მექანიკურად! (დასასრული)

ლევანი ადვილად შეეჩვია თავის ახალ ბინას და მარტო ცხოვრებას. ძალიან კომფორტულად გრძნობდა თავს. თათა და ის, ძალიან კარგად იყვნენ ერთად, მას შემდეგ სერიოზულად არაფერზე უკამათიათ,მხოლოდ წვრილმან რამეებზე თუ წაიკამათებდნენ ხოლმე. სხვა მხრივ ისეთი

კოშმარის პრინცი თავი 3

შემოსასვლელისკენ მთელი სისწრაფით გავვარდი და კარი გავაღე, ლევანი იყო, მისი დანახვისას ჩემში გამოწვეულ ემოციებს სიტყვებით ვერ აღვწერ...

საცდელი კურდღელი

იმ საღამოს,მისი გაუჩინარების ამბავი რომ შეგვატყობინა დედამისმა მე და ჩემი ძმა სახლში ვიყავით,დილიდანვე ეტყობოდა,რაღაც ისეთი პირი რომ არ უჩანდა ამ ყველაფერს. ჰოდა,ზუსტად საღამოს ცხრა იყო,დაგვირეკეს. ლუკას სახე მახსოვს,არასდროს დამავიწყდება,მოკვდაო

დღე,რომელმაც შეცვალა სამყარო.

მისი ხმა და მზერა ერთმანეთის შერწყმის შემდეგ რაღაც უდიდეს აწყობდა მთლიან სხეულში,თუმცა ისეთს,რომ ვერავინ იგრძნობდა ამ ყველაფერს მის გარდა.ყველაზე საშინელი ადამიანი იყო,ვინც კი ოდესმე მინახავს,თუმცა ყველაზე დიდი და კარგი გრძნობა მაკავშირებდა,რაც კი

მხოლოდ მას...

როცა ჩემს გრძნობებს გული ვერ იტევს მინდა გავუნდო სხვას

ცხოვრების კლანჭებში

მანამ სანამ რაიმე ნაბიჯს გადადგამ კარგად უნდა დაფიქრდე მოსალოდნელ შედეგებზე რადგან ცხოვრება მრავალი მოულოდნელობით აღსავსეა ასე რომ დააფასეთ საყვარელი ადამიანები მანამ სანამ მათი შეხება შეგიძლიათ თრემ მოვადრო როდესაც დასანახადაც ვეღარ იპოვით

სამი დღე 10 თავი

- ეს შენ ჩამოგიტანე, მაგრამ ახლა აღარ მინდა სხვისი ხელის შენახები სამკაული გამშვენებდეს. მაგრამ ვერც იმას დავუშვებ სხვამ ატაროს ის, რაც შენ გეკუთვნოდა. ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა და ოთახიდან გაიყვანა.

-ესე იგი, შეიძლება შეგიყვარდე კიდეც? -უკვე მიყვარხარ 6 თავი

-ანიტა მქვია-ვამბობ ღიმილით და ფეხზე ვდგები-მოდი იცი რა ვქნათ? შენი ჩხუბი დავივიწყოთ, შოკოლადები ვიყიდოთ და დამიანესთან წავიდეთ, კარგი? -კარგი-მეუბნება და პატარა ხელებს კისერზე მხვევს

ჩვენი ამბავი (დასასრული)

სამყარომ პირველად შეიგრძნო ეს სურნელი. ჩემი თვალები უსახელო ყვავილივით ბრწყინავს... პოეტს მიწოდებ, მაგრამ მხოლოდ შენთვის ვწერ. თუ გინდა ლექსად არ წაიკითხო, იმიტომ რომ ყოველ წელს თავიდან დაგიწერ ხოლმე... როდესაც აცივდება, როდესაც ჩიტები სამხრეთისკენ

მიტკალისფერი

თითქოს წამებში კრთება წუთები, თითქოს ცხოვრება მიტკლისფერდება.