ფერი ყვითელი 2.თავი

-რუია ბონე - ფიქრებიდან გამომარკვია ჩემი სახელის დაძახებამ.ფოიე თითქმის დაცარიელებულიყო,თუმცა ეს ყოველივე მხოლოდ ახლა შევნიშნე.დაბნეულმა ხელი გავიქნიე იმის ნიშნად,რომ იქ ვიყავი.ქალმა რომელმაც ჩემი სახელი დაიძახა მივუახლოვდი,ის კი ოთახში

"უშენოდ ბედნიერი ვერ ვარ .. "

მეხუთეზე ბრახუნი გაისმა -გისმენთ - სისხლი გაეყინა .. არა ნომერს არ დახედავდა,ისე უპასუხებდა .. - გეგა! -ელე .. დაბადების დღეს გილოცავ! -გეგა ..

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეშვიდე)

ჯერ დილით ადრე გაღვიძება, ბექას წუწუნი, აეროპორტი, მგზავრობა და აი უკვე კუბაზე ვართ. დემეტრემ საქმეები მალევე მოაგვარა და ახლა იახტაზე ვნებივრობთ. - ზურგზე წამისვამ ? - კრემი ავათამაშე ხელში-თუ შენ გინდაა

ჩემი ბედნიერება 3 თავი

არ მინდა ტასო ამ საქმეში გავეიო და გამოვიყენო მაგრამ დავიფიცე და ამ ფიცს ვერ გადავალ. ჩემი მიზანია ანასტასიას თავი შევაყვარო და ბოლოს მივატოვო. ვიცი ჩემს მიმათ მაინცდამაინც გულგრილი არაა ასერომ ამას

ჩვენი ცხოვრება

საამურია ლექსების წერა როცა ოცნებად გექცევა ქალი საამურია კვლავ და კვლავ მღერა როცა ცხოვრებამ დაგადო ვალი წუთისოფელში ვცხოვრობთ და ვცხოვრობთ აქ არ არსებობს დანდობა არვის თითქოს სულ მუდამ ვშრომობთ და ვშრომობთ მაგრამ ცხოვრება მაინც არ ჰყვავის როცა მას

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 3

თელი დღე ველოდი მის ზარს.თუმცა არც იმ დღეს არც მეორე დღეს და არც იმის მერე არ დაურეკავს.მერე კი საკუთარ თავზე გავბრაზდი,არა როგორ ახერხებდა რომ ყოველთვის ჩემი ნების საწინააღმდეგოს ვაკეთებდი მის

მოახლოება (XVII თავი)

-იცით რაზეც გედებათ ბრალი და თავს თუ თვლით დამნაშავედ?-ეკითხება მოსამართლე. სანამ პასუხს გასცემს, თვალებს ვხუჭავ და სადღაც, უსასრულობაში ვიწყებ მოგზაურობას. ძალა არ მყოფნის რომ ყურადღებით ვუგდო ყური, ხელების და ფეხების კანკალი უფრო მატულობს და

ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს სულ...(თავი 5)

ადამიანი ისე არ უნდა წავიდეს ამ წუთისოფლიდან რომ არ ეძინოს იმ ადამიანთან ერთად რომელიც უყვარს...მეძინა ადამიანთან ვინც მიყვარს და ყველაზე ბედნიერი ვარ.როცა გავიღვიძე ანა ჩემს გვერდით აღარ იწვა.ვიფიქრე

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 10 )

მეორე დილას ნუცამ შემომიღო კარები-ადექი დროზე, ზღვაზე გავდივართ-აუ გადით და გამოვალ მეც- ამოვილაპარაკე მოგუდული ხმით და ბალიშში ჩავყავი სახე -ოო რა უჟმური ვიღაც ხარ, და მალე ჯობია გამოხვიდე

ფიქტიური ქორწინება, თავი 7

მეორე დღეს საღამოს აბაელი უკვე სახლში იყო და საწოლში მწოლიარე ორი წლის ბავშვივით წუწუნებდა. ლუკამ ხელი შეუხვია, გამაყუჩებელი გაუკეთა და კლინიკაში დაბრუნდა. ანდრეამ მეორე დღესვე დამიწერა