არანორმალური (16) დასასრული

დ ა ა ი გ ა თ ე ნ დ ა ქ ო რ წ ი ლ ი ს დ ღ ე ც : დილით 6 საათზე მაღვიძარამ გამაღვიძა. სასწრაფოდ წამოვხტი და რაც შეიძლებოდა თავისუფლად ჩავიცვი. კაბის ჩაცმას ბოლოსაც მოვასწრებდი. სალომეს დავურეკე, რომელსაც ისედაც ვიცოდი, რომ ეძინებოდა:

ისინი (ისტორია I სრულად)

ღრმა ოხვრას ამოაყოლა მისი სახელი და ზეწარი მუჭში მოიქცია. მისი თიტოეული შეხება აგიჟებდა, გრძნობდა თორნიკეს თითოეული შეხებას, კოცნას, მის თიტებს ასე სასიამოვნოდ რომ სწავლობდნენ მის უკვე შიშველ სხეულს. გრძნობდა მის თიტოეულ უჯრედს... სიამოვნების ყველა

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 5 )

ამასობაში მართლა ჩამეძინა. რო გავიღვიძე, სანამ თვალებს გავახელდი საოცრად ნაცნობი სუნი მეცა. რატი იყო ჩემს ოთახში? გავიფიქრე გონებაში და ეგრევე საწოლიდან წამოვიწიე. იქვე სავარძელში მართლა იჯდა

ზაფხულის სიყვარული

გოგონას რომელიც დასანახად ვერ იტანს სელებრითებს და არის თავისი ტოლი გოგოებისგან გამორჩეული ერთ ზაფხულს მოუწევს არდადეგები გაეტარებინა ერთ-ერთ ცნობილ ბოი ბენდთან ერთად... -ალო... -ტესა საყვარელო რაღაც უნდა გითხრა და არ გაგიჟდე კაი?

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 6. პირველი კოცნა მთებში

სადღაც ექვსი ხდებოდა, სახლში რომ ავხოხდი. ნანერვიულები, დაღლილი, ყველა გრძნობა არეული. ძლივს გავაღე კარი და შემოსასვლელშივე დავყარე ტანისამოსი, რომ სწრაფად შევვარდნილიყავი აბაზანაში და პოლიციის

საბედისწერო გასეირნება

აი ამ დროს შენი ხელის სითბოც ვიგრძენი მოულოდნელად, უკარებას ნიღაბი მოვიხსენი, რადგან ეს თბილი შეხება ძალიან მსიამოვნებდა, ასე გადიოდა წუთები, იქცეოდა საათებად და დგებოდა განშორების წამები, განშორებისა, რომელიც არც შენ გინდოდა და არც მე, წუთები,

რაც მინდოდა მეთქვა..

ოჯახი ბედნიერებაა. გყავს გვერდით ადამიანები, მაგრამ გგონია რომ არარის საკმარისი ეს სრული ბედნიერებისთვის. ეს თითქოს დაუფასებლობაა, მაგრამ არ არის ასე. ზოგჯერ უბრალოდ გინდა გყავდეს ისეთი ადამიანები, მეგობრები გვერდით, რომლებიც დაგელაპარაკებიან როცა

ერთი ყველასთვის ყველა ერთისთვის (სრულად)

გიგა:_კაი ძმებო, რაც იყო, მაგარი იყო, მაგრამ ეხლა რა ვქნათ?! პონტი არავის გაქვთ. გიო:_არა ძმაო მე შანსი არ მაქ ახალიწლის მერე სახლი სახლს აღარ გავს ტო მაისა:_აბა რა ვქნათ ტო, უბანში მაგარი ცივა, ყველა მაგარს ერთობა, ჩვენ ვართ მარტო სირებივით

წარსულის კვალდაკვალ (სრულად)

–არის ერთი უბრალო ჭეშმარიტება:ცხოვრება–ეს სიკვდილის ანატომიაა,ხოლო სიკვდილი–სიცოცხლის უარყოფა... მე სიცოცხლე ვუარყავი,მიზანმიმართულად,მაგრამ,მაინც ჩემი სურვილის საწინააღმდეგოდ..მიუხედავად იმისა,რომ ხორციელად ვსულდგმულობ,სულიერად დამარხული ვარ,ეს კი

ბრუნვადი გრძნობები(დასასრული)

-სერიოზულად გადაწყვიტე?-ინტერესით შეეკითხა მაქსიმე -კი. აქამდე არ მინდოდა,არადა სულ მეხვეწებოდა დედა,წამოდი ჩემთანო,მაგრამ აქაურობას ვერ ველეოდი,ახლა კი მე თვითონაც მინდა წასვლა- დაზუსტებით უპასუხა სალომემ. მასსა და მათეს შორის მომხდარი ღამის შემდეგ