გავზარდე, დე...

უფლებას შევხედო შენ ფოტოს. ბავში მინდა ვიყო დე... ბავში! მინდა შენ მივლიდე, თმას მიწნიდე, მკოცნიდე და ათას ფერ კაბას მყიდულობდე პეპლებით მოქარგულს. ბავშვობა მინდა დე... ის ბავშვობა თვალებში რომ არ ვუყურებდი და დღევანდელ ყოფას ასე ხამად ვესწრაფვოდი.

მგონი ცხოვრება დამცინის

როგორც ყოველთვის ახლაც მივაბიჯებდი ზამთრის სუსხიათ დღეს ქუჩაში მარტო. ლამპიონები მინათებდნენ გზას მაგრამ მომენტებში მაინც ვეხვეოდი ღამის ალმურში. ღამის სამი საათია, სახე სიცივისგან მაქვს აწითლებილი და მობუზული მივაბოტებ გუბეებში, აღმაშენებლის ქუჩა ამ

ვამძიმებ ფურცლებს როგორც თვალებს, როცა ძილი სურთ

ვზივარ ფიქრებით გაფრენილი, როგორ ვიღლები... ვამძიმებ ფურცლებს როგორც თვალებს, როცა ძილი სურთ, ვწერ და შექმნილი უაზრობით ცრემლად ვიღვრები, ჩემი ცრემლების ნაკვალევით სახლი გაივსო.

* * *

ანგელოზნი გალობენ და ლხენის რეკენ ზარებს, სადაცაა ჩვენი მეკვლეც შემოაღებს კარებს, საჩუქრებით სავსე სახლით რომ ვახარებთ ბავშვებს, სიბნელეში რომ დავანთებთ სიხარულით სანთლებს. არ გვენახოს მტრის სიავე, ჩვენი ქვეყნის დარდი,

მე სულ შენ გეტრფი

მე სულ შენ გეტრფი მაგრამ ვერ ხვდები ისევ ლექსებით, დამწვარი ვხდები ყველაზე მეტად ერთი რამ მინდა ვიყო შენს გვერდით როგორც მთაწმინდა არ შემიძლია მე შენს გარეშე მაგრამ ვერ ხვდები რად მინდა მე ეს სიცოცხლე, მე შენს გარეშე ვკვდები ხოდა მინდა იცოდე, მინდა

უჩინართა დღიურებიდან (განთიადი ეშმკთან)

მგაშტერებული ვუყურებდი.. შემრცხვა და თავი ჩავხარე.. ველოსიპედი ჩემთან ახლოს გააჩერა... ერთხანს მიყურა ტუჩი გაღიმებისას ლამაზად ჩატეხა, თმებში ხელი შეიცურა, როგორც ჩანს ჩვევაში აქვს და თვალები უჩვეულოდ აუციმციმდა. პირველი რაც გავიფიქრე ის იყო, რომ

სეკრეტ სანტა (სრულად)

განათებულ ქუჩებში, ყველა მომღიმარი, სიცილ-კისკისით ელოდებოდა ახალი წლის შემოსვლას. „ახალ წელს სასწაულები ხდებაო“ - გაჰყვიროდნენ. მხოლოდ ლილე იყო შეყუჟული თავის დუტში და გულგრილად ათვალიერებდა საზოგადოებას. სასაცილოდაც არ ჰყოფნიდა სასწაულის მოლოდინში

27(თავი მეორე)

ამ ყველაფერს ერთი პლიუსი ჰქონდა. მე ინას საქმეს ვუმსუბუქებდი და შემდეგ ორივეს ბლომად თავისუფალი დრო გვრჩებოდა, რომელსაც გონივრულად ვიყენებდით. მართალია, თავიდან მაისის თავსხმაში გავილუმპეთ და ინას შეყვარებული-სანდრო ავაწრიალეთ, მაგრამ მერე ვისწავლეთ

ცუდს ყოველთვის მოსდევს კარგი ( 5 თავი )

ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ ორი წლის წინ. მას შემდეგ სულ ვეუბმები რომ ჩემთან გადმოვიდეს, რადგანაც არ მინდა თავი მარტო იგრძნოს იმხელა ბინაში, მაგრამ ვერ გადმომიყვანია. ანდროს გამოჩენის შემდეგ აღარ მეშინია მისი იქ დატოვების. სალის მშობლები და ჩემები

მარიონეტი (მეთორმეტე თავი)

სიტყვა აშკარად გამიგრძელდა, მგონი საინტერესოა მიმდინარე მოვლენების ფონზე, როგორ ვითარდებოდა ჩვენი გმირების ცხოვრება. დაიწყო რეფორმები, ეროვნული მოძრაობა აშკარად ებრძოდა კომუნიზმისეულ ნებისმიერ გადმონაშთს. დაიწყო პოლიტიკური ნიშნით ხალხის გამორჩევა და