თვალი არ მომაშორო.! (თავი 4)

მერე მოდუნდა, კოცნაც ესიამონა და აჰყვა კიდეც. -ჩემი ქეთო ხარ შენ.!-ტუჩებთან დაიჩურჩულა. მაგრამ ხმაურით რომ მოხვდა მისი გრძელი თითები ლოყაზე, თან ისე მწარედ რომ აეწვა მაშინ გააცნობიერა რომ ეს ქალი ასე მარტივი ჩასაგდები არ იყო ხელში.!

დაკარგული დრო /4/

თითქოს გრაფიკი ჰქონდა როდის დაურეკავდა, როდის ნახავდა და მერე როდის გაქრებოდა. ისევ ისე გაუჩინარდა. ლიზასთვის უკვე ჩვეულებრივი ამბავი იყო ეს ყველაფერი. დასვენების დრო კარგად გამოიყენა ელენაც კმაყოფილი დარჩა და სასწავლო წელს ამაღლებული განწყობით

კონსტანტინოპოლი (თავი 10)

ბანაკებში, ჭკუიდან შეიშალა უფლისწული, დედოფალს აუჯანყდა, უცხომიწელზე ქორწინება ეწადდა და სწორედ ამიტომაც მიუღწეველს მიუღწეველს ჰყო ხელიო, სურდა დედისათვის დაემტკიხებინა რომ კვლავ პირდაფჩენილი პაწია ბალღი არ იყო.

სიყვარულით “ქალი”

მეც ვიღვიძებ. შენ ჯერ კიდევ გძინავს. მე ამ მომენტით ვსარგებლობ და შუბლზე ჩუმად გკოცნი, შემდეგ კი ფეხაკრეფით სამზარეულოში ვიპარები. ლანგარზე ვაწყობ სენდვიჩებს, ცხელ ყავას და ხილს – ჩემთვის და შენთვის და ისევ ქურდივით ვიპარები საწოლ ოთახში.

იცით რა მინდა ახლა?უბრალოდ გავქრე...

-რა არის სიცცხლე? -სიცოცხლე სევდა არის,ადამიანად ყოფნის ტკბილი სევდა. - სიკვდილი? -სიკვდილიც სევდა არის, ადამიანად არ ყოფნის სევდა.

ხელები (თავი პირველი)

ბიჭი წინ მიდიოდა. სახე არ უჩანდა. თეთრი მაიკა და შავი შორტი ეცვა. თავზე კეპი ეფარა და უკან არ იხედებოდა. ვეძახდი, თუმცა ერთხელაც არ მოუხედავს ჩემკენ. მერე უცებ ნელ-ნელა შემოტრიალდა.

მატარებელი

ლიანდაგები მიქრიან, უსწორმასწორო გზაზე თელავენ იმ სიბინძურეს, ბოროტებას და შურს შენს მაგივრად იძიებს. ლიანდაგები კი ისევ უსასრულოდ გრძელდება,მატარებელი დიდი სიჩქარით ჩერდება, გეგონება ლიანდაგებიდან ამოვარდაო. შემდეგ კი გეუბნება, შენი ჩასვლის დროა

შემეცნება და შეგრძნება (1)

თხრობას ერთი სპეტაკი სულის მქონე პიროვნებით დავიწყებ.ანიტა ერთი უბრალო ადამიანის ქალიშვილი გახლდათ.გლეხის ოჯახში აღზრდილ გოგოს არაფერი აკლდა.

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი XII თავი (ნაწილი II)

- მომეცი ყოველი დღე, როგორც ბოლო შანსი... - უჩურჩულა ნახევრად მძინარე მამაკაცს ნიამ და თითებით ნაზად მიეალერსა მისგან მილიმეტრებით დაშორებულ სახეს...

პირობა 9თავი

-ფიქრობ რომ ჯერ ადრე იყო? _ აივანზე მყოფ ჯონათანს ამოუდგა გვერდით. - არა, არ ვფიქრობ მაგას. უბრალოდ ვიცი ამას რაღაც ცუდი მოჰყვება. მეშინია რამე არ დაგემართოს. - მეტი რაღა უნდა დამემართოს? ყველაფერი დამემართა რაც შეიძლებოდა.