საქორწილო კაბა (16 თავი)

ლუკა ჯერ ისევ ემოციებში იყო, გადაწყვიტა რომ თათიასთვის და ზოგადად ამ სამყაროსთვის ზედმეტი და უსარგებლოა, საავადმყოფოდან გამოწერის მერე ნაქირავებში მასთან გადავედი ფაქტიურად მთელი დღეები გვერდიდან არ ვშორდებოდი და ერთად ვსწავლობდით წარსულს,

შენელებული გულისცემა (10 თავი)

-მამაკაცი, 24 წლის, ინტოქსიკაცია, მანქანას ალკოჰოლის ზემოქმედების ქვეშ მართავდა, რამაც ავარია გამოიწვია_უკან დაკავებული საწოლებისკენ გაახედა თინიას და ბიჭის გულის გაჩერების ხმაც გაისმა.

მთვარის წითელი სონატა ( ნაწ. IV)

- ხედავ? ერთი დღეც ვერ გაძელი უჩემოდ. სიცილით მითხრა. ეს ბიჭი ნამდვილად ჩემ აზრებს კითხულობს! არც განვძრეულვარ ისე ამოვიხვნეშე. - იცი დამნაშავე ხარ და ხუმრობა არ გამოგივა. - მეგონა,მაპატიე. - ის რომ სიკვდილს გადამარჩინე, არ ნიშნავს პატიებას.

გაიქეცი! (თავი 10)

მაგიდასთან ვსხედვართ, იდაყვაბი მაგიდაზე მაქვს დაყრდნობილი, თავი კი ხელებს შორის ჩახრილი თვალდაუხამხამებლად დავჩერებივრ ჩაის, რომელიც უკვე გაცივებულიყო. ჩემ წინ იაონე ზის და ისიც ჭიქას დაჰყურებს. ღმად არის ჩაფიქრებული. სრული სიწყნარეა თითქოს

სიცოცხლობანა (სრულად)

ჩაიდანი გაზქურაზე მოათავსა და გაემართა აივნისაკენ, რომელსაც სუსტად შემორჩენილი მზის სხივები ევლებოდა. ქალის ნაბიჯებით გაღრჭიალდა ხის იატაკი, მსუბუქი ტანის რხევით ჩაეშვა დროისაგან მოძველებულ ჩალისფერ სავარძელში. ყველაფერს ეხებოდა იმისი ფიქრები ოღონდ

კატოს სიზმრები (სრულად)

მწვანე მინდორზე, ხის ძირას ვიჯექი. ხის შრიალს ვუსმენდი. უეცრად ავტომანქანა მომიახლოვდა. შავი ფერის, ჩემს წინ გაჩერდა. მიკვირდა, იმ ადგილას როგორ მომაგნეს. მერე ვიღაცამ მომიახლოვდა, ხელი ჩამკიდა და მანქანაში აღმოვჩნდი. იმ უცნობის ერთად, რომელმაც

ისევ ვყოფილვარ ავად!

მ ე მიყვაარს შავი თვალები, შორს გავარდი, როგორც გიჟი, ვერ შემატყეს რომ ვარ ავად, ისევ სიყვარულს აქცევ დრამად, ლმობიერი ხარ შენ თავად, ისევ ვყოფილვარ თურმე ავად.

მარტო'სული {დასასრული}

სიყვარულს ვერ უძლებ? -სად მივდივარ ... სადღაც შორს , იქ სადაც მარტო დავრჩებით მე და ჩემი ფიქრები ანო ისევ ისე იწვა, მზერას არ აშორებდა ფურცელს და ვერაფერს გრძნობდა სულის ტკივილის გარდა. კიტა კი მიდიოდა , გარბოდა ყველასგან და ყველაფრისგან

შეპყრობილი (9)

ყველაფერი გავაფუჭე, ადამიანი რომელიც მიყვარს ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მარტო დავტოვე ცარიელ ქუჩაში და წამოვედი, დედა გაუჩერებლად მირეკავდა, მაგრამ არ ვპასუხობდი. ღამის 3 საათი იჰო როდესაც სახლში მივედი და სასტუმრო ოთახში მჯდარ დედას მივუახლოვდი,

თავდავიწყება 2

იმდენად ურევდა გონებას მაქსიმეს დანახვა რომ აზრზეც ვერ მოდიოდა, თითქოს თავს ბედნიერად გრძნობდა და მის გულში ახალი იმედი იღვიძებდა, მაგრამ მეორე მე უმალ შეუტევდა ხოლმე და გაახსენებდა თუ რა წარსულის და აწმყოს მქონე ბრძანდებოდა მიას უფროსი.