1999 #დასასრული

"დღეს მინდოდა, გამეხარებინა. მის სკოლასთან მივედი. ვიფიქრე, ყვავილებს ვაჩუქებდი, სახლამდე მივაცილებდი, იქნებ მანამდე მისთვის ხელიც ჩამეკიდა. სასაცილოა ჩემი ლაპარაკი. რადგან, როცა მე საცოდავ ოცნებებში მასზე ხელი მაქვს ჩაჭიდებული, ამ დროს მის თავს

მომეცი ხელი ...7...

ვერაფერს ვახერხებდი. ალბათ დაახლოებით 5 წუთი მოვანდომე იმის გააზრებას, რომ რამოდენიმე დღე ვერ ვნახავდი, მაგრამ საქმე იმაში იყო, რომ ეს რამოდენიმე დღე ბოლოს რამდენი გამოვიდოდა არ ვიცოდი. ტელეფონი ხელში მოვიმარჯვე და ზუმერის გასვლას დაველოდე.

ზღვარი (თავი მესამე)

დილას,თვალებდასიებულს უზომო თავისტკივილით გამეღვიძა.არადა მახსოვს წინა ღამით არც მიტირია და არც დამილევია.ალბათ როგორც ჩემი ექიმი იტყოდა ფსიქოლოგიურად გადავიღალე,ან შეიძლება დიდი ხნის წინაც გადავიღალე,მაგრამ მხოლოდ ახლა მივხვდი.

რატომ მე?! (საცდელი)

არ არსებობდა ზღვარი ჩვენს შორის... როგორ მინდოდა მარტო ყოფნა, ყველასგან შორს, ყველასგან დასვენებული, ყველანაირი პრობლემის დავიწყება, ყველა და ყველაფრის თავიდან დაწყება, მაგრამ მეგობრები? ოჯახი? ნათესავები და ახლობლები? მხოლოდ და მხოლოს მათი

სულის გავლით #2

ლექციები დასრულდა და სახლში წავედი. შიგნით შესულს კაილი დივანზე მწოლიარე დამხვდა, მგონი ეძინა. თითის წვერებზე ავიწიე და ფრთხილად მივუახლოვდი, ზემოდან დავხედე, პატარა ბავშვს გავდა, სახე ახლოს

ყინულისფერი (ნაწილი 5)

როცა წერა გადავწყვიტე, ვთქვი რომ მასზე ერთ სიტყვასაც არ დავწერდი თუმცა არ გამომივიდა, თავში მისი სახელი თითოეული აბზაცის ბოლოს აღასჯერ მაინც მიტრიალებდა და თავს არ მანებებდა. არავის

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (სრულად)

სოფელში დავიბადე და გავიზარდე,სწავლა თბილისში დავიწყე და მუშაობაც იქვე გავაგრძელე,შემდეგ იყო რაღაც,რისი დავიწყებაც მინდოდა,ამიტომაც ლონდონში გავემგზავრე,პატარაობიდანვე მინდოდა იქ სწავლა,

სიყვარული არ არის შეცდომა

შფოთვა სხვადასხვა ხარისხით ყველასთვისაა დამახასიათებელი და ადამიანები ხშირად ატარებენ სხვადასხვა "რიტუალებს", რომელთა საშუალებითაც ცდილობენ თავიდან აიცილონ უსამოვნება. ამ ტიპის რიტუალებად შეიძლება ჩაითვალოს ხეზე სამჯერ დაკაკუნება, "იღბლიანი" კალმით

იისფერი სიყვარული #6

მოულოდნელობისგან კესომ ჯერ თვალბი გააფართოვა, შემდეგ დაიწვრილა და თავიც ერთი ორჯერ გაიქნია, ახლა კი ნამდვილად ინანა აქ წამოსვლა, დემეტრეს არასდროს მნოუყოლია მისთვის მის ფინანსურ შესაძლებლობებზე, არც არასდროს დაინტერესებულა რადგან უყვარდა დემემოხდა

მაინც ჩემი იქნები(7თავი)

იმ დღეს კარგად გავერთეთ,სიმართლე და მოქმედებაც ვითმაშეთ,ვითამაშეთ რა მათ ითამაშეს, მე თამაშიდან გამომაძევეს,რადგან ამ თამაშში ყოველთვის ვჭინჭყლობ,როდესაც არმინდა ამა თუ იმ მოქმედების შესრულება უამრავ მიზეზს ვიგონებ,მოკლედ დიდხანს არ გავჩერებულვართ