მთვარის სასწაული (ნაწილი 1)

სიყვარული ?! ამბობენ ,,სიყვარული ამოძრავებს დედამიწას’’¬_ო, და ეს სრული სიმართლეა,რადგან, რომ არა სიყვარული მე და "შენ" დღეს არ ვიარსებებდით..! სიყვარული

ორი მოწმე (ნაწილი 2 -10)

ორი საათი კითხულობდნენ და ერთმანეთს აწვდიდნენ, ოცი ადამიანი ცოტა არა, ამათ დამატებული ბინიდან აყვანილები. ბოლოს ლილია აწრიალდა, ისე მოშივდა, ვერც იფიქრებდა ადამიანს ასე მოშიება თუ შეეძლო. წყნარად წამოდგა, საფულე აიღო და მოსაცმლისკენ რომ წაიღო ხელი,

ჩემი პრინცესა[3 ნაწილი]

უკასთან მივედი,აკომ მანქანა კორპუსთან გააჩერა,დავინახე ათუკა მაღაზიიდან რომ გამოდიოდა,თან სიგარეტს ეწეოდა,აკო უცებ გადავკოცნე და მანქანიდან გადავედი.რათქმაუნდა ფეხით უნდა ავსულიყავი ძალიან მეზარებოდა მე-7-ე სართულზე ფეხით ასვლა ამიტომ გუკას დავურეკე.

თავგადასავლებით სავსე ზაფხული (1)

დილა მცხუნვარე მზით იწყება,ზაფხულს როგორც სჩვევია,მაგრამ ირგვლივ ყველაფერი ბრწყინავს,ყველა სიცოცხლით სავსეა,ბუნებაც განსაკუთრებულ ფერებშია შემოსილი.

წამიმღერე,კიდევ ერთხელ წამიმღერე

ან საერთოდ რად მასწავლე ცეკვა? მე ხომ ერთი მოუქნელი მერქვა. ეს ცრემლებიც დამეღალა ცეკვით, იქნებ ერთხელ მიყვარხარო გეთქვა.

"კრიალოსანი"{სრულად}

მზე შემოხვეოდა შავ ზღვას და ურცხვად უკოცნიდა ნაპირს,გაბრაზებული ზღვა ტალღებით ცდილობდა აბეზარის მოშორებას. ზვირთებს გამეტებით ახეთქებდა სანაპირო ზოლს და თუ კი რამ ხვდებოდა გზაზე,თან მიითრევდა.

გრძნობებთან ჭიდილი {4თავი}

მარტო მოდიოდა,თითქოს ცდილობდა ნაბიჯები ერთმანეთისთვის აეწყო და მელოდია შეექმა.შემდეგ ფრთხილად წამოსწია თავი. კარგად ახსოვს,14 სექტემბერი იყო.შემოდგომის პირველუ და ცხელი თვე.მზე მის სახეზე მოურიდებლად დაათამაშებდა სხივებს. უცებ დაინახა თუ როგორ

წამის მეასედი (თავი 14)

-დემეტრე ეხლა თუ მოვედი და გწვდი თმებში...თუმცა სად გაქვს თმები...ჩემ ჯინაზე გადაიპარსე არაა?!...ვაი დაქალი მითხოვდება და ჯერ თვითონაც არ იცის...რეებს ვლაპარაკობ!

ხმაური (I თავი)

ჩაბნელებულ ოთახში მხოლოდ საათის ისრების და ხმამაღალი ფიქრების ხმაურია. ოთხკუთხედი სარკმლის პირას მდგარი ყვავილი საშუალებას არ აძლებს მთვარის სხივს ოთახში შემოიჭრას და ჩრდილად იქცეს.

ალექსანდრა (4)

დამშვიდობება არცერთ უყვარდა, მაგრად მოეხვია გოგოს და წავიდა უთქმელად. მთელი ღამე აივანზე გაატარა სანდრამ. ადგილს ვერ პოულობდა, ეგონა გული ამოაგლიჯეს, ხელებს ნერვიულად იფშვნეტდა. ასეთი იყო ალექსანდრა, სხვას არასოდეს დაანახებდა თავის ტკივილს, მას ვინც