ტყუპი

ოპტიკური ილუზიებიდან ნეტავ თუ გამოვაღწიეთ, გახსოვს ერთდროულად რომ გვაწუხებდა შიმშილი? ახლა რაღაც სხვა გვშია, რაღაც სხვა, უნაპირო...მე ღმერთობაში გადავეშვი, რეი ზღვაზეა და არ მგონია უკან დაბრუნდეს

სინათლე მარადისობის

სიყვარული გულის სინათლეა, არაამქვეყნიური, ღვთიური ძალა.. ვფიქრობ,ყველაზე იღბლიანია ადამიანი ვისაც მეორენახევარი ყავს

გულისთქმა.

ლექტორის მონოტონური და ნელი საუბარი, მის სიტყვებს შორის პასუზებში კარგავდა აზრს და შესაძლებლობა ეძლეოდა ფიქრებით სადმე შორს წასულიყო. ფეხით მიუყვებოდა გამზირს და უკონტროლოდ ფიქრობდა ათას რამეზე. ისეთი ადამიანები ხომ იცით თავში დიდი ქაოსი, რომ აქვთ.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 13 ახალი ერა)

-სიცრუე, სიცრუე... და ისევ სიცრუე... - გააწყვეტინა მოყოლა გუგამ. - როგორ ახსნი იმას რომ მე მახსოვს ბაბუა, თეოფილეს, მამაჩემის მამა და შენ საერთოდ არ მახსოვხარ? შენ ცდილობ ჩვენს ოჯახში შემოიპარო დაუკითხავად და ცდილობ გაპატიოთ ის რაც დააშავე... არ

ეთერული გასხივოსნება ღვთაებრივ სამეფოში

მისმა ღიმილმა მომხიბლა უცბად, მზერა ემოსა სითბოს მნათები, როცა ბუნებას ეხვია ქურქად დეკემბრის თეთრი ბრილიანტები.

ცივი თვალები (მესამე თავი)

ხელე ვაკოცე. შეცბა. მინდოდა, მეკითხა, ხვალ რას აკეთებდა? ხვალ თუ მნახავდა, ვკითხავდი, ზეგ რა გეგმები ჰქონდა… - დროებით ლიდია - მხოლოდ დავემშვიდობე. იმედი დავიტოვე, რომ ხვალინდელი და ზეგინდელი დღე ბუნებრივად მომიტანდა მის სურნელს.

დორმში

აკრძალულ ხილზე რას ვამბობდი? რაც უფრო მიუწვდომელია მით უფრო სანუკვარი ხდება. ასე დაიწყო ჩემი ისტორია ნიუ-იორკში.

ცეცხლი აინთო, თამაში დაიწყო (სულ)

ტბის ზედაპირი სარკესავით ირეკლავდა ზეცას.ჩამობურული ნაძვები გვირგვინივით ერტყა წყლის გამჭვირვალე სივრცეს. ისეთი მყუდროება სუფევდა ირგვლივ, რომ ვერავინ წარმოიდგენდა, თუ ეს სამოთხის მსგავსი მიდამო, ამ ლამაზი ნიღბის მიღმა სისხლიან საიდუმლოს წლების

სიყვარულის ქალაქში (თავი 3)

-არაფერი გამოვა ანო. უნდა დაივიწყო ის წლებიც და ჩემი აქ ჩამოსვლის ამბავიც. მე ისევ ის ნაგავი მეკო ვარ. - მანქანა რომ გააჩერა ჩემს რედაქციასთან,მაშინ ამოილაპარაკა და სევდიანი მზერით დამაკვირდა. ვერაფრით ვხვდებოდი საიდან იცოდა სად მივდიოდი.

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეექვსე)

- მაგათ რა ჰგონიათ, ეგრე გაგვაჩერებენ? - ავისმომასწავებელი ღიმილი გაუკრთა დაძაბულ სახეზე დათუნას, უკანასკნელი საათების განმავლობაში ბოლთას რომ სცემდა იმ მრგვალი მაგიდის ირგვლივ, სულ პირველად რომ მიიპატიჟეს მასპიძლებმა სტუმრები. - ზუსტად ეგ ჰგონიათ,