პარანორმალური. 7&8

- რა ჯანდაბაა? ღამის ორი საათია, ნორმალურ ხალხს ამ დროს ძინავს - დაიწყო წუწუნი ბიჭმა და კომფორტულად მოთავსდა საწოლზე.-დილან - ჩურჩულებს გოგო და ცდილობს დამშვიდებას - ოთახში ვიღაც დადის.

მაჩნიხარ

მაჩნიხარ კიარა და, მინდიხარ კიარა და, მომწონხარ კიარა და შემიყვარდი,ამ ფიქრმა გამაცოცხლა, ჩემს გულში იარა და გათენებასავით გამიხარდი.მაკლიხარ კიარა და მჭირდები კიარა და დღეს უფრო უსაშველოდ მენატრები,

* მაკრინე *

********* ახლა თაროზე შემოვდე ფიქრი და მეშინია, კვლავ ხელი ვახლო. იმ ფიქრში არის სუყველა შიში, რაც ჩემში სუნთქავს, რაც ჩემში სახლობს

აღიარე..

იცი?! მონატრებას უამრავი ფერი აქვს.. შემოდგომას რა ძალიან ჰგავსო ერთი გაფიქრებით კი იფიქრებს ვიღაც მეორე.. კი, კი ზუსტად მეორე შენნაირი.. აი, ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარი მარტოობას ყავას რომ უმზადებს

ვამპირთა საძმო /12/

- ნოჰამმა საბჭოს ოცი წევრი დახოცა. ადამიანების დატყვევება დაიწყო, სისხლისთვის. გარეთ საშუნელება ხდება. ასევე საბჭომ აზრი კვლავ შეიცვალა და შენს წასაყვანად მელე მოვლენ. - რა? ნიჰამმა გააკეთა ეს ყველაფერი? - დიახ ალისა, სწრაფად მალე უნდა გავიდეთ. -

დამწვარი გრძნობები

გავიდა დრო, მე შენ დაგეძებ და შენზე ფიქრით ჩუმად გაღმერთებ ავალ ზეცაში, მოვწყდები ცას მოვა დრო, და შევხდები მას...ყოველ საღამოს საწოლში ცრემლი ნაპერწკალივით ცვივა ჩემ თვალებს ეს ნაპერწკალი აღვივებს

გრანდოტელი (2)

- კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება ჩემს სახლში. - შედარებით მაღალ ტონალობაში წარმოვთქვი ,,ჩემს“ და ირონიულად გავუღიმე. - ვფიქრობ, სახლის მისამართი შემთხვევით არ აგრევიათ. რით შემიძლია თქვენი დახმარება? - თითქოს, თბილად გავუღიმე, თუმცა ხმაში აშკარად

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 3)

-ხო მშვიდობაა?_პასუხის მოლოდინში სხეული გამეყინა, თითქოს იმ დუღარე წყალში საუკუნის წინ ვიდექი -მამამ სიმართლე უთხრა, აქამდე უმალავდა. -გასაგებია_ყველაფერს მივხვდი კამერაში გამოჩენილ მაიაზე.

სიყვარული უსიყვარულოდ {10}

_ხომ ვამბობდი... ხომ ვამბობდი ყველაფერი გამოვა_თქო _მორჩა... დასრულდა. ეს ომიც დასრულდა_ მარიამის მხარზე ედო თავი და იცინოდა. თორნიკე კი ისევ იქ იდგა სრულიად ცარიელ სივრცეში ცარიელი სულით და მთელი სხეული ეწვოდა ისე უნდოდა

დათო გვარამია - ჩემო კარგო ქვეყანავ...?!

რა კარგია თვალებდახუჭულმა რომ უყურო ამ სამყაროს, რა კარგია როცა არაფერია ამ საშინელი სამყაროდან შენთან, ერთხელ ვცადე თვალების გახელა, გავახილე კიდეც და ვხვდებოდი როგორ მისისხლიანდებოდა ნელ-ნელა თვალის გუგები, როგორ ძლიერდებოდა გულისრევის შეგრძნება