ჩემი ბიჭები

სახლში წასვლის დროა,საათი შვიდს აჩვენებს.. თუმცა სულაც არ მიხარია.. ქალაქში გაზაფხულს მარტი მაიცნ ებრძვის და მაინც მოღუშა ზეცა,მეც ხასითში გადამივიდა...მონატრება უფრო გამიმძაფრდა..ისე მივედი სახლამდე ვერც გავიგე,ვფიქრობდი თუ როგორი მე ვიქნებოდი მე

პირველი სიყვარული 8 თავი

-რა ხდება ქალო რა ამბავია?_თვალების სრესით გამოვიდა. -არაფერი ძვირფასო სტუმრები გვყავ ჩვენ..._სამზარეულოში შესულს ახალგაზრდა წყვილზე მიუთითა. -ვინ არიან? -კარგად დააკვირდი საყვარელო...

განთიადი პლაჟზე /1/

-რა იყო? -ხმა ჩახრეწილი ჰქონდა, იმდენად აუწვა სასმელმა ყელი, რამდენჯერმე ჩაახველა კიდეც, ნორმალურად რომ ელაპარაკა, -მწველი იყო... -სექსი პლაჟზე. -მშვიდად უპასუხა კაცმა და სახეზე დახედა, შემდეგ მთელს სხეულს თვალი მოავლო.

რაც ზაფხულში ხდება, ზაფხულშივე რჩება ( ნაწილი 9)

მონატრებულებს ერთმანეთი არ გვყოფნიდა და თითები გვტკიოდა მესიჯობით. ყველა სმს-ის ბოლოს მიყვარხარ-ს ვწერდით, გულს და სულს ვაყოლეებდი ამ სიტყვის თითო ასოს.. ყველა ტკივილს, სიხარულს, სოყვარულს და სურვილს ვაქსოვდით ამ სიტყვაში და მაინც არასაკმარისად

დაბრუნება (თავი4)

ცალკე რომ გადავწყვიტ გადასვლა დედჩემი ხომ გადამერია ცალკე გიგიც გაგიჯდა. მამაჩემი რატომღაც თანახმა იყო,არ ეშინოდა და არც ნერვიულობდა,დამოუკიდებელი ცხოვრების მომხრე იყო

ოსლოში (პირველი თავი)

ველანაირად ვეცადე, რომ დავმალულიყავი. ხან ჩანთა ავიფარე, ხან - წიგნი. ბოლოს, კლასიდან რომ გავდიოდით, მაშინ დამინახა. მხარზე ხელი უხეშად მომკიდა და შემომატრიალა. -ისევ შენ? მკითხა ირონიულად. -სხვათაშორის, მე ლილე მქვია და ჰო - ისევ მე! -სასიამოვნოა

"მათრობელა თაფლი" - თავი პირველი (1)

შემოდგომას თან მოჰყვა ეკლიანი ამინდები. ჯერ უნდა ნელ-ნელა ეკლო სითბოს და მერე თანდათან შეციებოდა, თუმცა წუხელ, თორმეტს როგორც გადასცდა წვიმამ დასცხო და უკანასკნელად აბრიალდა ჰაერში ზაფხულის სუნი. თორნიკე ხარბად ისუნთქავდა მის სურნელებას და

საყვარელი ვენები. II ნაწილი. XIII დღე. შუადღე.

მიყვარს, როდესაც... - ნერწყვს ხმაურიანად ყლაპავს და დიდი ხნის შეუღებავ თმას უხვად ასხმული, დიდ ბეჭდებიანი თითებით შუბლიდან იშორებს. ბეჭდები... ჩინელების მაღაზიაში ნაყიდი ლარიანი ნაგავი. ასეთ ქალს სამკაულები უყვარს. არაერთი ძვირფასი თვალი ამშვენებდა

broken wings #1

ბარბარა დადიანი 17 წლის. ყავს ძმა ლუკა დადიანი 26 წლის. მშობლები 1 წლის წინ დაკარგა ავტო ავარიაში, რომელსაც თვითონ ძლივს გადაურჩა, და ამას საკუთარ თავს აბრალებს. ძმამ ის ნივ-იუორკში გაგზავნა სწავლის გასაგრძელებლად. სრულიად მარტო, უყიდა სახლი 25

მარიონეტი (ოცდამეოთხე თავი)

ისევ წარსულს უკირკიტებდა ნინო, უცნაურია, თითქოს ახლაღა გაიაზრა, რომ ცხოვრების ნახევარზე მეტი მონატრებაში გაატარა. მუდამ ელოდა, მუდამ ენატრებოდა. არადა, ადრე ისევ გიგა ეუბნებოდა: - საკუთარ თავს რასაც ჩასძახებ, შემდეგ ის გიხდებაო. იქნებ ასეც იყო?