, ჯოჯოხეთის ცეცხლით დამწვარი, შინაგნად დათუთქული, გულმდუღარე ადამიანთა უსასრულო

შენ აგირჩიე (ნაწილი 8)

საკმაოდ დიდხანს ვუყურებდი მის თვალებს, ფეხის წვერებზე ავიწიე უეცრად, ცალი ხელი მხარზე შემოვხვიე, მეორე კი კისერზე დავკლაკნე, სახით მივუახლოვდი და ჩემი ათრთოლებული და ძალაგამოცლილი ბაგეები, მის ახურებულ და კვამლით მოცულ ბაგეებს შევახე, რაზეც

მომკიდე ხელი - თავი მეცხრე

გავქვავდი. ხმის ამოღება და სიტყვის ამოთქმა ჩემს შე- საძლებლობებს აღემატებოდა. ენაჩავარდნილმა მხოლოდ ერთმანეთზე დაწებებული წამწამების თითო ოროლა ცრემლით დასველება და თვალების დახამხამება მოვახერხე.

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 7)

-სიმართლე გითხრა?-თავი დამიქნია-საკუთარი თავი მეცოდება, თანაც მაგრად, ახლა რომ ვიდექი აქ, ვფიქრობდი, რომ აი მიადგა ამ კაცმა ფეხები არაო და ვსო, უფლებაც აქვს ეგ რომ ქნას, მისი შეხედულებები აქვს, რასიზამ, მოტაცება თქო