*სისხლიანი პაემანი* (თავი 18)

- აქ რა გინდა?! ჰკითხა ქალმა და შეტრიალდა.- რატომ ეწევი? კარი გადაკეტა,კოსტუმი სკამზე ჩამოკიდა და ანასტასიას წინ დაჯდა.- ამასაც ამიკრძალავ?ხო.. შენ ხომ მხოლოდ ეგ შეგიძლია..- არ მომწონს ასეთი ირონიული რომ ხარ..

ბნელი ღამის მგზავრი(მეორე თავი)

-კარგი რა, სისულელეებს მოეშვი, შენი შებმა არც მიფიქრია, ერთი საკუთარ თავზე შეყვარებული იდიოტი ხარ, რომელიც ცდილობს ნებისმიერი ხერხით საწოლში შემითრიოს, რომ ჩემი უარით შელახული თავმოყვარეობა აღიდგინოს.ახლა კი გამიშვი, მეტისმეტი მოგდის, მეტკინა ხელი.

ფანჯრების მწმენდავი თავი 1

მაღვიძარას ხმაზე ლევანმა თვალები გაახილა . ადგომა არ გასჭირვებია . იმ ადამიანების კატეგორიას არ მიეკუთვნებოდა - გამთენიისას რომ წვებიან , დილით კი მაღვიძარას ხმით გაღიზიანებულნი, უხასიათოდ იღვიძებენ .

Lacrimosa [4]

-დღეს საოცრება იყავი. სიკვდილამდე მსურდა, ის სულელური ფარდა ჩამომეგლიჯა და შენთან მოვსულიყავი. ყურში ნაზი ხმით ეჩურჩულებოდა ბიჭი. სასტუმროს წინ იდგნენ. ბიჭი მანქანაზე მიყუდებულიყო და გოგოსთვის თითებზე ოდნავ ჩაეჭიდებინა ხელი. კასანდრას გაეღიმა.

მეიმედები (თავი 1)

მას ვძულდი, კაცს, ვისაც მეგონა რომ ვუყვარდი, მთელი არსებით ვეზიზღებოდი, მატყუებდა, თურმე ჩემთან მხოლოდ ერთობოდა. გავშრი თვალები გამიფართოდა, ერთ ადგილს მივეყინე, ცხოვრებაში პირველად შეცდომა

მოუშორებელი ჭირი (სრულად)

მეტროში რელსების ბაგაბუგისა და აქა-იქიდან გოგო-ბიჭების ზუზუნის გარდა ყურებში არაფერი ჩამესმის, გრძელ, გადაცრეცილ რკინას ჩავჭიდებივარ რომელსაც დასტყობია სიძველის და ყურადღებიანი "მთავრობის" ხელი.

ტანგო წვიმაში ...

ტანგო წვიმაში... თუკი შენ გსურს ოცნება გიჟის, სურვილი ბოლო ან უწოდე ზმანება ღამის. მე ყველა შენი გაღიმება სიკვდილად მიღირს და მზად ვარ შენთვის კიდევ ერთხელ დავკარგო თავი.

ასი წლის შემდეგ (სრულად)

დღეს უნიდან, რომ ვბრუნდებოდი,ავტობუსში ერთი კაცი ამოვიდა, ძალიან მეცნო მისი თვალები,ზუსტად ვიცი ის იყო..მისი თვალები არ ამომდის გონებიდან ან, როგორ შეიძლება დაივიწყო,როცა ყოველ ღამე მაგის თვალები

გიჟური დღეები (თავი 3)

მოკლედ როგორ იყო. - მოსახერხებელ პოზაში ჯდება და ერთ მზერას გვავლებ იმის შესამოწმებლად, რომ ნამდვილად ვუსმენთ - ბარში ვიყავი რა, გასართობად, კუთხეში ვიჯექით მე და ჩემი მეგობრები. ანას შემოსვლაც არ გამომპარვია ცოტა ხანში, - ანაო? როდის მერე გახდა

ქარაფი (სრულად)

უჩვეულოდ აღელვებულიყო იმ დღეს ზღვა..აზვირთებული ტალღები ზართქით ეხეთქებოდა კენჭებით დაფარულ სანაპიროს..დამსვენებლები შიშით შესცქეროდნენ გააფთრებული მხეცივით აღრიალებულ ზღვას..