ჩემმა ბიჭმა სამუდამოდ დამტოვა

ეს ისტორია არის 2 ადამიანის სიყვარულზე რომელიც ტრაგიკულად მთავრდება ბიჭის სიკვდლით გოგო ძან ცუდად ხდება მისი სიკვდილის შემდეგ დღემდე უყვარს და მთელი მისი ცხოვრება ეყვარება და სათობით ატარებს მის საფლავთან ტირილით

ქალბატონი ადვოკატი ( თავი 6 )

- აჰაა ეგრე ხოო ? ხარაშოოო -საწოლიდან წამოდგა, ძირს დაგდებულს შარვალს დასწვდა, ზედაც სწრაფად გადაიცვა და კარები მთელი ძალით მოაჯახუნა - დედასშევ*** მეორე დღეს, სამსახურის შემდეგ ირაკლის შევხვდი, საქმეზე ვისაუბრეთ, ცოტა დავლიეთ და მოკლედ, რომ ვთქვა

სიკვდილი ჩემი მეგობარია

ცხოვრებასთან უაზრო ჭიდილმა და გლოვამ დამღალა, საკუთარ თავთან იმის მტკიცებამ, რომ ძლიერი ვარ, მაშინ როცა სიმართლე სრულიად საპირისპიროა, არ ვიცი რატომ, მაგრამ ვერ ვტირი, ვერ ვაჩვენებ ხალხს, რომ რამეს ვნანობ, მინდა, მინდა, რომ მთელი ძალით ვიკივლო,

შემდეგ ჰელოუინამდე [ ნაწილი.2 ]

_ კი, მაგრამ მასთან სულის წასართმევად მისული ეშმაკი როგორ მოატყუა? _ საკუთარ თავთან საუბარი დაასრულა და ხმამაღლა ალაპარაკდა. _ კარგი შეკითხვაა, ამაზე პასუხი არავინ იცის _ ჩაფიქრდა და თვალები მოჭუტა, თითქოს რაღაც ეჭვებშიაო.

გაზაფხულის სურნელი (2)

-იცი რატომაც ჩამოვედი! ისინი ვერ მოახერხებენ ჩვენი საიდუმლოების შენახვას,ჩვენი მომენტების გახსენებას და დამახსოვრებას,მათთვის ის დამარხულია,შენთვისაც! შენ უსაფრთხოდ ხარ ჩემ გულში და იცი,რომ ეს ის ერთადერთი ადგილია, რომელსაც ეკუთვნი.

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 10)

ვაანალიზებ ყველაფერს. ბეკას სხეულის სიმხურვალეს და გულისცემას ვგრძნობ, მის ყოველ მოძრაობას მგონია რომ მის სხეულში ვარ, აუღწერელი გრძნობააა ეს ყველაფერი. თავს ვწევ და ვკოცნი, მგონია ვითომ და პირველად ვკოცნიდეო ისევ ჟრუანტელი მივლის ტანში, მის რბილ

დეკემბრის ცა'მეტი {10}

_ვის ჰყავსო სუპერ რძალიო ვისოო ... არ ავღნიშნოთ? _მოიცა მე არ ვარ სუპერ რძალი ? _საერთოდაც სუპერ ძმები გყავს...იმ ბავშვებს ჩახატვა არ უნდოდა? _არ მოხვალთ ? _მოვალთ ხო ...

პირობა

-თეჰიონ- ხმის კანკალით ვუთხარი და ხელები მკერდზე მივადე რომ გამეწია -კარგი სურნელი გაქ - ტუჩზე ენა გადაიტარა და მიკბინა წამივიკვნესე დრო იხელთა და პირში ენა შემიცურა,კოცნას ნელ ნელა აღრმავებდა ვცდილობდი მომეშორებინა მაგრამ თან არ მინდოდა შეეწყვიტა

უცნაური საღამო ...

ადამიანებს... ძველ მეგობრებს.... ქუჩებს... უცნობებს... ჩემს სახლს რომელმაც ბავშვობიდან მატარა დღემდე. გავამპარტავნდი ახლა ჩემს თავს ხან ღმერთს ვუტოლებ, ხან ვთავმდაბლობ და თავსაც ვუხრი გამომხმარ ხეებს.

დეკემბრის ცა'მეტი {9}

გამოდიოდა საკუთარი ცხოვრებიდან, ვერ წარმოიდგენდა ამ ამპლუაში და თავს ვერაფერს უხერხებდა, მაგრამ ისეთი ჯიუტი იყო გადაწყვეტილებას ვერ შეაცვლევინებდა. ასე დასრულდა ანდროს ცრუ განგაში და დაუბრუნდნენ ცვლილებების გარეშე ჩვეულ რუტინას