ბრუნვადი გრძნობები(სრულად)

-სალო,დარწმუნებული ხარ რომ უნდა წახვიდე იმ წვეულებაზე?-შეწუხებული ხმით კითხა მარიამმა მის საუკეთესო მეგობარს,რომელიც სარკესთან ტრიალებდა და ვინ იცის მერამდენედ ამოწმებდა საკუთარ თავს, რომ ძალიან მაგრად გამოიყურებოდა -დარწმუნებული რომ არ ვიყო, ახლა

სამი მიზეზი (9 თავი)

ორი გამხდარი ახალგაზრდის სხეული ბარის მოპირდაპირე ქუჩის ტროტუარზე ჩამომჯდარიყო და დუმილის დარღვევას ვერცერთი ბედავდა. -ანუ მოიცა, ანუ, აუ განო ჩემი და ხარ?_თვალები გაუბრწყინდა ბიჭს და დობის კანდიდატს მოუბრუნდა. -არ ვიცი რატი, ისტორიები ემთხვევა,

შეიცვალე....

მარტის თვესავით შეიცვალე ამ მოკლე ხანში....ახლა გამსგავსებ მაისს არა, უფრო იანვარს...გრძნობების სიმცირე უკვე იგრძნობა უხორცო ხმაში.შენში მზეს არა, ახლა ვხედავ უფრო ნიაღვარს... გრძნობა დაკარგე, მაგრამ ვეღარც

მწვანეთვალება შემიყვარდა

მე შენ მიყვარდი, მიყვარხარ ახლაც,ალბათ ბოლომდე შენ მეყვარები.შენმა თვალებმა შემიპყრეს მე და,ვფიქრობ, შენც გიპყრობს ჩემი თვალები.მიყვარხარ, ძლიერ, მართლა მიყვარხარ,მთელი დღეები შენს ფიქრს დავუთმე,

ღამის წყვდიადი

საღამო იყო,აივანზე იჯდა მია,სიგრილე იყო,ფუმფულა ადიელაში და ათასგვარ ფიქრებში გახვეული.გვერდით მაგიდაზე,ნახევრად დაცლილი ყავის ფინჯანი იდო.გაცივდა..გაცივდა ისე ,როგორც მისი გული,უგემური

ტირანის მახეში #9 (+18)

კარს ვხურავ და უკან მივყვები,მისაღებისკენ,იმის და მიუხედავად,რომ ნაწყენი ვარ დღევანდელის გამო,მისი დანახვა მაინც ყველაფერს მავიწყებს,რატომ ხდება ასე ყოველთვის,რატომ?! სავარძელში თავსდება,ფეხებს ფართოდ შლის და მიყურებს.

ფანჯრების მწმენდავი თავი.9

მომხდარით გაოგნებული ლევანი გოგონას შეჰყურებდა, რომელიც ფანჯარაში იყურებოდა და ჩუმად ტიროდა._ ალბათ, ცუდი რამ გადახდა _ გაიფიქრა კაცმა და წამით სურვილი გაუჩნდა მის სახეს შეხებოდა,

წამის მეასედში შემიყვარდი...???? (თავი 1)

-კი, გმადლობ რომ დამიცავი-არაფერს-მეუბნება და იღიმის, ღმერთო როგორ უხდება ღიმილი???? უსიმპატიურესი ბიჭია, მაღალი ქერათმებით მომწვანო-მოცისფრო თვალებით და პატარა აპრეხილი ცხვირით-ჰო მართლა

ის რაც არ ვიცი (თავი მეოთხე)

იმ დღეს როგორც ყოველთვის გოგოები სკოლაში ერთად წავიდნენ. გიორგი სკოლაში არ მისულა სკოლის მერე კი როგორც ლარა გიორგის დაპირდა ნინა სკვერში წაიყვანა და ერთერთ სკამზე დააჯინა და უცებ

ჭიქის მოტეხილი ყური

ცაში ასული ზღვის წვეთი ვარ,ტოტებს მოგლეჯილი კვირტი,ჭიქის მოტეხილი ყური ვარ,ბუდეს მოწყვეტილი ჩიტი.ხანდახან მგონია შენი ვარ,ხანდახან მგონია ვცდები.ვიცი, რომ ყველაფერი რჩება,მაგრამ ნარჩენია ბევრი.