ბნელი ლორდი [დასასრული]

თითოეულ ნაბიჯს ბრთხილად ადგამდა,თან გახშირებული სუნთქვით თუ ვიმსჯელებთ ძალიან ღელავდა. ამდენი ბოდიალის მერე,როგროც იქნა მიაღწია ციხის საკუჭნაოს,პირველ რიგში ბუნკეზე ავიდა,შემდეგ კი ფანჯარაში გადაძვრა,ბლაყვანი გაადინა ძირს. გზა მალევე გაიკვლია

შემიყვარდა მომკალით

ყველაზე მწარე გაკვეთილი ცხოვრებაში ისაა, როდესაც ვგრძნობთ რომ შეცდომა დავუშვით((ეჰ))თუმცა ესსაბაბს არ გვაძლევს, მომავალზე ხელი ჩავიქნიოთ და იმ გრძნობაზე უარი ვთქვათ.შინაგანი სამყარო თვალებში, სიტყვებსადა ქცევებშიიკითხება...სიყვარულია, როცა ფიქრობ,

კესიკო თავი2

-აბა ერთი შემახსენე მე რამდენი რამე უნდა წამომეღო?თუ მოსიარულე სურსათის მიგავს რამე?მოგინდება მერე ნამცხვარი და დაიწყებ წუწუნს მინდაოო -გამახსენდა რომ ფქვილის მანქანა აქ ამოდის ხოლმე და იქ ვიყიდოთ -კიდე კაი.ისედა მეზობლები გვყავს თუუუ სამყაროსგან

გიჟური სიყვარული -5-

სამზარეულოში ვიყავი, როდესაც სტუმრების ხმა გავიგონე. "ალბად მისი ძმაკაცები მოვიდნენ", გავიფიქრე გულში და ჩემთვის წყნარად დავჯექი სკამზე. არ მინდა მისაღებში გასვლა, რადგან უცხო გარემო ჩემში ძალიან, დიდ დისკომფორტს ქმნიდა. უცრად კი ჩემი მობილურის ხმა

***

თავდაპირველად ჭირს, მერე სუნსაც კი აქრობენ, ძველი პატრონისას.ისე ქრებიან ადამიანები, წამით თუ ოდესმე გაგვახსენდება ისინი, ვფიქრობთ არსებობდნენ კი, ოდესღაც თუ ჩვენი ფანტაზიის ნაყოფია'ო.მათ ადგილს სხვები იკავებენ, სხვებისას ისევ სხვები და გამუდმებით

ჩემშივე სახლობ (1 თავი)

წლები გავიდა მას მერე რაც საქართველო დატოვა .. ადგა და წავიდა უკან მოუხედავად..ყველაფერი და ყველა მიატოვა და გაცილდა სამშობლოს.. მაშინ ეგონა საუკეთესო გადაწყვეტილება იქნებოდა გაქცევა და სწორედ

ქარიშხალი

რითმებს შევატოვო მინდა ჩემი არეული ფიქრი.როცა ქარიშხალი დაჰქრის,რაღაცას წამართმევს ვიცი.ჩემში ზღვა იღვიძებს ზოგჯერ,ტალღებს ერთმანეთში ხლართავს, ზოგჯერ თავსხმა წვიმა ვხდები,წვეთებით მოგონება დამაქვს.

გოგონა ღამის წყვდიადში (3)

მადლობა ვინც ჩემს რეალურ ისტორიას კითხულობთ ამ თავში უკვე გაზრდილ ელზას გაიცნობთ რომელიც უკვე დამოუკიდებწლია და შეყვარებულია 4-ე თავი იქნება დასასრული რომელსაც ახლო მომავალში დავწერ და

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 26

-მარიამი დაარიგეთ,ნუ ჭამს ჩემს ნერვებს და წესიერად იყოს,აღარც მე და აღარც ვახო არ ვიჩხუბებთ.წარბებს შეყრიდა და ისე მიუხურავდა ოთახის კარს დედას.

გრძნობებთან ჭიდილი {დასასრული}

-მაქსიმე დადვანი? -დიახ მე ვარ. -გილოცავთ,თქვენ ბიჭი შეგეძინათ. დედა-შვილის მდგომარეობას რაც შეეხება,საგანგაშო არაფერია.ხვალ დილით შეგეძლიათ ქალბატონი ანას ნახვა,ახლა უნდა დაისვენოს. -კარგი,ძალიან დიდი მადლობა.-ექიმის წასვლის შემდეგ ყველა რიგრიგობით