მდიდარი'ც ადამიანია (თავი 2)

ქალაქიდან წამოსვლის შემდეგ, ყოველ დღიური საუბრები იშვიათად მქონდა გარშემო მყოფებთან, რაც ცოტა არ იყოს მოსაწყენს ხდიდა ცხოვრებას. სამაგიეროდ, ჩემს ძველებურ საწერ მაგიდას დავუმეგობრდი.

თავისუფლების ძიებაში

სიყვარულის ისტორია ბევრი არსებობს. ყველა განსხვავებული და ლამაზია, ზოგჯერ უბედურიც. საინტერესოა, ამ ისტორიას როგორი სახე შეექმნება, რადგან პროტაგონისტები არ გვანან ყველას.

3 ლ'ექსპრომტი

მე მეშინია მარტო დარჩენის,ხალხში გარევა მაშინებს მეტად,ეჰ, ჩემი თავი ძნელად სარჩენი და თავი ჩემი დადიან ერთად.როგორ მიყვარდა როცა მღეროდი,და მერე მორცხვად მზეს რომ დახრიდი,და მე ყვავილის ერთი ღეროსთვის

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 2)

-აბა,რომელი?-მეკითხება ხელში კაბებ მომარჯვებული კატო.-წითელი.-დაუფიქრებლად ვპასუხობ.რაც მოვედით მას შემდეგ ფოტოაპარატს ჩავკირკიტებდი. ვცდილობდი დღეს გადაღებული ფოტოებიდან

"გატაცებული" (თავი 4)

ტკივილი.ტკივილი მაფხიზლებს და გამოვყავარ სიბნელიდან, რომელიც ჩემს გონებაშია. თვალების გახელის ძალა არ მაქვს. ყველაფერი მტკივა. მგონია, რომ ვერ ვმოძრაობ. უკვე ვეღარ ვარჩევ, სულიერი ტკივილი

გიჟური დღეები (თავი 13)

-ხელი გაწიე? - მისი მოშორება ვცადე. -რატომ მეუხეშები?! - მზერა გაუცივდა და ხელი ისე მომიჭიღა, რომ მეტკნა. -რა გინდა?! -შენ!

მე და ჩემი გული

ღრუბელს ცა დაუფარავს და სითბო დაუმალავს. გრძნობები გაუფანტავს და ბრძოლა გაუმართავს. სიყვარული შობილი მხოლოდ ერთხელ უნახავს. მთვრალი, ძირს დამხობილი, სიყვარულს გულს უხატავს. ეს ღრუბლები იკვრება, ემზადება საწვიმრად! გული სევდით ივსება და ტირის ცის

მდიდარი'ც ადამიანია (თავი 2)

ქალაქიდან წამოსვლის შემდეგ, ყოველ დღიური საუბრები იშვიათად მქონდა გარშემო მყოფებთან, რაც ცოტა არ იყოს მოსაწყენს ხდიდა ცხოვრებას. სამაგიეროდ, ჩემს ძველებურ საწერ მაგიდას დავუმეგობრდი.ლ.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 27)

- დემე... ჩუმად აღმოხდა ბაგეებიდან მისი სახელი,კაცმა კი მისი ხელის ზურგს მიაწება ტუჩები აცრემლებული თვალებით.- სად ვარ.. რა ხდება..ტასო პანიკამ მოიცვა,თვალების ცეცება დაიწყო აქეთ-იქით,მაგრამ ჯერ

დანაღმული ( მეორე ნაწილი )

მაშინ ყველაზე მეტად სუსხიანი,მოქუფრული ოქტომბერი იდგა,რაც კი ჩემს მეხსიერებას შემორჩა მთელი ჩემი ცხოვრების მანძილზე .მახსოვს, ჩემი ხელით მოქსოვილ ყვითელ კაშნეს ყელიდან არ ვიშორებდი, ისე მეშინოდა ავად გახდომის . ვეღარ ვუძლებდი ჭექა-ქუხილიანი