სიჩუმე. თავი (7)

ლიკა სურვილებითა და ოცნებებით სავსე გოგონაა, იგი ბავშვობიდანვე უარს ამბობს თინეიჯერულ თანამედროვე ცხოვრებაზე და ყველასგან მალულად მის გულს, თავისი საუკეთესო მეგობარი და მეზობელი- ილია რობაქიძე იკავებს. ყველაფერი იცვლება - სურვილებსა და სიყვარულს

მე- ჩვეულებრივ...

მე - წლების წინათ დახატული გამქრქალი ტილო დასასრულებლად ჩემს მხატვარს რომ ფერი არ ეყო ჩემს შემოფარგვლავს ჩარჩოებით ასე რომ ცდილობ იქნებ აჯობებს სულ სხვა გმირის ხატვა დაგეწყო.

მიზანი არსებობისთვის (სრულად) ნაწილი 1

ვერაფერმა შეუმსუბუქა არასწორი საქციელის ჩადენით გამოწვეული დანაშაულის გრძნობა. ზუსტად იცოდა, მისი დანახვისთანავე მიხვდა, რომ ელენეს გამო არჩეული გზის შეცვლა მოუწევდა. უკვე იმასაც ნანობდა მისი თავიდან მოშორება რეზის ან ერეკლეს რომ არ სთხოვა. ელენეს

დასავლური გრძნობები შუა აღმოსავლეთში VIII

-ბოლო დროს ბევრი სამუშაო მქონდა,ხან აქლემების ბაზრობიდან მიწევდა შუაღამისას დაბრუნება.ერთხელაც,როცა დავრუნდი და დასაძინებლად მივდიოდი ჩემს ოთახში,ჯერ სტუმრების ოთახის გავლა მიწევდა.ყურადღებას არ მივაქცევდი ოთახს,რადგან სტუმრებისაა და სულ

ანუკი(21)

-ხომ, მადლობა ალექსანდრე. მე მინდა გითხრათ რომ ამ 5 თუ 6 თვის განმალობაში ძალიან ბევრი რამ ვისწავლე და ალბათ ცოტა გავიზარდე კიდეც ვისწავლე რომ როგორ ცუდადაც არ უნდა იყოს საქმე ყველაფრის გამოსწორება შეილება, მე მეგონა რომ ამ ადამიანს ვერასდროს

(არა)ნორმალურად (არა)ჩვეულებრივი V

-ერთ დახვეწილ და ზრდასრულ მანდილოსანს,აი ისეთია სუნთქვას რომ შეუკრავს ნებისმიერ მამაკაცს.. შენ კი არ გგავს ველური.-ანდრეი დივნიდან წამოდგა და მხრები შეითამაშა.მე კი გაოგნებული და დაბნეული დავვარდი დივანზე...

ბრუნვადი გრძნობები(2)

-გაცოფებული ვარ და შენთვისვე აჯობებს რამე სერიოზული მიზეზი გქონდეს თავი რომ გაიმართლო-მანქანიდან გადმოვიდა თუ არა ეგრევე აჯახა გაბრაზებულმა და თავი აარიდა საკოცნელად წამოსულ სალომეს

ახალი წლის სასწაული (სრულად)

-გიო დაბრუნდა-ტკივილივით დამიარა სხეულში ცხელმა ჭავლმა. ვგრძნობდი,სახე როგორ მენამებოდა ნიაღვარად წამოსული ცრემლებით. მისი შეხება ვიგრძენი ლოყაზე,ნაზად რომ მიშრობდა ცრემლებს. მერე,ჩახუტებაც და უღონოდ მივესვენე მონატრებულ გულმკერდს.

წერილები დედას, ანუ ქარს გატანებული სიტყვები

ღამის სამი საათი იყო, როცა დედაჩემმა მითხრა,რომ წასვლის დრო იყო.მივდიოდი შორს. შორს დედაჩემისგან.ეს წერილი მისთვის არის.ადამიანისთვის,რომლისთვისაც არასდროს მითქვამს,რომ მიყვარს.ალბათ იმიტომ, რომ დედაჩემი ცივი ქალი იყო,დედამისივით.

მასში დაკარგული თავი მეოთხე

-მაშინ მეგეტყვი, შენი ყავისფერი თვალები ისეთი ღრმაა რომ მასში ყველაფრის დანახვა შეიძლება, შენი თმა ისეთია რომ მუდამ მოგინდება მისი შეხება, შენი სახე და ტუჩები ისეთია რომ მუდამ მისი დაკოცვნა მოგინდება, შენ ისეთი ხარ რომ თვით ვარდსაც ჯობიხარ...არა შენ