ჩემი გულის მეპატრონე

მკითხველო სანამ ჩემი ისტორიის მოყოლას დავიწყებ პირველ რიგში მინდა გაგეცნოთ .მე მარიამ მესხი ვარ. ერთი ჩვეულებრივი გოგო 17 წლის. მყავს დედა -მაგული, მამა -დათო და უმცროსი ძმა ლუკა. ასევე მყავს ჩემი გიჟი დაქალი ციცი რომელიც ჩემი ტოლია .

დაიკოს

მარი, ჩემო დაიკო, არ მსურს სხვასთან გაგიყო. როგორ მინდა გაიგო, ის მსურს, რომ სულ აქ იყო. აქ ვარ, შენთან, გპირდები. მე მხოლოდ შენ მჭირდები. ლამაზი ხარ, მშვენიერი, აქ ვარ შენით ბედნიერი. ბევრს არ ვიცნობ მე შენს მსგავსს, ამ პლუტონს, ვენერას, მარსს.

სიყვარულამდე ათი ნაბიჯია III

თუ ცხოვრება ჩემთვის ახალ მახეს აგებს,თუ ყველაფერი ისევ შენთან დამაკავშირებს,მაშინ მეშინია.

გაფანტული გრძნობები

უცხო სივრცეში გაფანტულ გრძნობებს, დაუფიქრებლად ჩადენილ ცოდვებს, თამბაქოს ბოლში გახვეულ განცდებს ყველა ცდილობს და ვერავინ მართმევს.

ალისებრი გრძნობა /4/

-კარგით რაა უკვე ცხრა საათია ამდენ ხანს რა გაძინებთ?-ყვავივით დასჩხაოდა თავზე ორივეს. ალექსანდრემ ბალიში ჩაარტყა, ისიც გაბრაზდა და ოთახიდან გავიდა. უკვე იცოდა ალექსანდრემ რომ ტასო ამ ამბავს ასე არ დატოვებდა.

მთაწმინდის მთვარე {დასასრული}

ტუჩები ყურთან მიუტანა სუნთქვაშეკრულ ქალს და იქვე ჩუმად ჩაილაპარაკა. -მეც მიყვარხარ. - ყურის ბიბილოზე მიაკრო ტუჩები, მერე კი თავი ასწია და თვალებ გაბრწყინებულ

ნინა (სრულად)

პატარა იყო როდესაც დედა დაკარგა, მამინაცვალმა მასზე იძალადა და რულიად მარტო დარჩა ამ ცხოვრების პირისპირ. უამრავი ტკივილი გადაიტანა, ბევრჯელ დაეცა მაგრამ მაინც არ დანებდა და ცხოვრებას ახალი ფურცლიდან აგრძელებდა თავის დასამკვიდრებლად.

იმედი

გავიღვიძე და ფანჯარას გავხედე. წვიმდა. ამინდი რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარს. წვიმაში ხეტიალს და ცეკვას რა სჯობს არა? ჰმ... ნეტავ შემეძლოს ახლა ავდგე, სააბაზანოში შევიდე და თავი მოვიწესრიგო, შემდეგ ტანსაცმელი ავარჩიო, გავისეირნო ან იქნებ ჩემს კაფეში

ჩემი სასჯელი ხარ (8 თავი)

ანა ხედავდა ვეკოს თვალებში უასაზღვრო ტკივილს და ზიზღს, ამიტომ მისი ყველა სიტყვა დაიჯერა, რადგან თავადაც ზუსტად ამას განიცდიდა , ამ ზიზღს და ტკივილს...

ყველაფერი მორჩა

გული ეულია ტირის ცრემლი გაილია ფიქრში, აღარ გავამტყუნებ ტირიფს ისიც მარტოა და ტირის.