მარიამ ჭუბაბრიას

მთელი ღამე შენზე ვფიქრობ,აღარა მაქვს მოსვენება, ქარი მიშლის, აზრებს მიფრთხობს, დაძრწის, როგორც მოჩვენება, მერე თითქოს უცებ იგრძნობს, რომ ხელს მიშლის, მომეშვება, მთელი ღამე, შენი სახე, მე თვალთაგან არ მშორდება....

ჩემი იქნები

გურიის ულამაზეს ქალაქ ოზურგეთში, სკოლის დამთავრებასთან დაკავშირებით დიდი მზადება იყო. საღამოს რესტორანში იკრიბებოდნენ თანაკლასელები. კლასის ფრიადოსანი და ყველაზე ლამაზი გოგონა, ნუცა მახარაძე, თავისი უნაზეს კაბაში გამოწყობილიყო და სარკის წინ თავს

life begins at the end of the comfort zone

ქუთუთუები დამძიმებული მაქვს, თვალებს ძლივს ვახელ, მთელი ჩემი სხეული მძიმეა, პირველი რაც ვიფიქრე მგონი მოვკდი, 20 წამიანი მცდელობის შემდეგ თვალი გავახილე, სად ვიყავი? მგონი სიზმარში ვარ, ვიღვიძებ სიმწვანეში, ნიავი სახეზე მეფერება,

მე დღემდე მჯერა ის ჩემთან მოვა

ჩემი წარსული მე გულით დამაქვს, მუდამ მახსენებს სევდას და ტკივილს, მე მომავალი ნამდვილად არ მაქვს, ახლაც კი ვუსმენ განწირულ კივილს.

გაქცეული /4/

რომის ქუჩებში უმისამართოდ დახეტიალებ შენი მოპარული მანქანით და ეძებ ადგილს, სადაც თავის შეფარებას შეძლებ. გზაზე ყველა შემხვედრ ბილბორდს ავლებ თვალს და ცდილობ სადმე რამე იაფფასიანი სასტუმრო მაინც იპოვო, რომ დარჩენილი ევროებით ორიოდე დღე მაინც

ჰეტეროქრომია...

აქეთ იქით ვიყურები და ველოდები რაიმე საინტერესო მოვლენას როცა მაქსი ჩემს სახელოს ექაჩება და მაიძულებს ავდგე... მეც ვდგები და მაქსს უკან მივყვები, ადგილზე მისულს კი ჩემს წინ უძრავად მწოლიარე სხეული მხვდება, რომელიც სუსტად მაგრამ მაინც სუნთქავს...

ვაფრენ!

ყველაფერმა მობეზრება იცის... დღეს არ ვიცი რა მინდა) ვიღვიძებ და ვცდილობ ფეხაკრეფით გავიდე სასტუმროს საძინებელი ოთახიდან. -bonito...a donde vas? (ლამაზო, საით?) მესმის სრულიად უცხო ბიჭის ხმა ოთახიდან კარამდე მისულს -dejame! (შემეშვი!) ვპასუხობ და

ზებუნებრივი ქალაქი / Supernatural City (თავი 1)

ერთი წვიმიანი ღამე იქნებოდა როდესაც ემას სახლში თბილად ეძინა ასე ვთქვათ ყველაფერი კარგად მიდიოდა რომ არა ხმაური სახურავიდან რომელიც უეცრად გაისმა რათმაუნდა ემას მეორე სართულზე ჰქნდა ოთახი და გაიგონა კიდეც ხმა რომელმაც გააღვიძა ის ემა - ნეტავ რისი

ნოემბრის ნაყინი (ნაწილი V)

იცით რა არის ბედნიერება? ბედნიერებაა როცა იცი რომ ვიღაც გყავს ვინც გაღმერთებს, გელოდება, უყვარხარ და შენი თვალების დანახვისას მის თვალებშიც კრთება ის სხივი რომელსაც შენი სახელი ქვია. როცა მის თვალებში ხედავ საკუთარ ანარეკლს და ბედნიერი ხარ რომ

სამიზნე || (თავი 2)

-მომწონს ახალი რძლის სახელი_მაინც ვერ შეიკავა თავი ნათიამ და ყიფიანის ღიმილიც დაიმსახურა. -კარგი რას ვაკეთებთ?_ანდრიას გადახედა ყიფშიძემ. -მე რომ მგონია იმას ეხება საქმე? -მეც მასე ვფიქრობ, მოდი საქმეში გაგარკვევთ