ნუ მეტყვი რომ...

ნუ მეტყვი რომ ოცნებები არასოდეს არ ახდება, ნუ მეტყვი რომ ეს გრძნობები დაიმარხა სამუდამოდ, და ის გრძნობის ჭიდილები, რაც სულს შენთვის გადახდება, გულში უნდა დავუმარხო... თავის ხატი დავუმალო.ნუ მეტყვი რომ არ გიყვარვარ

თვალის გაყოლება

გუშინ თვალი გავაყოლე,დღეს კი მზერა ჩავაყოლე ხვალ ხელს ვკიდებ კაბის კიდეს ავუყვებით ერთად კიბეს.ზეგ საწოლში ვინებივრებთ,მაზეგ ვნებას გავიხშირებთ, კვირის დღეებს გადავითვლით,წლები გავა ასე მითვლით.სადაც გვინდა

გერმანული ზაფხული

შანელის სურნელით გაჟღენთილ ქალაქში სეირნობაზე ვოცნებობდი, ვნატრობდი ,,შანზ-ელიზეს\" მინდვრებზე ნებივრობას და სიყვარულისფრად დაღამებული ცის ხედზე წითელი ,ფრანგული ღვინის წრუპვას... ახლა კი ვიჯექი ცხვრის სუნით გაჯერებულ , ჯმუხსახეებიან,

ტ(კივილი)

და რა არის ტკივილი?! კანი რომ გტკივა , სულს რომ გრძნობ . თვითოეულ კაპილარს ვენას და სისხლის წვეთებს რომ გრძნობ სად ჩაიარეს სად დატოვეს კვალი და სად შეწყვიტეს არსებობა... ადრეუფრო ხშირად ვწერდი... ყოველ დღე ვწერდი, ხან თავი მტკიოდა და ხან გული,

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთერთმეტე თავი (23)

მოაჯირს მიუახლოვდა და ქვემოთ ჩაიხედა.მშვიდი ღამე იყო,ქუცას მხოლოდ მთვარის სინათლე ანათებდა,რომელიც წყალზე ირეკლებოდა.ქვემოთ იყურებოდა ისევ,სახეზე ოდნავ ეხებოდა ცივი ნიავი და ცრემლებისგან ამწვარ ლოყებს სასიამოვნოდ უგრილებდა.გოგონამ თვალები დახუჭა და

ბაბლუანის სათამაშო (თავი 11)

ვიცი და მაპატიე! ეს თამაში დასრულდა, ნუთუ არ გესმის? რამდენჯერ გთხოვო? მითხარი რა გავაკეთო! თავი მოვიკლა? გინდა თავი მოვიკლა? - გიჟივით წამოხტა სავარძლიდან, მისი სიმშვიდიდან აღარაფერი დარჩენილიყო

მაგიაზე შეყვარებული (თავი მეორე - დასასრულის დასაწყისი)

ერთ წელზე დიდი დრო გავიდა მას შემდეგ, რაც გაბრიელი ჩემს ცხოვრებაში აღარ გამოჩენილა. სიმართლე გითხრათ ხანდახან თავს იდიოტად ვთვლიდი, რადგან ოდესღაც ვფიქრობდი, რომ მისთვის ვიღაცას წარმოვადგენდი.

გოგონა ქუჩის ბოლოდან(თავი 6)

ერთი კვირა გავიდა რაც შავთვალება ჩემს სახლში იყო, უზომოდ მენატრებოდა მისი თვალები, მკაცრი გამოხედვა, მისი სავსე ტუჩები, მენატრებოდა ჩემი შავთვალება ბიჭი, მის მეგობრებს ხშირად ვხედავდი ბარში, რამდენჯერმე ორ_ორიც მოდიოდნენ მარტო თითქოს იქაურობას

ცხელი სურნელი (მეოთხე თავი)

-ბრაზის... ბრაზი რა მარტივი სიტყვით ხსნი ყველაფერს -ახლა საუბარს აზრი არ აქვს...გზა განაგრძე გაჩუმდა და სოფელში შესვლამდე არაფერი უთქვამს. თავი სავარძელს მიაყრდნო ,ხედებს აკვირებოდა და ჩუმად ღიღინებდა.

მე კი.. მარტო ვარ..

მოვედ, სამყაროვ! დიდ ხანს მელოდი,გაფინეთ ფეხქვეშ ჰანგი არფების,ნასიყვარულო.. აკი ბრძენობდი,დროა.. ქვესკნელში ჩაიკარგები..აანთეთ ზეცა, ზეცა ლესეპსის, ტალღამ სიწითლე თვალის აღგავა,შენ.. მასხარებში მე რომ მეძებდი,