ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ (2)

მე სკოლაში 12 კალასში ვიყავი,სკოლაში ჩვეულებრივად დავდიოდი,მე და მაშო ერთ კლასში ვიყავით ერთად დავდიოდით ყველგან ასე ვთქვათ ის ჩემი მეორე ხმა იყო.ერთ დღესაც მე და მაშომ wendy's ში წავედით მაშომ ჩემს მაგივრააც შეუკვეთა ბურგერები და სადაც მე ვიჯექი იქ

მე ჩემი ცხოვრება და ალერგიული ადამიანები თავი-7

ამ ყველარის გაგონებისას ცრემლები გამომვარდა არვიცი რადამემართა ღმერთო ჩემო,ადამიანი ვისაც ვენდობოდი,ვინც სიყვარულს მეფიცებოდა ახლა ვიღაც სალომეს ეუბნებოდა რომ გეგმის ნაწილი ვარ,რომ ჩემთან გეგმას ანხორციელებს...მობილური ამოვიღე და მაშინვე ალექსს

ახალი წლის ჯადოსნობა (5)

ერთი კვირა გავიდა გიორგი მარიამს, რომ არ დაკავშირებია და სადღაც გაუჩინარდა. მარიამი თავიდან კი ფიქრობდა, რა კარგია, ეს დემონი მოვიშორეო, მაგრამ სადღაც, გულის კუნჭულში მაინც ნერვიულობდა მის გაუჩინარებას.

მთვარის დაბნელება (1) [საცდელი]

პირველ რიგში,მინდა ვთქვა,რომ ისტორიაში არსებული მოვლენები არის რეალური.ანუ ამბავი რეალობაზეა დაფუძნებული და პერსონაჟებიც რეალურია.არ მინდოდა დამედო,სანამ მთლიანად არ დავწერდი,მაგრამ ცდუნებას ვერ გავუძელი.

Demon (13)

"მიყვარხარ?" ჩემთვის ამ სიტყვას არანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონდა. როგორ შეიძლება რამე "მყვარებოდა"? მითუმეტეს მღვდელი! ვიცოდი სიყვარული რაღაც გრძნობა რომ იყო, მაგრამ როგორც დემონს, წარმოდგენა არ მქონდა

ჩვენი გული ხომ ერთმანეთისთვის ძგერდა?! {1}

როგორც მოგეხსენებათ სიყვარული უსასრულოა.ის უსასრულო ზღვას გავს.მისი აზრი ყველას არ ესმის.ზოგს სჯერა სიყვარულის,ზოგს არა.ზოგი თვლის რომ სიყვარული არ არსებობს და ის მხოლოდ ადამიანის მიჩვეაა

ჩემს გულის მპყრობელს

ჩემი გული ხომ შენ გაანათე ეს შუქი ერთი ხომ შენ აანთე მაგრამ სიყვარულს არ აქვს პასუხი ის კი არ ვიცი ახლა რას ვუცდი გრძნობებს არ ვებრძვი უსიტყვოდ გეტრფი ლამაზ სიყვარულს ისევ მე ვეტყვი დარდი წამიღებს, შენზე ფიქრები ახლა ამ გრძნობას შვენის სიტყვები

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მეხუთე

მათი შემხედვარე გულის რევის შეგრძნება დამეუფლა. რაღაც საშინელება ვიფრძენი, საშინელი გრძნობა. ცრემლები მომაწვა და ახლა ყველაზე მეტად ის მინდოდა რომ ტირილით გული მეჯერებინა. იმ წამში ცრემლები წამომივიდა

მოდი და შენი სუნთქვა გადამდე..

გადაჰკრა დღეებს ზამთრის ნამქერმა, და ჩემს ფიქრებში შემოფოთოლდი, ცეცხლის წყდიადში შენმა სახელმა, გამოანათა შველას რომ გთხოვდი. გაფრინდნენ წლები, როგორც ივლისი, და სად მივდივარ დღესაც არ ვიცი,

დაგიმორჩილებ (თავი პირველი)

მარიამ შენ ისეთი ლამაზი ხარ... დამიჯერე სალომე ჩვენი ქალიშვილი, ასეთი ბევრად კარგია. - გამიღიმა 'მამიკომ' თან შუბლზე მეამბორა და დედასკენ თვალიც გააპარა. -დემეტრე ამას ნუ ამბობ! აქ თუ იმისთვის მოხვედი, რომ ჩემს შვილს თავგზა  აურო... მაშინ, იცი კარი