ტყის ხმა

ღრმად შედიოდნენ ტყეში,მით უფრო ბნელდებოდა,ამას ისიც დაემატა,რომ მთვარე ღრუბლებმა დაფარა და უკუნი სიბნელე იყო,ამ დროს ერთ-ერთი ბავშვის ფანარმა ციმციმი დაიწყო და ჩაქვრა.რიგ-რიგობით მიყვა ანარჩენებისაც და საბოლოოდ სრულ სიბნელეში აღმოჩდნენ.ნიავიც აღარ

ჩვენ (თავი მეცხრე)

ი როგორიც ხარ ირაკლი , ყველაფერი ვიცი , თემურს უნდოდა სწორ გზაზე დაეყენებინე ამდენი წელი და ჩემთან იმიტო გამოგიშვა , საზღვარგარეთაც იმიტო გაგიშვეს რომ ამ მაფიოზური საქმეებისგან შორს ყოფილიყავი , მაგრამ იქაც დააშავე, რატო ცდილობ შეინიღბო და დამიმალო

მზე რომელიც მწვავს

Სევდიან დღეებს ვებრძვი სარკესთან მივდივარ და ვიხედები ვხედავ როგორ შემომცქერის თაფლისფერი სევდიანი თვალები რომელიც ჩემი საკუთარია,მაგრამ მაინც ვერ ვცნობ მათში ის ბრწყინვალება აღარ არის როგორიც ასე უყვარდა ყველას და მეც.

დაკარგული ცა (სრულად)

მობილურის ფანარი გავანათე , გაოცებისგან და მოულოდნელობისგან შევხტი. ტაძრის შუაგულში უზარმაზარი ქანდაკება იდგა, უნაკლო , მშვენიერი , კაცის ქანდაკება. მხოლოდ იმან გამაოცა, რომ ეს მშვენიერი ხელოვნების ნიმუში ვანდალურად დაესახიჩრებინათ. იატაკზე

დრო! თავი 36

რაზე მისმენ, - მოყევი სალო რა ხდება შენს თავს, რატო არაფერ მიყვები? რატო ჩამომშორდი ასე ვერ ვხვდები, ან რატო შეიცვალე, სადაა ის თუნდაც ცინიკური მაიმუნობებით სავსე გოგო? რატო ჩაანაცვლე ამ განადგურებული სახით მოწყენილი, უღიმღამო ხასიათით, სხვასაც

ჩვენ (თავი მერვე)

- მომიახლოდა ჩემი ხელები მის ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამხედა , ვეღარ გავუძელი მის მზერას,ვიძირებოდი მის თვალებში,მისი სუნი,მისი ხმა პიკზე მივყავდი, თითები მის ოდნავ წამოზრდილ წვერს შევახე და ჩვენ შორის მანძილი დავფარე კოცნით..

Garden of four seasons (10 თავი)

დაიწყო წვეულება!ეშლი,ლეო,ლუი თავისთავად მოვიდნენ და რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს ჯესიკაც.არ მეგონა,რომ მისი ოჯახის გადამკიდე ჩამოსვლას მოახერხებდა,მაგრამ საბედნიეროდ ისიც შემოგვიერთდა ამ მშვენიერ ღამეს.

შენი გულისთვის ( სრულად )

- რა უცნაურია შენი სამართალი ღმერთო, -ვამბობ და უღრუბლო ცას ისე შევყურებ თითქოს შევძლებ იმ არსების დანახვას რომელიც ასე უდარდელად თამაშობს ადამიანთა ბედ იღბლით...

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 4)

მზის სხივებმა როგორც იქნა მისი ფანჯრიდანაც შემოაღწიეს. უკვე აშინებდა ის ფაქტი რომ მზე საერთოდ გამქრალიყო და ისეთ არაამქვეყნიურ ადგილას მოხვდა, სადაც საერთოდ ვერ აღწევდა, მაგრამ შეცდა. აქაც თავისუფლად ელამუნებოდა სითბო, სიყვარულს უხსნიდა, ეალერსებოდა

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 3)

დილით ადრე გაეღვიძა, დაღლილ-დაქანცულს ძილი კი ესაჭიროებოდა, თუმცა არ ეკარებოდა. საათს რომ გახედა ღამის ბინდბუნდში ძლივს გაარჩია რომ ექვსის ოცი წუთი იყო. გვერდით ტუმბოზე მდგარი ციფერბლატებიანი საათიც ამას მოწმობდა. მზის ნასახიც არსად შეინიშნებოდა.