ცის არტ ყელა ( ნაწილი 14)

ვერცკი ვმეტყველებდი და მაინც მიზეზებს ვეძებდი, სოფო კი ისტერიულად მიკიოდა და ოთახიდან მაგდებდა.. მე ერთი კუთხე მქონდა ამოჩემებული, ცხოვრებისგან დასჯილი ბავშვივით

შენ მოხვალ როცა ამინდებიც ატირდებიან

შენ მოხვალ როცა ამინდებიც ატირდებიან და გრძნობის ჭილობს გადავფინავთ ერთურთის მხრებზე... მოხვალ და მაშინ შეგაწუხებს სინდისის ქენჯნა, აწრიალდება ყველაფერი შენში ერთბაშად... ვერ დაგპირდები, რომ ვიქნები ისევ იგივე, ვერც იმას რომ მე გაპატიებ ყველა

უბედური შემთხვევა? (თავი 3)

ნია პირდაპირ ლიზას ოთახისკენ წავიდა.კარები გააღო და გაოგნებული დარჩა იმით,რაც დაინახა.წამით ყველაფერი გაეყინა,მოკვდა და თავიდან დაიბადა.ხელის შეშლა,მით უფრო სკანდალის მოწყობა არც უფიქრია,უხმოდ აპირებდა გამოსვლას,

გაიქეცი ლიზ

მეტკინა. გავიქეცი... უგზოუკვლოდ გავრბივარ და არ ვიცი სად ვარ. ვიცი რომ შორს ვარ ყველასა და ყველაფრისგან შორს მაგრამ თან ისე ახლოს რომ მანძილი სულს მიხუთაავს. მთებზე ნისლია ამყარო ბურუსში იფარება.. მე ისევ გავრბივარ

პორფირია ( თავი 1.უკანასკნელი გზა )

იმ დილით ზუსტად ისეთი ამინდი იყო,როგორიც ბებიას უყვარდა.წინა საღამოდან მოყოლებული შეუჩერებლად წვიმდა,ქუჩები თითქმის დატბორილიყო. წვიმისაგან დამძიმებულ მიწაზე ფეხის ყოველი დადგმისას ორმოები კეთდებოდა,რომლებიც წყლით ივსებოდა,შემდეგ კი ბუშტებიანი

მარიონეტი (თავი ორმოცი)

თბილისში დაბრუნების შემდეგ შავნაბადას სამხედრო ბაზაზე სულ რამდენიმეჯერ იყო გიგა ნამყოფი. ყოფელთვის უჭირდა აქ ამოსვლა. მოგონებები, რომელთა დავიწყებასაც ასე მონდომებით ცდილობდა, სულაც არ იყო ასე მარტივად გასაქრობი. ახლაც თანამებრძოლებით სავსე ეზოს

მკვლელობის ღამე (ნაწილი2, თავი2)

ყველა სისხლმდინარი ჭრილობას შეიძლება ეშველოს. მაგრამ ჭრილობა რომლიდანაც სისხლი არ გდის უფრო მტკივნეულია. ედუარდი თეთრ ხალიჩაზე იჯდა გაუთავებლად ეწეოდა სიგარეტს და ალკოჰოლით ჟღენთდა საკუთარ სხეულს.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 12)

დილით კარზე კაკუნმა გამოაფხიზლა ორივე,ანასტასიამ ხალათი მოიცვა და ჯერ კიდევ თვალების ფშვნეტით შეაღო კარები,მის წინ მდგომის დანახვისას კი წამიერად გამოფხიზლდა და სახე შეეშალა.

დემონის პატარა ანგელოზი [8]

-ალბათ ეს ადამიანი ძალიან მნიშვნელოვანია შენთვის, რახან წლების შემდეგ დამეკონტაქტე. -მამას არ გააგებინო- ლილემ ჩუმად უპასუხა. -მას ჩემი თქმა არაფერში სჭირდება ახალგაზრდა ქალბატონო, ისედაც თვალყურს ყოველთვის გადევნებთ- კაცმა წყნარად უპასუხა და

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეოთხე]

სანდროო-უსაზღვროდ, უმისამართოდ,-სანდროოო-ჩურჩულებდა და ყოველი თქმისას მწველ სასმელს აყოლებდა.-სანდროო-ფეხებმოკეცილი მინას მიყუდებულიყო და ბოთლს ათამაშებდა.-მგონი მიყვარდები, სანდროო...