წარსულის კვალდაკვალ თავი 23

-ზეზვა ნუ მაფიქრებინებ რომ შენში შევცდი.ნუ მაფიქრებუნებ რომ ის პატარა,კეთილი და საყვარელი ბიჭი,წლების უკან რომ გავიცანი ყაზბეგში და ყოველთვის ყველაფერში გვერდით მედგა,აღარ არსებობს და სამყაროს ბორიტმა ძალებმა ისიც გულქვა ადამიანად აქციეს.გთხოვ

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 4)

ისე იქცევა ბოლო დროს, თითქოს 40 წლის ქალიშვილი ვეჯდე სახლში. -მაჭანკლებს ფულს ისევ თუ უხდიან, წადი, გამდიდრდი ! - ლამისაა ჩავბჟირდე. დედა მალე ხავსზე მოჭიდებულ დარისპანად მექცევა ! -საოცარი ბიჭია... მისი სული და ხორცი ისე ერწყმის..

მეგობრები

უნივერსიტეტში სწავლობდა ოთხი მეგობარი გოგონა.ისინი მუდამ ერთად იყვნენ.მათი სურვილი იყო სადმე შოს გამგზავრებულიყვნენ ერთად.მაგალითად ლონდონში.ლონდონი ოთხივე მათგანს ძალიან უყვარდათ.მათი ოცნებაც სწორედ ლონდონში გამგზავრება იყო,მაგრამ სწავუნივერსიტეტში

შემდეგ ჰელოუინამდე [ ნაწილი3 ]

_ ერთი შეხედვით საყვარელი არსებები არიან, მიწისქვეშ ცხოვრობენ. გამოირჩევიან საოცრად ჭყიპინა ხმითა და ბუზღუნით. თუმცა, ისინი არც ისეთი მკბენარები არიან, როგორც მაჯლაჯუნები და არც ისეთი ბოროტები, როგორც ველური ვიტრები _ ჩაიხითხითა ზოიმ და

წყვილი ფინჯანი (სრულად)

როგორ? არასდროს დაგიჯერებია მისი ერთი სიტყვაც კი?-ოჰ- გაეღიმა, მხიარულად და თან სევდიანად გაეღიმა- რამდენჯერაც გონდა.ზოგჯერ ისეთი რამეც დამიჯერებია, რაც ვიცოდი რომ ტყუილი იყო.

ეკიპაჟი! (თავი 4.)

წამის მეასედში გაჩნდა ჩემს წინ და შემდეგ კარებზე აკრული მე მის მკლავებში..მთელმა სხეულმა ერთიანად დაიწყო კანკალი, ვერ ვაკონტროლებდი.! დაბნეული თვალებით შევცქეროდი მის დაღლილ თვალებს

ისევ იმ მუსიკას უკრავენ თავიდან

ფანჯრები ღია მაქვს(ოთახში სიცივე). ჩამესმის საღამოს მუსიკა შორიდან, მე ვზივარ მშვიდად და სხვა ყველა იცინის, დღეს შენგან უფროა ჩემამდე შორი და... საათში გაჩერდა ამწუთას ისრები, არადა...

ცხოვრების საიდუმლოება

სასაცილოა ცხოვრება,გართმევს ყველაზე საყვარელ ადამიანებს, ადამიანებს რომლებიც შენს ცხოვრებაში მუდამ გინდოდა ყოფილიყვნენ.ცხოვრება საიდუმლოებებითაა სავსე, მას ჩვენ ვერ ვხსნით ,მაგრამ არც არასდროს ვნებდებით.

სამიზნე (12 თავი)

ათი წუთიც იქნებოდა გასული დიდმა ჯიპმა რომ შემოუხვია და იქედან 6 ჯარისკაცი რიგრიგობით გადმოვიდა, წელში ამაყად გასწორებულები, თავ აწეულები მიიწევდანენ შესასვლელისკენ და ყურადღებას არავის აქცევდენენ.

და მერე?!

მაინც როგორ წახვედი.. როგორი ხმაურით.. როგორი ტკივილით მაგრამ როგორ ჩუმად. უსიტყვოდ.. შუბლზე მაკოცე და კარი გაიხურე... ადგილიდან ვერ ვინძრეოდი.. შენ უბრალოდ წახვედი, ჩუმად... უსიტყვოდ .. მაგრამ ამ სიჩუმეში ყველაზე დიდი ძახილი იყო..