წამის მეასედი (თავი 11)

-ხომ იცი რომ ჩემი იმედი უნდა გქონდეს ყველაფერში?-მე ღიმილით დავუქნიე თავი. თოკას აღარაფერი უთქვამს და ორივე მშვიდად მიგვიყვანა სასტუმრომდე.დახმარებაზე უარი ვუთხარი და ლიზა მე თვითონ ავიყვანე, ტანსაცმელი გავხადე და საწოლში ჩავაწვინე. მე მთვრალი არ

ცხოვრების თამაში.თავი 1

-რომ არ გეყვირა,ისე არ შეგეძლო ამდგარიყავი?გოგონას თვალები გაუფართოვდა და გაკვირვებულმა უთხრა. -მეღადავები?უმჯობესია ის მითხრა,აქ რა მინდა ან სად ვარ. -ამ წუთში გულისხმობ სად ხარ?ჩემს სახლში,ჩემს საწოლში და შენ კი ძილს მიფრთხობ. -როგორ მოვხვდი შენს

ორი მოწმე (ნაწილი 2---5)

-მემგონი სამსახური ჯობია, პირადზე სავარაუდოდ ცალკე აჯობებს_ დას გადახედა ნინამ და გაეცინა- ნუ, ჯერ ჩემ დას თუ მოაბრუნებთ. ჩემს დაზე ლილია წამიერად გამოფხიზლდა, სწრაფად სტაცა ხელი დაჩის გვერდით წამომჯდარ გოგოს და ოთახისკენ გააქცუნა.-როგორც ჩანს ჯერ

დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-2)

-კარგი, მოდი ერთ რამეზე შევთანხმდეთ, მე შენ არ მომწონხარ და არც შენი აქ ყოფნა მახარებს, მაგრამ რადგან უფროსთან პრობლემები არ მინდა, ამიტომ დაგეხმარები, თუ რამე კითხვა გაგიჩნდება სამუშაოსთან დაკავშირებით შეგიძლია მკითხო, მაგრამ თუ სამუშაოს გარდა

მოტყუებული მატყუარა!

უბრალოდ აღარ ვიცოდი რა მექნა?!იქაურობის დალეწვა,დანგრევა მინდოდა ისეთი გამწარებული ვიყავი,ვფიქრობდი რა ხდებოდა ჩემს თავს მაგრამ უკვე ფიქრიც აღარ შემეძლო,როგორია ადამიანი ამდენიხანი გიყვარდეს და ბოლოს გაიგო რომ ის ის არაა.მის მაგივრად ვიღაც

მე შენ მიყვარხარ (3თავი)

-დაიცადე...-თქვა ემამ და ცოტახნით გაჩუმდა, ფიქრობდა.- ვაჩე შენ სად იქნები ბანკეტის დღეს? -არვიცი ალბად სახლში. -შენ გაუწიე პარტნიორობა ემილიას -თქვა თომამ და ემამ ერთად. -არარის პრობლემა, თუ რათქმაუნდა ემილია შენ არ ხარ წინააღმდეგი.

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 9)

ვკოცნიდით ერთმანეთს და უფრო დიდ მონატრებას ვგრძნობდი.ერთიანად ამოხეთქა დაგროვვებულმა ვნებამ და დამშვიდებას არ აპირებდა.ნელ-ნელა მოვწყვდი მმის ტუჩებს. -ბოდიში-დარცხვენილმა ჩუმად ჩავილაპარაკე და გზა გავარძელე..ხელი მკლავში მტაცა და მიმაბრუნა.ჩუმად

უ'საზღვროდ /9/

-თინი შენ ხარ? ჰგავხარ შენს ძმას - გაიცინა და სიგარეტი ყავის ფინჯანში ჩააგდო -ჩაიწიე - საჯდომზე მიარტყა სოფიას და ფეხები დივანზე აკეცა- მეც დამისხით და განაგრძეთ ჭორაობა...ვგიჟდები ადგილებზე სადაც ჩემს ამბებს არ ყვებიან -თქვენ მეგობრობთ? ჩემ ძმაზე

შემთხვევითი სამსახური თავი 1

თავად ცხოვრება გვიდგესნ წესებს, კანონებს, დოგმებს და ჩვენ როგორც უსულო არსებანი, მარიონეტემა ერთადერთი, რაც შეგვიძლია ის არის, რომ უსიცოცხლოდ, უენერგიოდ ავაყოლოთ ხელ-ფეხი ცხოვრების ძაფებს. გზაჯვარედინზე არჩევანსაც თავად აკეთებს და ცვენ, როგორც

მერე რა, რომ გოგო დავიბადე

რამდენი რამის თქმა მინდა შენთვის. თუმცა ისიც კი არ ვიცი საიდან დავიწყო. რამდენჯერ მიფიქრია, როგორ მეკითხა შენთვის რატომ მიმატოვე-მეთქი. გონებაში ვალაგებდი აზრებს, როგორ ჯობდა, პირდაპირ მეკითხა თუ შეპარვით და მლიქვნელობით. როცა წარსულში ვიქექები,