უსასრულობაში დაკარგული (თავი 3)

თითქმის ყოველ დღე სტუმრობდა გოგონა კაფესა და ეკლესიას, და მაშინ როცა ეს არ ხდებოდა მამაკაცს გული გამალებით უცემდა, ისე რომ თავადაც ვერ ხვდებოდა ვის ელოდა ან რისთვის ? მოსწონდა გოგო ? არა არ მოსწონდა , თუმცა ინტერესს იწვევდა

განთიადი (მეექვსე თავი)

-ლუკა, ეგრე ნუ მიყურებ. -სხვანაირად როგორ შემოგხედო?! -ანუ, ყველას მასე უყურებ?! -არ მითქვამს მე ეგ, შენ ვერ გიყურებ სხვანაირად.

კიტის (თავი IX)

-გიორგი, გიორგი, - თავი დანანებით გააქნია კიტიმ მაშინ, როცა თავადის მზერამ მის მკერდამდე ჩააღწია და შეჩერდა, - ცოლს რომ მოიყვან, მერე სადღა შეჩერდები? -არავინ გასწავლა, რომ ოჯახის საქმეში არ ერევიან? - კბილებში გამოსცრა მას. -ელენე ჩემი ოჯახია, -

გაგაოცო

აბა მეტი რაღა გითხრა, გაგაოცო... გაგიმხილო სურვილები აღმაფრენის

ჩემი დუმილი

და გელოდები, იქნებ მიხვდე რომ პასუხია, რომ ყვირილია, რომ ჩხუბია ჩემი დუმილი...

ჩაკეტილი სივრცე 24 თავი

აღელვებული გავედი ქუჩაში და პირდაპირ იმ მანქანისაკენ წავედი რომელმაც ფარები ამინთო წამიერად.

....ოცნება....(თავი1)

წლების განმავლობაში, ადამიანები ხშირად ვიცვლით ოცნებებს რომლებსაც ერთ დროს ვამბობდით რომ აუცილებლად ავიხდენდით. გვგონია რომ ეს არის ჩვენი მოწოდება, მაგრამ უეცრად აზრს ვიცვლით და სრულიად სხვა რამ იწვევს ჩვენს დაინტერესებას.

ცივი თვალები (მეცხრე თავი)

ერთმანეთის სხეულის ყოველი უჯრედი გვიყვარდა. ჩემში მყოფს ვაღმერთებდი. ალბათ სიცოცხლის განმავლობაში, პირველად, ფეხებზე მეკიდა ყველა მეზობელი, გამვლელი, გამგონი. სიგიჟემდე ვკიოდი. ყველა გრძნობას ვათავისუფლებდი. საკუთარ თავს უფლებას ვაძლევდი, ჩემივე

ოიზისი(V თავი)

- არ ადგები? გადავხტეთ თორემ ან დავიწვებით ან მზის დარტყმას მივიღებთ. -მე უკვე მივიღე. ქეთი სიცილით უყურებდა, უკვე ორივე თვალი გაეხილა. -რა? -შენ მე წეღან დამარტყი. -შეშლილო ბავშვო.

ზოგჯერ წინ გვყავს ის ვისაც მთელი ცხოვრებაა ველით (7)

ხელები ნერვიულობისგან მიცახცახებდა და ვეღარ ვსუნთქავდი მას შემდეგ, რაც ავარიაში მოვყევი პანიკური შეტევები დამეწყო და ახლაც კვალავ შეტევა განმიმიეორდა ვგძნობდი,რომ ნელ-ნელა ძალა მეცლეოდა სადაცაა გონება უდა დამეკარგა, მაგრამ ჩემმა ძმამ