მთვარის წითელი სონატა (ნაწ. XIII)

-რატომ არ აძლევ ადამიანებს უფლებას, რომ შენში კარგი მხარე დაინახონ… -როცა ისინი კარგს ხედავენ,ჩემგან კარგ საქციელს ელოდებიან- თავი კვლავ ჩემსკენ გადმოაბრუნა. მის თვალებში უდიდესი ტკივილი ამოვიკითხე. ასეთი რამ მასში ჯერ არასდროს მენახა..-მე კი არ

ცრემლების პრინცესა (მეშვიდე თავი)

-ამაზე არ იფიქრო, კარგი? უბრალოდ არ იფიქრო. ხანდახან მოიქეცი ისე, როგორც გსურს. მერე რაა რომ შენ შენ ხარ. რადგან ლექციებს კითხულობ და ლექტორი გქვია, იმას არ ნიშნავს, რომ ყველა შენ სურვულზე უარი თქვა. მით უმეტეს,

საშობაო არდადეგები (1ნაწილი)

ალბათ ბევრს გქონიათ სურვილი იმოგზაუროთ უცხოეთში ძირითადად ეს სურვილი ეხება პარიზს ან ნევიორკს ან ბორაბორას. დამეთანხმებით ძალიან მოდური და ტრენდული ქალაქებია. როგორც ყველას მეცმინდოდა სხვა ქვეყნების მონახულება მაგრამ განსაკუთრებით მინდოდა პარიზის

ბუმერანგი.მეორე ნაწილი 12 თავი.

-მამაჩემს დანაშაული არ ჰქონდა, გაგა ეს შენ იყავი და ხარ ცოდვებით სავსე.დანაშაულით მოდი ამ კომპანიაში და დანაშაულით ხარ დღემდე აქ.არავის შეეკითხე ეს სკამი შენ გეკუთბოდა თუ სხვას,ეს სკამი გიფარავს,ეს სკამი გიცავს იმ სიბინძურეებისგან რომელსაც სჩადიხარ

მე რომ მიყვარს (დიტო & ნათაი) /1/

ჟღალ ხუჭუჭა თმას ქარი დაუნდობლად უწეწავს, ფითქინა ჭორფლებით სავსე სახეს კი სიცივე აწითლებს. სულიერად უკვე იმდენად გაყინულია, რომ გარეგნულ სიცივეს ვეღარ გრძნობს, ვერც იმას გრძნობს თუ როგორ უსველებს ცრემლი ლამაზ სახეს და ვერც იმას თუ როგორ გაეყინა

ხმადაკარგული-სიტყვებით... (სრულად)

მიყვარს დღეების ეს მონაკვეთი. მუსიკის ხმის მიღმა სიჩუმის სმენა ვისწავლე. ნისლჩამოწოლილი ჰაერის მსგავსი მზერით ცას ვუყურებ და მეჩვენება რომ ბუნების მიერ შექმნილი ეს ფერადი ტილო:ყვითელ წითელი ფოთლებით, მწვანე ხასხასა ბალახებითა და უნაპიროდ გადაჭიმული

დედაჩემი ღამით მარტო ტირის

საბანში გახვეული ბალიშს ნელა და სევდიანად ასველებს ცრემლის წვეთებით, უხმოდ აკანკალებს დამძიმებულ ბეჭებს და ნელა, ძალიან ნელა იმშრალებს დანამულ ლოყას ბალიშზე... ჯოჯოხეთურად მსურს, ხელის გულზე მოვითავსო ყოველი ის, რასაც დედაჩემი იმსახურებს, ღიმილით

მადერა [თავი 4]

რომ გითხრა, რომ სწორედ ამ სცენარით ველოდი დღევანდელი საღამოს განვითარებას, წამომყვები?“. „მაკა რომ მოვა, თერმომეტრს გამოვართმევ. აშკარად სიცხე გაქვს და ბოდავ“ - ჩავილაპარაკე აგდებულად. „მართლა მაგარი ქალი ხარ“ - მიღიმოდა უაზროდ. ოთახიდან აღარც

ნაცნობ უცნობს... /3/

ვიწექი და ჩემთვის გართული ვიყავი ფიქრრებში , კარებზე კაკუნი იყო . ჩემები სახლში არიყვნენ მარტო ვიყავი . ძალაინ დამეზარა ადგომა . ტელეფონს რომ დავხედე 10 მისთქოლი დამხვდა ანაკოსი ... მივხვდი რომ ანაკო იყო . ავდექი კარების გასაღებად.

შენელებული გულისცემა (18 თავი)

თვალები დახუჭა და ტყვიის გასროლას დაელოდა, როცა მოვლენები სრულიად სხვაგვარად წარიმართა. ირგვლივ თითქოს ყველაფერი გათეთრდა და ხმის გამაძლიერებლით დაჩის ნაცნობი ხმა გაის