მთვარის დაბნელება (2)

ბოლოს მომხდარი ამბებიდან უკვე ორი თვე იყო გასული,ნოემბრისთვის ზედმეტად ცხელოდა.დილიდანვე კარგ ხასითზე ვიყავი,ზოგადად იმ პერიოდში ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი მარტივად და კარგად მიდიოდა,სამყარო მიზეზს არ მაძლევდა,რომ უგუნებოდ ვყოფილიყავი.მე და სოფიოც

ადამიანო!

შენ წერ, მერე აქვეყნებ, ან არ აქვეყნებ.. ზოგჯერ ნაწერებს იტოვებ შენთვის, ზოგჯერ კი გინდა ვინმემ წაიკითხოს. მეორე წუთას კი ხვდები რომ ეს მხოლოდ შენია და არ გინდა ვინმე უხეშად შეეხოს.. თითქოს ზღვაში აღმართული აისბერგი ხარ და იცავ ნაშრომს, მაგრამ

ერთი ღამის სიყვარული..(3)

უკვე ყველაფერი მოვაგვარე რომ ცალკე სახლში გადავსულიყავი. უკვე ყოვლად შეუძლებელი იყო გურამთან ერთად ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება. ჩემი ცხოვრება სულ სხვანაირად შემოტრიალდა. ისე აღარაფერი ხდებოდა როგორც ადრე. რთული იყო დედა იმ დამპალ კაცთან დანეტოვებინა თუმცა

ნამდვილი სიყვარული(თავი 8)

ჯიჯი უკვე კარგადაა მაშინ ცრუ განგაში იყო... ის თავს უკვე გაცილებით უეთ გრძნობს ხვალ მას გამოწერენ და სანდროც მაშინ აპირებს ყველაფრის ახსნას თუმცა მას ეშინია რომ ჯიჯი ანერვიულდება და ისევ ცუდად იქნება... -ჩემო სიცოცხლეე.. გილოცავ,დღეს ძალიან

სიცოცხლე შიშის თანხლებით (თავი პირველი)

-თუ კითხვები ამ ეტაპისთვის არ არის, გავაგრძელებ.-წამოიწყო ისევ ერეკლემ-დამნაშავე საკმაოდ გამოცდილი და ორგანიზებულია, ზუსტად იცის ის, რასაც აკეთებს. -უკაცრავად-ვეღარ მოვითმინე და ფეხზე მეც იმ გოგონასავით წამოვიჭერი, ერეკლემ პირდაპირ თვალებში

მე შენ მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლე

ამ ახალი წლის ღამეს, სიცოცხლე ერთი რამ მინდა შენ რომ იცოდე სიყვარული შენს მიმართ არს ძლიერი და ალბათ უკვე გახდა ის ხნიერი ამ საახალწლოდ მინდა გავიგო გულში ადგილი ჩემთვის გაიღო ეს სიყვარული შენთვისღა იყო

შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!-9

ზაში რამდენიმე საათი ვიჯანჯღარეთ. ყველაგან გააკეთეს ეს დაწყევლილი გზები და მაინც და მაინც აქ რატომ არის ისევ ადამ და ევას დროინდელი გადამგრეული გზები?! სახლში შევედით თუ არა იმ წამსვე დივანზე დავეხეთქე და ბოლო ხმაზე დავიწყე კივილი მოვედით ჩამოეთრიეთ

დაგიმორჩილებ (თავი მესამე)

თვალიერებით გართულებმა ვერც კი შევამჩნიეთ ჩვენს უკან მდგომი დიდ თოფიანი კაცი. საშინლად გამოიყურებოდა. ჩაცვენილი თვალები, დამჭკნარი კანი. ახლაც ნუ დაგვტოვებ ღერთო, ახლაც გვიშველე. -არა... ჩვენ დავიკარგეთ... ტყეში. ძვლივს იღებდა საწყალი ანრი ხმას.

პატარა ნინელი ნაწილი 5

სახლში მისულ ყველაფერი თავდაყირა დამხვდა. დედაჩემი დივნანზე დამჯდარიყო და ცხარე ცრემლით ტიროდა,მეორე ოთახიდან კი მამაჩემის გინების ხმა გამოდიოდა.საბოლოო ჯამში აღმოჩნდა რომ მამაჩემს სიმთვრალეში გაუჭედავს.სახლი მივალაგე და ჩემ ოთახში ავედი,გიორგისთვის

საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (თავი 3)

ცრემლები მომდიოდა დემეტრემ ცრემლები მომწმიდა მე კი ვეღარ მოვითმინე და დემეტრეს ჩავეხუტე მან სიცილი დაიწყო დემეტრემ ხელები ძლიერად ძალიან ძლიერად მომხვია დემეტრეს გვერძე თავს სხვანაირად ვგრძნობდი მხოლოდ დემეტრე მახსოვდა და არავინ სხვა რატომ იყო ასე?