ადელაიდა (2)

-მგონი ეს არის ხომ? - იკითხა შავთმიანმა და მანქანის შუშიდან შენობიდან გამოსულ ქალს მიადევნა თვალი - კი ეგ არის! -კვერი დაუკრა საჭესთან მჯდომმა - წავედით - მანქანის კარი გამოაღეს და გოგონას უკან აედევნენ.

კვლავ სიცოცხლე მინდა (სრულად)

ბურუსია, გარშემო ისეთი სიბნელე და სიცივეა ვკანკალებ. რაღაც ხმა წინ წასვლას მაძალებს, თუმცა მეც ძალიან მინდა გავიგო რა ხდება იქ. მარადიულ სიჩუმეს მხოლოდ ფოთლების მტვრევის ხმა არღვევს რომელსაც ფეხს მე ვაბიჯებ, სადღაც შორიდან მხიარული კისკისი მესმის,

არაფერი მნიშვნელოვანი

საკუთარი თავით კმაყოფილი არასდროს ვყოფილვარ. როდესაც რაღაც კარგად გამომდიოდა, ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ შემეძლო უკეთესად გამომსვლოდა. ეს ფიქრები თავს არ მანებებდა და საბოლოოდ თავს უბედურად ვგრძნობდი.

პირობა 2თავი

უჭირდა დაროს დედის გაშვება თუმცა სხვა გზა არ ჰქონდა. ეშინოდა, ეშინოდა რადგან არ უნდოდა ისევ დაეკადგა მისთვის საყვარელი ადამიანი. მას ახლა მხოლოდ დედა ჰყავს, ყველამ მიატოვა მაშინ როდესაც ის სულ პატარა ცხრა

სამიზნე (13 თავი)

მესამე დღეს მამალაძის დაკრძალვა იყო. ვერც კი იჯერებდა, მისი გარდაცვალებიდან მეექვსე დღე იყო უკვე გასული, დღეს კი ძმის სასახლე უნდა აეწია და სამუდამოდ მიწაში დაეტოვებინა. შავი პერანგით შემოსილი გავიდა სახლიდან და მეგობრის სახლისკენ წავიდა.

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე (თავი 10 )

იცით?! ცხოვრება თითქოს ძალიან უსამართლოა.... ხშირ შემთხვევაში შეიძლება, რომ ასეც ჩავთვალოთ, მაგრამ იცით რომ დაუფიქრდები მიხვდები, რომ ეს ასე ნამდვილად არაა. გინდა გითხრათ რატომ? იმიტომ, რომ კარგს ყოველთვის მოყვება ცუდი და პირიქით...

დეკემბრის ცა'მეტი {11}

_იწექი მანდ ... ამოლაგებით ამოალაგე და სადაც გინდა დააწყვე მე არ მაქ მაგის ნერვები . _მობილური აიღო და ვიღაცას მიწერა მერე სხვა ნივთებიც ჩაალაგა რაც დაჭირდებოდა ქალბატონს . სახლიდან ჩემოდნებით გავიდა.

რჩევა რომელიც გაამართლებს!

ადამიანი რომელიც სხვაზე ცუდს ამბობს და თავისი ტავი უკეთესი გონია ყველაზე "შეუგნებელი" ადამიანია რადგან თავი ვინმეზე მეტი გონია, ტავმდაბლობა კი არიცის რაარის, ვაღიარებ რომ არც მე არვარ თავმდაბალი მაგრამ ყოველ შმთხვევაში ზედმეტად თავდაჯერებულიც არვარ.

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 4)

ვინ წარმოიდგენდა, რომ ლიზას, რომელსაც ცხოვრებაზე ხელი ჰქონდა ჩაქნეული გიორგის კიდევ ერთხელ შეხვდებოდა? სამყარო ძალიან პატარაა და არ ვიცით რას გვიმზადებს. ცხოვრების სწრაფად მიედინება და შენც ცდილობ დინებას ფეხი აუწყო.

და დღის მანძილზე დაგროვილ ღიმილს,ღამით სულ ერთად გამოიტირებ...

სევდამ ასწია გრძნობები ცამდე,სიცოცხლის ხაზიც სწორედ იქ სწყდება, გელოდი ისევ ბოლო წუთამდე,ცრემლი თვალიდან ვერა,ვერ ცხრება ვეღარ დაიწყებ უდარდოდ სიცილს,საღამოს რომ ვერ გამოიძინებ და დღის მანძილზე დაგროვილ ღიმილს,ღამით სულ ერთად გამოიტირებ...