ჭირვეულის მორჯულება (9 თავი)

-რა ლამაზი დღეა რა ნათელი მზეა იმიტომ რომ დღეს პრინცესას დაბადების დღეა დიახ, დიახ დილიდან ამის მეტი არაფერი გამიგია, მარიამის დაბადების დღე დადგა და ვჩივი? ერთი თვეა გეგმას ვაწყობთ თითქოს ყველაფერი მზად არის მაგრამ თვითონ მარიამი დიდ ბედნიერებას

განგსტერების სამოთხე (4)

-ვერ ვიჯერებ,რომ ამდენი ხნის განმავლობაში მატყუებდი...აკანკალებულმა ძვლივს ამოვილაპარაკე..უკვე ბრაზი მომერია და რაც ძალა მქონდა გიორგის ვუყვირე.. -ამდენი ხნის განმავლობაში მეგონა,რომ ჩემი მეგობარი იყავი! მე შენთან გულახდილი ვიყავი!ბოლო წლებში

ყველას წინააღმდეგ (თავი 6)

-იქნებ გარეთ გამოხვიდე?იმედია მარტო ხარ_და ჩუმად ჩაიცინა. როგორც ამბობენ მოოზრდილი ნერწყვი გადავყლაპე და ვუპასუხე_კი რა თქმა უნდა ახლავე გამოვალ. ლუკა ჩემ გაშვებას არ აპირებდა მაგრამ ახლა ასე იყო საჭირო, დათოს ერთად არ უნდა დავენახეთ.

მეორე შანსი (V)

-წავიდეთ?-სახლში შემოსვლა აღარც კი ვაცადე. -ხელი მოაწერე?-სიხარულისაგან თვალები გაუბრწყინდა.-არ მჯერააა -დაიჯერე საყვარელო.-ირონიულად გავუღიმე.-ახლა იწყება შენი ჯოჯოხეთური 13 წელი.-დავისისინე და გარეთ გავედი.

გეი ბიჭის დღიურები თავი (5)

დროის კარგვის შეგრძნებამ მარტოხელა მოხუცივით მიმატოვა, მის გვერდით დრო იმაზე სწრაფად გადიოდა მეგონა სიბერე კარს, ისე მომადგებოდა ცხოვრებსგან... უკმაყოფილო, და გაუმაძღარი დავრჩებოდი. თუმცა მის გვერდით ეს საერთოდ არ

მომეძალა ლექსის წერა

ისევ მომეძალა ლექსის წერა ფერებს დაეკარგა ხიბლი ემოციის. დილა აღარა გავს წინა დილას ფიქრსაც აეშალა სევდა უშენობის.

გაშავდა მთვარე 7 თავი

არ მქონია უზარმაზარი სახლი ლამაზი ბაღებით,მაგრამ როგორც ბავშვს ყველაფერი ჰქონდა რასაც კი ინატრებდა,მეც ბედნიერი ვიყავი მას რომ ბედნიერს ვხედავდი.ამაოდ მიხაროდა თურმე ყველაფერი.მისი დაკარგვის შემდეგ სიცოცხლეც კი შემზარდა.

სიკვდილი გამოსავალი არ არის.

-მოკვდა? -მართლა მოკვდა? -მიზეზი იცით? -რა მოხდა? -გადმოხტა? -მართლა გადმოხტა? ჩოჩქოლი ატყდა ვერ გაეგოთ რა მოხდა? გოგონამ თავი მოიკლა? უცნობმა გადაარჩინა? როგორ გადაარჩინა?

უთქმელი სევდა

და მე ვინა ვარ? მე სევდა ვარ შვილმკვდარი მშობლის დედა ვარ მკვლელის უსიცოცხლო ... და ვარ მოკლულიც. მიწა ვარ და გთხოვთ მეც დამინდეთ ტკივილი მყოფნის ამდენ „თოთო ბავშვს“ როგორ შევძლებ... როგორ მოვუვლი.

მე შენამდე..! (2)

არ ვიცი ამ ყველაფერს რატომ ვიხსენებდი და ტკივილს უფრო რატომ ვიღრმავებდი. მე უბრალოდ მაშინდელ და ახლანდელ გიგას ვადარებდი. როგორ შეეძლო იმ ყველაფრის შემდეგ მას ჩემთვის ეღალატა. მე ხომ ერთადერთი ვიყავი მის ცხოვრებაში, ვინც შეძლო გიგას გულამდე მისვლა.