ბედისწერა 5

სკოლა დამთავრდა. სექტემბერში, მე და ელენეს უკვე აბიტურიენტები გვერქმევა, და სკოლაში ისე ხშირად აღარ ვივლით. და მხოლოდ ახლაღა მივხვდით, თუ რატომ (უფრო სწორად, ვის გამო) დადიოდნენ

Après nous le déluge à venir - ჩვენს შემდეგ თუნდაც წარღვნა მოსულა.

--შვილი მყავს -- მეხის გავარდნასავით გაისმა გიორგის ხმა. ბარბარეს თავზარი დაეცა და შეშლილი გაუხდა სახე. ნამდვილად ცდილობს ადამიანური აზროვნება შეინარჩუნოს, რამე არაადეკვატური არ თქვას ან არ გააკეთოს.

მომავალი ბედნიერება {4 თავი}

ალექსი....ეს პიროვნება ჩემში ორ გრძნობას აღვიძებდა, სითბოს და სიცივეს.... მისი ხმის გაგონებაც კი დენის დარტყმა იყო ჩემთვის.. მაგრამ ჩვენი საუბარი ბოლოს მაინც ცივად და უხეშად მთავრდებოდა.... არცმე არვიცი რას ვგრძნობ, მძულს, მიყვარს, მომწონს, ან

სანამ სუნთქავ იმედი მაქვს (თავი 2)

-მოიცა, მოიცა, ასე ადგა და მიატოვა ყველა ? რადგან მის პრობლემაზე არაფერი გაეგოთ? -არ ვიცი წარმოდგენა არ მაქვს რატომ წავიდა, მინდა ვიპოვო მაგრად ვცემო ამდენი ქალის ცრემლისთვის ვეძებე მაგრამ უშედეგოდ, ვიცი რომ ცოცხალია და კარგად არის,

სად განისვენოს სულმა, სად მიიდრიკოს თავი?

ყოველთვის ვფიქრობ იმაზე,თუ რა არასწორად იქცევა კაცობრიობა. მაგალითად, რამდენი იტანჯება გამოცდების, სწავლის, სამსახურისა და ფულისათვის. არადა განა უფალზე და ლოცვაზე მნიშვნელოვანი რამე არსებობს?

შავი სიყვარული (5)

საშინელება რა დალაგებს ამ ბუნაგს,ვერასდროს ვიტანდი სახლის დალაგებას და ჩემი ოთახი ყოველთვის ბუნაგს ემსაგვსებოდა,კარადაში ერთიანად შეტენილი ტანსაცმელი ,ეს რა თქმა უნდა ყოველთვის იმას ნიშნავდა რომ ელენე სახლში იყო ,თუ გიორგის საროჭკებიც დაიკარგა ესეც

შეცდომისთვის განწირული (სრულად)

ნანა მაჩაბელი ადრეულ ასაკშივე შეეგუა იმედგაცრუებას. 14 წლის იყო, როცა წვივის ძვალი დაიზიანა. უთხრეს, რომ სუსტი ძვლების გამო ცეკვას ვეღარ გააგრძელებდა. აი ასე გადაიქცა უამრავ კონკურსში გამარჯვებული ბალერინა ნანა მაჩაბელი უბრალო ნანა მაჩაბლად. თითქოს

მარგიანის სასტავი (2)

მეორე დღეს უნივერსიტეტში ნინასთან ერთად მივედი და როგორი გასაოცარიც არ უნდა იყოს , მიუხედავად იმისა, რომ ლექციები დაწყებული იყო ყველა გარეთ იყო. მე და ნინა ლიზასთან მივედით და რადგანაც ფაქტია , რომ უკვე დიდი ხნის მოსული იყო მას ვკითხეთ რა ჯანდაბა

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეთორმეტე)

- აწი უფრო ფრთხილად იყავი ხოლმე - გიორგი ჩემზე შეშინებული იყო ახლაც მის მკლავებში ვიყავი მოქქცეული და ხელებს არმიშვებდა - პატარავ ხომ გითხარი კიდევ ბევრჯერ ვნახავთქო ? რაა ? - ეხლა შევამჩნიე, რომ ჩემი პირსახოცი ძირს ეგდო გიორგის წინ სულშიშველი

პაპასკირი და ბაბუციძე 10

-ჯანდაბა გაგვექცა. დუდუ მანქანას ურტყამდა წიხლებს.-დაწყნარდი საპატრულოში დავრეკავ, კორძაია აქეთ მუშაობს და დაგვეხმარება. ქებურიას მაშინვე თავისი სიძე გაახსენდა, რომელიც უკვე წლები იყო საპატრულოში