სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 29

-როცა გეტყვის მარიამთან ვიყავიო ხმა აღარ ამოიღო თორემ გეფიცები სასტკად განანებ მაგ შენს ეგოისტობას,რომ გინდა სულ შენ იყო, მართალი მაგრამ არ ხარ და ისტერიკებს აწყობ.

შემომიყვარდი (9 თავი)

იმ დღეს საშინელი მზე აცხუნებდა, გაბრიელს აგვიანდებოდა ბარბარეს ახლდა ბაღში, ანიტა დერეფანში ესაუბრებოდა კოლეგებს და ზარის დარეკვას უცდიდა დერეფანში გეგი რომ გამოჩნდა.

პატარა ბიჭის დიდი სიყვარული ა.ა.

შენ ისეთი ლამაზი ხარ, სიტყვებით ვერ აღგწერ! მე შენ ისე შემიყვარდი, რომ პოემებს დავწერ! შენს თმის ერთ ღერს ავიღებ და შევინახავ მალულად! გულით გრძნობებს წავიღებ და მათ დავმალავ ფარულად! ღამით როცა მოგონება შემაწუხებს პატარავ, შენს თმის ღერს ჩავეხუტები

მიყვარხარ ისე ...

მიყვარხარ ისე,როგორც არასდროს იქნებ და ქარმა ფიქრი გამანდოს,ან უჩემობა მასაც ანანოს.ყურისწამღებად ზუზუნებს ქარი,იქ, კლდის პირას დგას მწუხარე ქალი, დიადო მთებო,მომეცით ბანი.ძალა აღარ მაქვს,

ფოტოები

გულში შეიძლება მილიონი ვინმე ჩაიხუტო, მაგრამ მხოლოდ ერთი მიხვდეს როგორ გიცემს.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 28

-შენ ტვინი გაქვს გაყინული?იმ ცივ საწოლში დაწექი შენ,ასე მირჩევნია.თქვა და მარიამს უფრო მიეწება. -მაშინ ხმას ნუ იღებ,ჩაკვდი.

ბრმაა,ძვირფასო,სიყვარული(4)

რესტორნიდან თავისმა კურსელმა მიიყვანა სახლში.მადლობა გადაუხადა და სადარბაზოში შეირბინა.სახლში შევიდა თუ არა ფეხსაცმელები იქვე მიყარა და ოთახში გალასლასდა.შხაპმა უფრო მოადუნა და ძილი მოერია

წყვდიადის სულნი

ღამის დარაჯნი დაძრწიან გარეთ, მათ მზერას მისწვდა უცხო ზმანება, ერთი შეხედვით არ ჩანს ცვლილება მაგრამ,თუ კარგად დავუკვირდებით შორეულ კუთხით ისმის ფაჩუნი კუპრივით შავ-ბნელ,შესუდრულ ღამეს,

ჩემშივე სახლობ (2 თავი)

ახალი მთვარე სასაცილოდ დაკიდებულიყო შავ სივცეში. ვარსკვლავების ნასახიც არ იყო ცაზე. დაბინდებულ თბილისის ქუჩებს ლამპიონები ანათებდნენ.სარკეში ათვალიერებდა თავის გამოსახულებას.

წვიმიანი დღეები განსაკუთრებულად კარგია (თავი 3)

-მათე გყვარებია?-დუმილი პირვემა დავარღვიე და უფრო ავეკარი საყვარელ სხეულს,მიწვავდა ცხვირს მისი სურნელი.-ახლა მიყვარს,თანაც ძალიან-ვინ არის?-ვკითხე და თავი წამოვწიე,გულზე მომხვდა მისი სიტყვები