ექსტრასენსის დღიურები 18 +(2)

-ძალიან დიდი მადლობა,მშვიდად ვიქნები-მითხრა საოცარი ღიმილით. ღიმილი საოცარი იყო,მაგრამ სევდიანიც მომეჩვენა,არ ვიცი სევდიანი იყო თუ არა ალბათ მე დავსევდიანდი,როცა გავაცნობიერე რომ ჩემი ერთადერთი მეგობარი ძალიან მიმნდობი და მიამიტი იყო.

ერთადერთი 16

- ჩვენ რაზე ვილაპარაკეთ ? - გაბრაზებული მედგა თავზე და პატარა ბავშვივით მაძლევდა შენიშვნებს - ჩვენ არა გაბო შენ ილაპარაკე

მთაწმინდის მთვარე {10}

წელზე მოხვია ხელები და წყალში ჩაიყვანა. - გიხდება. -პირველად ვკომპლექსდები. -არადა სულ დახურულია.

ცრემლების პრინცესა (პირველი თავი)

ცხოვრებაში ყველას არ უმართლებს. ზოგს ძალიან რთული და მძიმე გზის გავლა უწევს.... ზოგს კი არა ალბათ ყველაზე მდიდარსაც კი თავისებური პრობლემა აწუხებს, თავისებური ტკივილი, დარდი, უიმედობა, სასოწარკვეთა. მაგრამ თითოეული მათგანის გვერდით დგას სხვა

მელანქოლია

გამოვიკეტე შეშლილივით საკუთარ თავში და მივეც გვემას ვხუჭავ თვალებს და ყველაფერი მუქ სამოთხეს ჰგავს და ეს სიშიშვლის ესთეტიკა ჰობად ქცეული უკვე ჩარჩოებს სცდება.

ერთადერთი 16

- ჩვენ რაზე ვილაპარაკეთ ? - გაბრაზებული მედგა თავზე და პატარა ბავშვივით მაძლევდა შენიშვნებს - ჩვენ არა გაბო შენ ილაპარაკე

ჯიუტი სიყვარული (2 თავი)

-სად არიან ნეტავ აქამდე-ადგილს ვეღარ ვპოულობდი -უკვე ღამდება ნეტა სად არიან -და უცებ ჭიშკრის გაღებული ს ხმაც ისმა იმ წამსვე გავარდი გარეთ ანა და ჯეკო შემოვიდნენ ეზოში მაგრამ არ იკითხავთ როგორ ორივე ტალახში ამოსვრილები თავიდან ბოლომდე

მიყვარხარ!

და თუ გიყვარს გაუშვი! მიეცი უფლება ისწავლოს ცხოვრება. მიეცი უფლება იცხოვროს უშენოდ. ეს იქნება შენი ბედნიერი დასასრული, შენი დასასრული მისი ბედნიერების ყურებით.

შენელებული გულისცემა ( თავი 16)

-მაგათ ვინ იტანს ბატონო, ჭკვიანებად მოაქვთ თავი, იმ გოგოს ყველაფერი სულ ფეხებზე *იდია, გვითხრა ოღონდ ხელი არცერთს დააკაროთო და ჩემივე ხელით მოგიტანთ ნახაზებსო, ჩვენც დავჯდეთ და მშვიდად დაველოდოთ, ყოველგვარი წვალების გარეშე.

you saved my life,შენ ჩემი ცხოვრება გადაარჩინე (3)

ნუცა ცოტა ხნით ვერ ლაპარაკობდა,ისიც ვიფიქრე რამე სტრესული დაინახა და ვეღარ ლაპარაკობსთქო,მაგრამ მაინც არ შევეშვი,დამამშვიდებელი დავალევინე და დაახლოებით ნახევარი სააათი ვუყურებდი როგორ მიშტერებოდა კედელს,ბოლოს ჩუმად,უემოციოდ თქვა