მე ჩემი ცხოვრება და ალერგიული ადამიანები თავი-8

გადავიხარხარე და ბავშვებს შევხედეე...მაგრამ მალევე გამახსენდა ვაკო,გიორგი.რახდება ჩემს თავს?კატო როდის იყო ბიჭებთან ასეთი უძლური როდის იყავი?ვერავინ ვერაფერს ვერ გიბედავდა და ახლა რა ჯანდაბა დაგემართა?

სუკვდილი ქარში

მე ისიც კი მერიდება ამ უაზრობას რაიმე ვუწოდო მითუმეტეს ლექსი, მაგრამ არ ვიცი რაღაცნაირად მიყვარს. რასაც ვწერ იმიტომ ვწერ რომ ჩემი გრძნობები, ჩემი არეული სამყარო ცოტათი მაინც დავამშვიდო,იშვიათად ვწერ რამეს

ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ (4)

3საათი ვიყავი მათემატიკის გამოცდაზე,ყველაფერი დავწერე იმედია სწორედ.საგამოცდოდან ჭარხალისავით წითელი გამოვედი გარეთ მიმოვიხედე და დაჩი შევამჩნიე რაღაც გაპუტული ყვავილებით ხელში.ვიფიქე გავიპარევითქო

Demon (16)

ერთ-ერთმა ჩაიცინა, მაგრამ არც კი შევბრუნებულვარ. ამის მაგივრად, დავიხარე და ჩემი მღვდლის თბილ ყელს დავეწაფე, რომ მისი ნაზი კანის გემო შემეგრძნო. - რამ გაფიქრებინა, რომ სწორედ ის იყო და სხვასაც არ ჰქონდა მსგავსი ჯვარი? - იმიტომ რომ არ მადარდებდა

მარტოობა...

მარტოობა ჩვევად მექცა მარტოობა თან დამყვება ზოგჯერ მართობს,ზოგჯერ მრთგუნავს ზოგჯერ ზედაც გადამყვება... ის სულ ჩემთან ერთად არის, თავს არადროს არ მანებებს მოდის,როგორც ქროლვა ქარის და არასდროს არ მასვენებს...

დახურეთ ზეცა

დახურეთ ზეცა! ვარსკვლავებთან საუბარს ვიწყებ... მოსწიეთ მთვარე, მოსაყრელად დამიდგით მუხლის და თქვენ ქარებო, ჩამომბერტყეთ სიმძიმე მიწის, რომ ჩემმა გმინვამ გაამღვრიოს სამყაროს მწუხრი.

***

მინდოდა ლექსი მეწერა შენზე, შენი ლამაზი თვალების ფერზე. მათზე, რომლებმაც მასწავლეს გრძნობა და სიყვარულის მარადისობა. მინდოდა ისევ მეფიქრა შენზე, შენი ლამაზი თვალების ფერზე.

ბედნიერება შენშია

დილით როგორც ყოვრლთვის მაღვიძარა მარვიძებს, სწრაფად ვდგები სააბაზანოში შევდივარ და თავს ვიწესრიგებ, სანამ აბაზანაში ვარრ ჩემიი მოკლე ბიოგრაფია. მე ვარ ანასტასია დვალი 25 წლის მყავს მშობლები ნინი გიგაური და მიშო დვალი, უბრალოდდ მათ გარეშე

სიკვდილმისჯილი(მეორე თავი)

დაბლა გაჩნდა. იოანემაც დაბლა დამსვა იმის იმედით, რომ ფეხსაცმელებს ჩავიცმევდი, მაგრამ მია რა მია იყო რომ გაქცევა არ მეცადა და გავიქეცი. კორპუსში არ მქონდა ფეხი შედგმული, რომ იოანემ ისევ დამიჭირა და მანქანაში ჩამსვა. ნია უკან დაჯდა და ფეხსაცმელები და

მთვარის დაბნელება (2)

ბოლოს მომხდარი ამბებიდან უკვე ორი თვე იყო გასული,ნოემბრისთვის ზედმეტად ცხელოდა.დილიდანვე კარგ ხასითზე ვიყავი,ზოგადად იმ პერიოდში ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი მარტივად და კარგად მიდიოდა,სამყარო მიზეზს არ მაძლევდა,რომ უგუნებოდ ვყოფილიყავი.მე და სოფიოც