*სისხლიანი პაემანი* (თავი 13)

ტუჩზე მოწყვეტით აკოცა და ტერიტორია დატოვა. ანასტასია ჯერ კიდევ იჯდა და ვერ ინძრეოდა,ერთ ჭიქას მეორეს აყოლებდა,არასდროს მონდომებია სასმელი ცხოვრებაში ასე ძალიან.

მითოლოგია, პოეზია და შენ

მივდივარ, მივაპობ ცხოვრების ზვირთებს... ვუყურებ უწყვეტად შენს ლამაზ თითებს. მე ვფიქრობ ეს გრძნობა ჰგავს მხოლოდ მითებს, მაგრამ კვლავ გაჩუქებ მშვენიერ ტიტებს... ვიტყოდი რომ შენში არის აფროდიტე, ქალღმერთი

ცის არტ ყელა ( ნაწილი 15)

ამოიოხრა, წამით ელენეს თვალებს მიაპყრო მზერა, თითქოს ქვაში გაიარა და გააცოცხლა დედის თვალები.. ბოლოს ძალა არ ეყო და მისი საფლავის გვერდზე ერთი კაცისთვის დატოვებულ ცარიელ ადგილზე დაეშვა.

ბოლო რეისი-მეხუთე თავი (გახსენება) ...დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

გიორგი იდგა და თვალს არ აშორებდა მოხუც ქალს და გონებით უბრძანებდა,რომ დაეტოვებინა მისი სახლი.ქალი საზარლად ხარხარებდა.ირგვლივ ყველაფერი ზანზარებდა.მის სიცილის ხმა კი იზიდავდა დაკარგულ სულებს,რომლებიც მიწიდან ამოდიოდნენ და გიორგის ჩათრევას ცდილობდნენ

მღელვარე ღამე

მღელვარე ღამე ათასთა შორის, უმთვაროდ იწვის ბედის კიდეზე, შენი ღიმილი მიმიძღვის მნათად, გული კი ვარდნას თავიდან იწყებს. არ უშინდები ცხოვრების ბორბალს, რომელიც გვისვრის უფსკრულის გზაზე...

იდიოტი [ნაწილი 4]

შემოდგომის სუსტი,მაგრამ მეამბოხე სიო თან მისდევდა ელენეს,რომელიც თვალებ ჩაქცეული მირბის ტყე-ღრეშიდან,მაგრამ სად...ეს თავადაც არ იცის. იქნებ უნდა იმ დამცირებას გაექცეს ცოტახსნის წინ რომ მიაყენეს. ეს ხომ მისთვის იმდენად მძიმეა,რომ გაანალიზებასაც ვერ

მე შენამდე თავი10

უცბად იარაღის დამაყრუებელი ხმა გაისმა,მუცლის არეში მწვავე ტკივილი ვიგრძენი,გავიგე დამიანე როგორ მიყვიროდა ცრემლად იღვრებოდა და ყვიროდა.სახეზე ხელი მოვკიდე და გავუღიმე

ცუდი წარსული ბედნიერი მომავალი (თავი 9)

სახლში, როდესაც შევედით ჩემმა ძმამ დაიწყო. -ვსო გეყოთ ახლა ჩვენც აქ ვაართ, რა პატარა ბავშვებივიით იქცევით?- გაბრაზება დაეტყო ხმაში. მე კიდევ მივედი, ჩავხუტ და თავი მოვისაწ.....

გიჟური სიყვარული -8-

"ნეტავ საერთოდ არ დამეწყო მუშაობა. ნეტავ ლუკას არ გადავყროდი, ალბად იმ გოგოს იქვე მივახრჩობ. ლუკას შეყვარებული ჰყოლია, შენ კი გეგონა უყვარდი.. სულელო, სულელო!." ფიქრიდან კი ნინოს ხმამ გამომიყვანა.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 1

არასდროს ქრება წარსული და არც წარსულში დაშვებული შეცდომები იშლება.ის რაღაც პერიოდი მიიძინებს,სადღაც მიიბუდებს და ელის შესაფერის დროს რომ დღის სინათლე იხილოს და გამოაშკარავდეს.თან ისეთ დროს რომ ორი ადამიანის ბედზე მნიშვნელოვან გავლენას მოახდენს.