მარცხის ზღვარზე (1)

ტოლბუხინზე სულ სამადსამი კორპუსი იყო ჩამწკრივებული ერთ სიგრძეზე, ერთნაირი აგებულების, ერთნაირი ზომისა და ფორმის. გაერთიანებული კალიდორული სისტემა, ყველა სხვა ბინისაგან გამოყოფდა ამ სამეულს და თავისებურ ხიბლს სძენდა. განსხვავებით კი მხოლოდ

სულიერი გამოცდა (თავი 7)

უკვე ერთი კვირაა რაც სკოლაში ვასწავლი, ყველაფერი ძალიან კარგად მიდიოდა. მხოლოდ ვცდილობდი ლუკა არც კი დამენახა, რადგან მისი დანახვის შემდეგ სულ დათრგუნული ვიყავი მიზეზს კი, ვერ ვხვდებოდი. დღეს პარასკევია, სკოლებში ზუსტად ამ დროს მოდიან მშობლები და

გულს ვერ უბრძანებ

მოგესალმებით, ეს ჩემი პირველი ისტორიაა იმედი მაქვს მოგეწონებათ და თქვენს შეხედულებებს გამიზიარებთюю-მაგრამ მან ეს არ იცის და არც მოისურვებს რამის გაგებას.- ნაღვლიანად გაატრიალა თავი დიტომ და საქარე მინას მიაშტერდა.-ვიცი რომ გული ეტკინება, ჩემზე უკეთ

არჩევანი (თავი 14) დასასრული

მოგესალმებით მეგობრებო თქვენი დაკარგული, არაა გადაკარგული სალივანი. ამდენი ხნის შემდეგ გიბრუნდებით იმ ისტორიის დასასრულით რომელიც თავის დროზე დავდე მაგრამ ბოლო თავი წაიშალა. იმედი მაქვს

მე მოგიყვები (სრულად)

აღარ გელი, აღარც კი ვიდარდებ, ყველა ისეთი დაბრუნების, შენი აღარ მჯერა როცა სიცივე შენს გარეშე გამოვიზამთრე...!!!

შეწყვეტილი კოცნა *სრულად*

და..მე.. წამებს ვითვლი. უსასრულობაში გაფანტულ შეწყვეტილ წამებს... უსასრულო დროს...დროს..შემდეგ შეხვედრამდე... და მახსოვს ამბორი...ამბორი რომელიც შეგვაწყვეტინეს. მახსოვს ის უკანასკნელი კოცნა... ის უსასრულო წამი... და...შეწყვეტილი კოცნა.

ბედნიერების მოლოდინში(1 თავი)

ალბათ ბევრ ადამიანს უფიქრია ცხოვრებაზე. მის მნიშვნელობაზე და იმაზე თუ რას წარმოადგენს ის ამ ცხოვრებაში. ყველა ცდილობს თავისი კვალი დატოვოს თავისი სიკვდილის შემდეგ. მაგრამ, არიან ისეთებიც, რომლებიც უბრალოდ საკუთარ თავზე ფიქრობენ და არ ანაღვლებთ სხვა.

საყვარელი ვენები. VII, VIII და IX დღე

ამ სიზმრების გადამკიდე, ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება რომ ორი ცხოვრებით ვცხოვრობ. დაძინებამდე და დაძინების შემდეგ. უკვე ერთმანეთში მერევა რომელი უფრო რეალურია. ამ ღამეებით თითქოს წარსულს ვინაზღაურებ. იმ დროს, რომელიც აუნთებლად ჩაიფერფლა. ავარიის შემდეგ

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 2)

ცხვირი ისე მაღლა ავაბზუე თითქოს ულამაზესი მქონოდა.. ბევრნი იყვნენ ელენე , გიორგი. რეზი, დათი , ნიკა, გურო და უხსენებელი ლუკა.. კიდევ ორი,რომელიც ვერ ვიცანი.. სამეგობროში მხოლოდ მე და ელე ვიყავით გოგოები, ამიტომ ყოველთვის ყურადღების ცენტრში გვიწევდა

phone drug

ნელ-ნელა ქრება სინათლე ჩემში, გამოწვეული შენი ხედვიდან, ნელ-ნელა გხედავ ყოველდღე სხვებში ჩვეულებრივი ჩანხარ გვერდიდან. აქრობ ინტერესს და განცდებს ჩემსას აღარ გაქვს ჩემთვის ნანატრი ფონი