სიყვარული ფარაფრას ოაზისამდე ნაწილი 5

წარსულიდან ორი ნაცნობის გამოჩენა ქარიმს აცოფებს. ელის წარსულზე გავიგებთ ამ თავში და მის ტკბილ მოგონებებზე. იმედია რომელიმე თქვენგანს ნოსტალგიას გაგიჩენთ ეს თავი.

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი პირველი)

- ვერ ამაგრებენ მის ძმას. დგვარელს დაადგა სახლში, მთელს მთაწმინდას ესმოდა მისი ღრიალი. არ იცი, რა ავადმყოფია ვაჩე ფარჯიანი? - არაკაცს რომ ზრდიდა, მიეხედა მაშინ, - გაუმკაცრდა ხმა დიტოს და გაუქრა თვალებიდან პირვანდელი შეცოდების ნაპერწკალიც. -

სიყვარული ფარაფრას ოაზისამდე (ნაწილი 4)

ელი და ქარიმი ვარსკვლავებით სავსე ცას აჰყურებენ და ბევრს საუბრობენ. მათ მალე ქარავანი უერთდებათ და გზას ერთად აგრძელებენ. ქარიმს კი რაღაც რაღაცეები წამოსცდება.

ნინი რომელსაც ბედნიერი წარსული ჰქონდა

ისევ თოვს….ისევ თეთრია ყველაფერი….ისევ მხიარულობა, ისევ გუნდაობა, თოვლიანი გზები, ფიფქები….ყველა ბედნიერია, უხარიათ თოვლი, რომელიც მოვიდა… ამ ყველაფერთან ერთად ყველას აქვს იმედი, იმედი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება...

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 8)

დამაბნეველი გრუხუნი არ წყდებოდა. ირაკლი პასუხებს ეძებდა, თუმცა იმდენად შეშინებულნი იყვნენ ვერავინ პასუხობდა. გუგა ექიმად მოწოდებული ყველას დასახმარებლად მიიწევდა, ვინც კი ოდნავ დაშავდებოდა, ან შეშინებულთ თუ მხოლოდ დამშვიდება და დაწყნარება

გოგონა ქუჩის ბოლოდან ( თავი 1 - 2)

2024 წლის 6 იანვარი, დღეს ჩემი დაბადების დღეა ირგვლივ მყოფ სიცარეილეს ჩემი სივრცე დაუფარია,არადა ახლა ხომ წესით შაპანიურების ბათქაბუთქი და ჟრიამული უნდა ჩამესმოდეს ყურში. ( თუ გსურთ გაგრძელება დაწერეთ კომენტარებში)

ამბავი იმ წყვილისა ვის სიყვარულსაც ღმერთი გამოცდის

იყო ერთი ლამაზი წყვილი რომელსაც უყვარდათ ერთმანეთი ისინი ბედნიერები იყვნენ ყველაფერი კარგათ მიდიოდა მათ ცხოვრებაში, ბიჭი გაემგზავრა საზღვარგარეთ სამუშაოთ და გოგონას შეპირდა რომ ჩამოვალ ცოლად მოგიყვანო!

ღვინით სველი ტუჩები (3)

ვენახებში ჩაკარგული სიმწვანე ირგვლივ მხოლოდ დიდი მდელოები, აქა იქ პატარა სახლები, სიმშვიდე, ბუნება.

სიყვარული ფარაფრას ოაზისამდე (ნაწილი 3)

ჩემმა ჭრილობამ შემახსენა თავი. ბარგი კარავში შევიტანე. ალბათ ეს ნაკაწრი გამეხსნა, რაც კარგი ნამდვილად არაა.თვალს არ მაცილებდა. რაღაცას ამჩნევს.

შეცდომა ( სულ)

ადამიანები სრულყოფილებისგან ძალიან, ძალიან შორს ვართ. ამიტომ შეცდომებს ხშირად ვუშვებთ. მაგრამ რატომღაც სხვისი შეცდომა ყოველთვის ჩვენსაზე ბევრად მუქ ფერებში გვესახება ხოლმე. საკუთარი ნაკლის დასამალად სხვის ნაკლს გამეტებით ვიფარებთ ფარად. აზრი არ