მონადირის სისხლი #6

ანასტასიას დაწყნარებას ნახევარი საათი მოვუნდი, ამასობაში უკვე სასტუმროში ჩვენს ოთახში ვიყავით როგორც კი ფორიაქს მოეშვა ძლივს დაიწყო ლაპარაკი -მისმინე ისე ქერა არასდროს მინახავს გესმის? რა ერქვა? -ქრისი საწოლზე მჯდომმა ცოტა ხანი თავი ხელებში ჩარგო

ორი ვარდი

ვნებასთან დაჩოქილ fuckიზი აფექტით, სკდება ნატურალურ ჩარჩოთა ნორმები და მკერდზე, ნაზ ტუჩებს (სიბილწე ასხლეტილს) - თავად ვარდს ვარდისგან, დაულბა კოკრები...

მიტოვებული სიყვარული

სურვილი.. ნატვრა.. რწმენა.. საპნის ბუშტზე ადრე გასკდა.. ყველა მოგონება წვიმამ წაშალა.. ყველაფერი გაქრა გარდა შენი სახელისა ეველინ..

აფექტი (თავი 2)

-თუ ოდესმე ისევ ნახავ შენს საქმროს, გადაეცი, რომ შენი სახელის დამახინჯებას თავი დაანებოს და ლიზა დაგიძახოს, ვერ ვიტან, როდესაც ლამაზ სახელებს საკუთარი სურვილის გამო ამახინჯებენ. - თქვა და კარი ხმაურიანად გაიჯახუნა. გასაღების გადატრიალების ხმა,

კიმი და ლუსი(ვამპირის ტყე)თავი 6

სკოლაც მალევე დაიწყო, როგორც ყოველთვის კიმი და ლუსი სულ ერთად დადიოდნენ სკოლაში, ეხლა კი განსაკუთრებულად ახლოს იყო ლუსისთან კიმი,რადგან იცოდა რომ ჯერ კიდევ ქონდა შიში ლუსის იმის იმართ რომ ვინეს რამეს ავნებდა,მაგრამ ლუსის ჩანთაში ყოველთვის ჰქონდა

ბავშვთა ძალადობის წინააღმდეგ საერთაშორისო დღე

დროა რეალობას თვალი გავუსწოროთ და ვაღიაროთ, რომ წინა წლებთან შედარებით ბავშვთა მკვლელობის, მათზე ძალადობისა და მათი სუიციდის სტატისტიკა საკმაოდ მომატებულია. ეს არ არის სახუმარო თემა და მე არ მაქვს იმის უფლება, რომ 20 ნოემბერს ღიმილით შევხვდე, რადგან

სიყვარულს თან ახლავს მოულოდნელობა (II)

ორშაბათს მისულმა, ჩემ თავთან დადებული პირობა ვერ შევასრულე. რა უნდოდა ნიკას? რატომ არ მანებებდა თავს? რა თამაშს თამაშობდა? ის ისევ ისე მიყურებდა და ისევ ცდილობდა მომსალმებოდა. მისი დაიგნორება არ გამჭირვებია, თუმცა დავიყწება არ შემეძლო. მისი

დახურულ კარს მიღმა {სრულად}

- რა კარგ ფორმაში ხარ,გოგა! - აღტაცებას ვერ მალავს თვალებაცრემლებული დედა. ბიჭის ბანკეტი აქვს და ისე უხარია,რომ თავადაც პატარად წარმოუდგენია თავი. მთელი განვლილი ცხოვრება თვალწინ გაურბის და ეღიმება. გოგა ძლიერად ეხუტება დედას და ლოყაზე კოცნის. მის

შენს გვერდით გული ადამიანობს (თავი 6)

დილით უმაგრეს ხასიათზე გამეღვიძა აი მეტი რომ არ შეიძლებოდა, ასე მეგონა დედამიწა ჩემს გარშემო ტრიალებდა , საწოლიდან წამოვდექი და გარეთ გავედი -დილა მშვიდობისა მძინარე მზეთუნახავო-მესალმება სანი -კარგი რა რა მზეთუნახავი ისეთი ვარცხნილობა აქვს

უიმედო სიყვარული (თავი მეხუთე)

(ანუკი) რა საოცარია არა ცხოვრება? ჩვენგან დამოუკიდებლად ხდება ყველაფერი,რაც ზოგჯერ გვაბედნიერებს, ზოგჯერ კი პირიქით, საშინელ განწყობას გვიქმნის. ყველას ქონია ცოხვრებაში ის მომენტი, როცა სიკვდილი უნატრია. როცა ყველლა ეზიზღება და უბრალოდ მარტო ყოფნა