თავქარიანი - ნაწილი V

შენ ვინ ხარ?– დავითმა ეჭვნარევი ხმით იკითხა. –„ვინ ვარ? რომ იცოდეთ ვინ დგას თქვენს წინ....“ – როგორ უნდოდა პირში მიეხალა მათთვის ყველაფერი. ნეტავ ახლა სცოდნოდათ თავისი ვინაობის შესახებ, რომ ის ბავშვი იყო, რომელიც არ შეიბრალეს და ახლობელ ადამიანებს

ბიჭი ფანჯრიდან თავი 21

- უი კატო უკვე აქაა და თურმე დანარჩენი სამყაროც არსებობს არა? - გამწარებით უთხრა იოსკამ. როდის გესმოდა ან გადარდებდა სხვა რამე? როდის, რომელ დიალოგში, რა მომენტში უნდა მეთქვა? მაშინ ხომ არა ქუჩა-ქუჩა რომ დაგეძედი რომელ სკვერში ეგდე?

მთაწმინდის მთვარე {5}

ნელა მიუახლოვდა კედელზე აკრულ ქალს და გრძელი თითები ყელზე მოხვია. მისი შეხებისგან დავლილი ჟრუანტელი ძლივს დააიგნორა ქალმა და შავ თვალებში ჩააშტერდა.

მარტოსული

მაშ რაღა მოხდა, რატომ დადის სულ მუდამ მარტო? იქნებ ხასიათს ვერ უსწორებს ვერავინ ვერდროს, ან ჭირვეული, ან ჯიუტი, ან ბუზღუნაა?

მაფიზობანა (თავი 1)

დიდი,ოვალური ფორმის მაგიდის ირგვლივ ყველას თავისი ადგილი დაეკავებინა,მხოლოდ ერთი სკამი იყო ცარიელი. თითოეულ მათგანს დაძაბულობისგან ძარღვები დაჰბერვოდათ. ისეთი სახეები ჰქონდათ,აშკარა იყო,რომ ერთმანეთს დიდი სიამოვნებით გაგლეჯდნენ.

Du gehörst nur mir (შენ მხოლოდ ჩემი ხარ) (12)

-მარი გამოდი გვაგვიანდება.-მისაღებიდან გაკივის ანი. -მაცადეთ გოგო ხომ იცით სწრაფად ვერ მოძრაობ.-თავის გასამართლებლად მოიგონა. -კაი მარ ნუ გაგვაცინე, შენ მოატყუე შენაირებს.-სარკეთას მდგომა ხორგუმ გადაიკისკისა.

საქორწილო კაბა (16 თავი)

ლუკა ჯერ ისევ ემოციებში იყო, გადაწყვიტა რომ თათიასთვის და ზოგადად ამ სამყაროსთვის ზედმეტი და უსარგებლოა, საავადმყოფოდან გამოწერის მერე ნაქირავებში მასთან გადავედი ფაქტიურად მთელი დღეები გვერდიდან არ ვშორდებოდი და ერთად ვსწავლობდით წარსულს,

შენელებული გულისცემა (10 თავი)

-მამაკაცი, 24 წლის, ინტოქსიკაცია, მანქანას ალკოჰოლის ზემოქმედების ქვეშ მართავდა, რამაც ავარია გამოიწვია_უკან დაკავებული საწოლებისკენ გაახედა თინიას და ბიჭის გულის გაჩერების ხმაც გაისმა.

მთვარის წითელი სონატა ( ნაწ. IV)

- ხედავ? ერთი დღეც ვერ გაძელი უჩემოდ. სიცილით მითხრა. ეს ბიჭი ნამდვილად ჩემ აზრებს კითხულობს! არც განვძრეულვარ ისე ამოვიხვნეშე. - იცი დამნაშავე ხარ და ხუმრობა არ გამოგივა. - მეგონა,მაპატიე. - ის რომ სიკვდილს გადამარჩინე, არ ნიშნავს პატიებას.

გაიქეცი! (თავი 10)

მაგიდასთან ვსხედვართ, იდაყვაბი მაგიდაზე მაქვს დაყრდნობილი, თავი კი ხელებს შორის ჩახრილი თვალდაუხამხამებლად დავჩერებივრ ჩაის, რომელიც უკვე გაცივებულიყო. ჩემ წინ იაონე ზის და ისიც ჭიქას დაჰყურებს. ღმად არის ჩაფიქრებული. სრული სიწყნარეა თითქოს