1999 #წერილები

-დავრეკავ და გავიგებ. -არ ვაპირებ, ვიღაც მარგიანის ლაყბობაზე ბოდიალს. მაგ ნაბი**რის გამო კინაღამ სამუდამო ხეიბრობა მომიწია. ჩემი ხელით ჩავაძაღლებ. -კარგი და მერე მე წარბშეუხრელად ვადევნებ გეგეს მიერ შენი ყელის გამოჭრის ცერემონიალს! გიგა, ერთხელ

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 3)

მთელი ცა ვარსკვლავებით მოჭედილიყო, ჰორიზონტამდე მიუყვებოდა ციმციმა წერტილები, ღრმა ლურჯ ცაზე. ეს ღამის ყველაზე მშვიდი პერიოდია, ღამის ორ საათზე ყველაფერი მშვიდდება, არც არავინ დაასეირნებს აღრენილ ძაღლს, არც კატის ჩხავილი ან ლოთების გაბმული სიმღერა

სიყვარული, სიყვარული და კიდევ ერთხელ სიყვარული

ბევრი რამ მქონდა მოსმენილი სიყვარულზე და მაინც არ მჯეროდა, რომ სიყვარულის გამო ადამაინს ყველაფრის დათმობა შეეძლო... ის რომ როდესაც გიყვარს მზე სხვანაირდ ანათებს, ყველაზე ცივ და სუსხიან ამინდშიც კი შენ გთბილა, რადგან ეს გულიდან წამოსული სითბოა კიდევ

ფოტოები 2

შემოდით დაათვალიერეთ ფოტოები და მოიწონეთ.ასევე დააკომენტარეთ დავდო ხოლმე ფოტოები თუ არა.მადლობა წინასწარ..."იქნებ ადამიანს დაბადებიდანვე მიჰყვება თან თავისი წილი სევდა,რომელიც მერე,სიცოცხლის ბოლომდე განუყრელი თანამგზავრივით დაჰყვება

ჩუმად მითხარი

როგორც ციდან ჩამოვარდნილ წვიმის წვეთს ისხლეტს მიწა და მის ნაწილებს აქა-იქ ისვრის, ისე ისხლეტს ჩემი გული საიდანღაც ჩამოცვენილ გრძნობებს. ნაწილებად შლის და სხეულში მიფანტავს. მერე დავეძებ თითოეულ მათგანს და ვცდილობ ერთი მთლიანი შევკრა.

თავადაზნაურული ამბები (13)

შუაღამე იყო,საწოლში გაშოტილი ვიწექი და თავს ვაიძულებდი დამეძინა.რომ ცოტახნით მაინც არ მეფიქრა ნიკოლაზე,არ გამეხსენებინა ის ყველა უაზრო სიტყვა,რაც ბოლო ნახვისას ვუთხარი.საბოლოოდ კი ისე მოხდა,რომ ამდენი ფიქრისგან შერყეული ტვინი კიდევ უფრო ამტკივა და

მომეცი ხელი ...1...

-არა...ვერ. ამდენი ხანი გავიძახდი ვიღაც მოწონს ჩვენი ბიჭებიდან-თქო და არავინ მიჯერებდა. მაგას ვინ შეხედავს გოგო, ყველას ვისაც შარვალი აცვია, წინ თავის მკერდს ულაგებს, თან ისე რომ სხვაგან ვერ გაიხედავ, გეგონება ვინმე მაგის უნახავი იყოს.ხოდა ბევრიც

გულის ძახილი.თავი 5

-ანდრეა გთხოვ,დამპირდი.თუ ვერ გამოვძვერი,თუ ვერ გადავრჩი.დამპირდი,დამპირდი ძმურად რომ ჩემს გულს გიორგის გადაუნერგავ.გიორგიმ უნდა იცოცხლოს,მას მშობლები ჰყავს,ქეთი ჰყავს და მე ვაჩუქებ მას ჩემი გულით სიცოცხლეს.ის გული, კი მის ხსეულიდან დარწმუნებული ვარ

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 2)

გიკა ხიონაკისთვის ბაბალე ქებურია ამოუცნობი იყო. ყოველთვის იზიდავდა მასში არსებული უხილავი სხივი და არ აძლევდა საშვალებას სამუდამოდ, რომ გაექრო მისი არსებობა გონებიდან. პირველად ეზოში ნახა, ჩუმად მჯდომი მკაცრი გამოხედვით, ზიზღიანი მზერით მომზირალი

მარიონეტი (მეოცე თავი)

ზოგჯერ ბედისწერა ცუდად გეთამაშება. თითქოს განგებ გემატება ახალ-ახალი პრობლემები. ასე ემართებოდათ იმ საღამოს რესპუბლიკური საავადმყოფოს საოპერაციოში მყოფ ექიმებს. თითქოს ის არ ჰყოფნიდათ, რომ წინ მრავლობითი ჭრილობებით დამძიმებული პაციენტი ეწვათ,